Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2005 r. sygn. VI KZ 3/05

„(...) stwierdzenie stanu upoważniającego sąd do sięgnięcia po ten najsurowszy rodzaj kary porządkowej (jaką jest areszt) może i powinno być oceniane na tle całokształtu realiów zachowania konkretnego świadka. Stwierdzenie stanu uporczywego uchylania się przez świadka od złożenia zeznania może być zatem dokonane nie tylko w oparciu o długotrwałe jego niestawiennictwo na kolejne wyznaczane terminy rozpraw, ale także w oparciu o jedno - czy też dwukrotne nieusprawiedliwione niestawiennictwo w sytuacji, gdy poprzedzające to niestawiennictwo zachowanie świadka przemawia za tezą, iż celowo utrudnia on doręczenie mu zawiadomienia o terminie rozprawy. Dla sądu odwoławczego dodatkowych ocen w tej materii dostarczyć zaś może także i zachowanie świadka w toku dalszego postępowania, to jest tego, które nastąpiło już po zastosowaniu kary porządkowej.”