Wyrok NSA z dnia 28 maja 1996 r., sygn. SA/Ł 398/95

Przekazanie zasiłku celowego z pomocy społecznej bezpośrednio na cel, któremu miał on służyć, z pominięciem uprawnionego, nie narusza przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./.

oddala skargę.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 września 1994 roku Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. Przyznał Lidii C. zasiłek celowy bezzwrotny w kwocie 2.808.000 st. złotych z przeznaczeniem na obiady szkolne dzieci. Na skutek odwołania wniesionego przez uprawnioną Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa Ł. Decyzją z dnia 30 listopada 1994 r., nr KO 2399/94, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu swego stanowiska organ odwoławczy podał, że dochód przypadający na osobę w rodzinie L. C. nie przekracza kwoty najniższej emerytury, czyli w dacie orzekania - kwoty 1.939.400 st. zł, co znaczy, że uprawnionej przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej w formie bezzwrotnej. Rodzaj i forma tej pomocy mieszczą się w granicach uznania administracyjnego i odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej. Zadania związane z funkcjonowaniem Ośrodka Pomocy Społecznej są podzielone na obligatoryjne i fakultatywne, do kategorii których należy przyznawanie zasiłków celowych. Przyznanie L.C. pomocy w formie zasiłku celowego bezzwrotnego i przelanie tych środków bezpośrednio na konto szkoły w zamian za świadczone usługi nie stanowi naruszenia zasad o pomocy społecznej. Wbrew stanowisku wnioskodawczyni nie ma podstawy prawnej, która zobowiązywałaby organ pomocy społecznej do przekazywania przyznanych środków finansowych bezpośrednio osobie uprawnionej.