Potrzeby wymienione w art. 32 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ nie są określone wyczerpująco, niemniej chodzi tu o potrzeby o charakterze osobistym wnioskodawcy i jego rodziny, bez których zaspokojenia nie można zachować warunków bytowania odpowiadających godności człowieka /art. 2 ust. 1 ustawy/. Do określonych potrzeb nie można zaliczyć długu
Złe warunki mieszkaniowe same przez się nie mogą uzasadniać umieszczenia w domu pomocy społecznej lecz tylko rzeczywista potrzeba zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania /art. 19 ust. 1 w związku z art. 17 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/.
Dyrektor domu pomocy społecznej, utworzonego na podstawie par. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 lutego 1993 r. w sprawie domów pomocy społecznej /Dz.U. nr 13 poz. 63/, nie może utworzyć i prowadzić zakładu opieki zdrowotnej, którego celem statutowym jest udzielanie nieodpłatnych świadczeń lekarskich mieszkańcom domu.
Dom pomocy społecznej, utworzony na podstawie par. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 lutego 1993 r. w sprawie domów pomocy społecznej /Dz.U. nr 13 poz. 63/ nie może utworzyć i prowadzić zakładu opieki zdrowotnej, którego celem statutowym jest udzielanie nieodpłatnych świadczeń lekarskich dla mieszkańców domu.
1. Za marnotrawstwo w rozumieniu art. 6 ust. 1 w związku z art. 43 ust. 2a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ nie można uważać wywołanego chorobą /rozpoznanym u skarżącego alkoholizmem przewlekłym i charakteropatią poalkoholową/ działania, jakiego skarżący nie jest w stanie samodzielnie kontrolować, zwłaszcza, że nawet leczenie odwykowe nie przyniosło
Pobieranie przez skarżącą, inwalidkę II grupy, zasiłku dla bezrobotnych nie może skutkować odmowy przyznania jej zasiłku stałego w oparciu o przepis art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./.
Zasiłek celowy na spłatę zadłużenia czynszowego nie mieści się w zadaniach własnych z zakresu pomocy społecznej o charakterze obowiązkowym /art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/. Nie chodzi przy tym o zaspokojenie jednorazowej potrzeby bytowej, jakiej służy zasiłek celowy z pomocy społecznej.
Osoby korzystające z pomocy są obowiązane w myśl art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ do współudziału w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji, co oznacza, że nie powinny pozostawać bezczynne w razie istnienia możliwości poprawy sytuacji bytowej w drodze własnych działań. Okolicznością świadczącą o współdziałaniu w celu przezwyciężenia trudnej
W skład dochodu w rozumieniu przepisów zawartych w rozdziale 6 ustawy z dnia 21 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ nie wchodzi równowartość pieniężna usług opiekuńczych, o jakich mowa w przepisach art. 17 i art. 18 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./.
Świadczenie usług opiekuńczych z pomocy społecznej jest odpłatne, jeżeli w rodzinie uprawnionego dochód na osobę przekracza wysokość najniższej emerytury.
1. W przypadku, gdy osoba o to występująca spełnia przesłanki z art. 13 lub z art. 16 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/, zapewnienie całodziennego wyżywienia /art. 13/ lub jednego gorącego posiłku dziennie /art. 16/ jest obowiązkiem gminy, a nie następuje w ramach uznania administracyjnego. 2. Osobą, która "własnym staraniem nie może" zapewnić sobie
1. Zgodnie z treścią art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ "przez dochód rozumie się wszystkie dochody bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania", a zatem do dochodu na osobę wlicza się również dodatek mieszkaniowy. 2. Fakt zwrócenia kwoty dodatku przez skarżącą nie może mieć wpływu na prawidłowość podjętych decyzji organów administracji
1. Ustawa z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ reguluje zasady odpłatności za świadczenia w sposób kompleksowy, wyłączający możliwość generalnego ustalania przez rady gminy jednolitych sztywnych stawek odpłatności za usługi świadczone przez ośrodki pomocy społecznej. 2. W art. 17 i art. 34 ust. 3 i 5 ustawy o pomocy społecznej ustalono zasady przyznawania
1. Przepisy ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506 ze zm./ nie zawierają podstawy do nałożenia na osobę pobierająca bezzwrotne zasiłki okresowe obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. 2. Instytucja zwrotu świadczeń, przewidziana w art. 34 cytowanej ustawy dotyczy obowiązku zwrotu wydatków za świadczenia zwrotne, przy czym realizowana jest w innych, niedecyzyjnych
Przepisy art. 4, art. 27 ust. 1, art. 28 a także art. 43 ust. 2a i art. 45 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ nie stanowią podstawy prawnej do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku stałego. Art. 43 ust. 2a nie ma również zastosowania w tej sprawie, gdyż - zezwalając zmienić na niekorzyść strony wcześniej wydaną decyzję /np. ograniczyć wysokość świadczenia
Świadczenia z pomocy społecznej służą zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwiają im bytowanie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Nie mogą natomiast stanowić źródła dochodu przeznaczonego na pokrycie długów. Zasiłek okresowy przyznaje się w celu zlikwidowania przejściowych trudności i to w granicach uznania administracyjnego przy uwzględnieniu możliwości pomocy
Nie ma podstaw prawnych do orzekania w postępowaniu administracyjnym o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń, udzielonych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 października 1993 r. w sprawie określenia zakresu i form oraz trybu udzielania kobietom w ciąży oraz wychowującym dziecko pomocy w zakresie opieki socjalnej i prawnej /Dz.U. nr 97 poz. 441 ze zm./.
Przekazanie zasiłku celowego z pomocy społecznej bezpośrednio na cel, któremu miał on służyć, z pominięciem uprawnionego, nie narusza przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./.
