1. Chociaż działania marketingowe czy konsultingowe mogą mieć różną formę, a ich wymierne skutki mogą zaistnieć w odległym czasie, to zaliczenie ich po myśli art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ do kosztów uzyskania przychodów musi opierać się na konkretnych zdarzeniach, choćby np. przez wskazanie rodzaju podjętych
1. Jeśli podatnik chce zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki z tytułu marketingu, to winien wykazać, że usługa ta została wykonana, zaś jej ocena daje podstawę do stwierdzenia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem na marketing a uzyskanym przychodem. Sam fakt zawarcia umowy i wypłata wynagrodzenia nie wystarcza. Wydatek należy też prawidłowo udokumentować. 2. Wydatki na reklamę w książkach telefonicznych
W myśl art. 33 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ ustalenia miejscowego planu kształtują wraz z innymi przepisami sposób wykonywania prawa własności. Zestawienie tego przepisu z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 tej ustawy wskazuje, że gmina działając w ramach swoich uprawnień planistycznych uchwalając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Umowa pożyczki zawarta za granicą, przedmiotem której są pieniądze fizycznie położone na terytorium Polski, podlega opłacie skarbowej.
Zgodnie z art. 14a ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ prawo do zwrotu wpłaconego podatku od towarów i usług nie przysługuje, jeżeli w dniu złożenia wniosku o dokonanie zwrotu określonej kwoty, występują zaległości w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa. Ustawodawca nie wskazał, by tego rodzaju zaległość
Okoliczność, że działanie funkcjonariusza państwowego, które wyrządziło szkodę, nie zostało podjęte w interesie powszechnym, a w tym celu, żeby chronić dobro poszkodowanego, nie wyłącza odpowiedzialności Skarbu Państwa na podstawie art. 419 k.c.
1. Stosownie do treści art. 106 par. 1 Kpa organ, z którym podejmowane jest współdziałanie w wykonaniu ustawowego obowiązku nie jest stroną tego postępowania, lecz bierze udział w procesie decyzyjnym, wydając akt administracyjny indywidualny w procesowej formie postanowienia. 2. Wyjście poza ustawowy zakres współdziałania narusza prawo, gdyż wydający postanowienie organ współdziałający działa również
Niedopuszczalność odwołania w postępowaniu określonym w art. 160 par. 4 i 5 Kpa dotyczy również organu administracyjnego obciążonego obowiązkiem zapłaty odszkodowania. To do sądu powszechnego może jedynie należeć ocena możliwości i dopuszczalności obrony interesów organu administracyjnego, którego obciążono obowiązkiem zapłaty odszkodowania.
Uciążliwość związana z prowadzoną hodowlą trzody chlewnej może być przedmiotem roszczeń dochodzonych na drodze postępowania przed sądem powszechnym w ramach tzw. prawa sąsiedzkiego /art. 144 Kc/.
Dopiero wszczęcie postępowania rozgraniczeniowego, nakłada na organy administracji obowiązek rozważenia, czy domniemanie prawdziwości dokumentu ewidencyjnego, może zostać podważone w postępowaniu rozgraniczeniowym - co w konsekwencji może prowadzić do zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.
Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ wymagały m.in. jednoznacznego ustalenia w stosownej uchwale rady gminy granic obszaru objętego planem oraz publicznego o tym ogłoszenia /art. 12 ust. 1 w zw. z art. 18 ust. 2 pkt 1/, tak aby umożliwić zainteresowanym osobom fizycznym i jednostkom organizacyjnym składanie wniosków do projektu planu
1. Zarzut strony, że nie brała udziału w postępowaniu przed organem współdziałającym /art. 106 par. 1 Kpa/, do którego organ prowadzący postępowanie zwrócił się w sprawie wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenie stanowiska w innej formie, potwierdzony brakiem doręczenia tej stronie postanowienia wydanego przez organ współdziałający, nakłada na organ prowadzący postępowanie, wynikający z art. 9 i art
Zgoda jest cywilnoprawnym oświadczeniem woli, skuteczność odwołania zgody powinna być oceniana na podstawie norm prawa cywilnego i nie może być rozstrzygana przez administrację publiczną.
Rada gminy, rozpatrując zarzuty zgłoszone do projektu planu, nie może skutecznie powoływać się na interes ogólny /grupowy/ jako podstawowe, a tym bardziej jedyne, kryterium zasadności podejmowanych rozstrzygnięć planistycznych. Przy rozpatrzeniu zarzutów optyka patrzenia na proponowane rozwiązania powinna być wręcz odwrotna: czy w związku z realizacją choćby najsłuszniejszych celów społecznych nie
Do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie stosuje się przepisów o stwierdzeniu nieważności decyzji administracyjnych.
Ponieważ o wartości transakcyjnej decyduje cena zapłacona lub należna, to nie może być traktowana jako wyłączny dowód określający tę wartość wadliwie podana w dokumentach celnych cena towaru. Organ celny nie jest związany treścią składanych dokumentów ani deklarowaną wartością, lecz obowiązany jest wartość tę ustalić samodzielnie, w granicach zasady swobodnej oceny dowodów i w określonym przepisami
Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie - Niewykonanie - Artykuł 228 WE - Kary pieniężne - Okresowa kara pieniężna - Jakość wody w kąpieliskach - Dyrektywa 76/160/EWG
Brak rozporządzenia wykonawczego, o którym mowa w art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz. zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nieprzesądza jeszcze o niedopuszezalności stosowania zwolnienia wymienionego w art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej. Całkowite uzależnienie stosowania przepisu ustawowego od
1. Artykuł 41 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ nie wprowadza przesłanek, od których spełnienia przepis prawa uzależnia przyznanie w sprawie statusu "zainteresowanego". Nie oznacza to jednak wyłączenia obowiązku badania czy wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pochodzi od podmiotu zainteresowanego w sprawie
1. Jeżeli plan zagospodarowania przestrzennego nie zawiera ograniczeń w zakresie wysokości zabudowy jak też jej intensywności możliwe jest lokalizowanie na danym terenie obiektów budowlanych o wysokości przekraczającej wysokość zabudowy sąsiedniej. 2. Decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu nie rodzi praw do tego terenu. Przesądza o tym treść art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca
