Pojęcie "izba w lokalu użytkowym w budynku", użyte w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 listopada 1972 r. o funduszu gminnym /Dz.U. nr 49 poz. 313/, nie obejmuje swym zakresem budynków inwentarskich i pomocniczych, takich jak stodoły, obory, chlewnie, komórki dla drobiu itp. Niezgodne z prawem zatem jest wymierzenie od powierzchni takich obiektów świadczenia na fundusz gminny przy stosowaniu rozszerzającej
1. Wydawanie decyzji w pierwszej instancji o wygaśnięciu prawa użytkowania terenu stanowiącego własność Skarbu Państwa w miastach podzielonych na dzielnice należy do kompetencji naczelników dzielnic - zgodnie z art. 8 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /t.j. Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ w związku z art. 37 ust. 3 in fine ustawy z dnia 28
1. Naczelnicy gmin nie mogą przekazywać swoich uprawnień do rozstrzygania w drodze decyzji administracyjnej spraw indywidualnych z zakresu wywłaszczeń innym jednostkom organizacyjnym, wobec braku pozytywnego przepisu, który by ich do tego upoważniał. 2. Paragraf 2 ust. 1 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 sierpnia 1977 r. w sprawie określenia rodzajów spraw należących do
Środkami funduszu dysponuje Minister Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych. Dysponentami drugiego stopnia są terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, a dysponentami trzeciego stopnia terenowe organy administracji państwowej stopnia podstawowego. Zgodnie z dyspozycją art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych /t.j. Dz.U. 1975 nr 26 poz. 139; zm. Dz.U.1977 nr
1. Orzekający o wydaniu zezwolenia organ administracji państwowej nie działa dowolnie lecz jedynie w ramach zakreślonych przepisami ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową /Dz.U. nr 12 poz. 64/. 2. W istocie rzeczy zakazana jest każda działalność objęta przepisami ustawy jeżeli sprzeciwia się prawu albo zagraża bezpieczeństwu, spokojowi
1. Uchwała rady narodowej stopnia podstawowego ustalająca na podstawie art. 4 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ stawki świadczeń na te fundusze jest przepisem prawa miejscowego w rozumieniu art. 66 ust. 1 i art. 67 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego i wchodzi w życie
Opinia samorządu mieszkańców wydana na podstawie art. 154 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185/ nie może stanowić wyłącznej podstawy odmowy potwierdzenia zgłoszenia wykonywania rzemiosła.
Kierownik wydziału urzędu miasta liczącego do 50 tysięcy mieszkańców oraz gminy nie jest uprawniony do wydawania decyzji administracyjnych w sprawach indywidualnych bez upoważnienia prezydenta miasta lub naczelnika gminy. Decyzja wydana bez takiego upoważnienia jest nieważna.
1. Podstawą prawną decyzji administracyjnej podjętej na podstawie prawa miejscowego są normy tego prawa a nie mające charakter ramowy przepisy ustawy, zawierające delegację do uchwalenia bardziej szczegółowych i dostosowanych do warunków lokalnych norm prawa miejscowego. 2. Niezachowanie przed podjęciem decyzji administracyjnej wymogów art. 72 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad
1. Zgodnie z art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185 ze zm./, w sprawach rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej - decyzje wydają terenowe organy administracji państwowej o właściwości szczególnej, którymi w województwach - stosownie do art. 137 ust. 1 pkt 1 ustawy są kierownicy wydziałów oraz innych równorzędnych
W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ obowiązek świadczenia na te fundusze ciąży m.in. na osobach fizycznych wykonujących działalność wytwórczą, handlową lub usługową - bez względu na rodzaj uprawnienia, na którego podstawie prowadzą ową działalność. Stawki świadczeń różnicuje forma, w jakiej osoby wykonujące
1. Artykuł 138 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185/ dotyczy sytuacji, gdy organy wymienione w art. 137 ust. 3 tej ustawy orzekały w I instancji w charakterze organów o właściwości szczególnej. Jeżeli zaś orzekały w ramach kompetencji organów o właściwości ogólnej, to w postępowaniu administracyjnym organem odwoławczym od decyzji
Stosownie do dyspozycji art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ obowiązek świadczenia na fundusz gminny lub fundusz miejski ciąży m.in. na osobach fizycznych wykonujących działalność wytwórczą, handlową lub usługową - bez względu na rodzaj uprawnienia, na którego podstawie prowadzą ową działalność. Treść tego przepisu nie
Akty prawa miejscowego nie zamieszczone w wykazie, o którym mowa w art. 182 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185 ze zm./, tracą moc prawną z dniem ogłoszenia tych wykazów. Tak więc, skoro uchwała rady narodowej, na którą powołano się wydając decyzję, nie została umieszczona w wykazie aktów prawa miejscowego - decyzja taka nie
Organ administracji obowiązany jest w postępowaniu odwoławczym uwzględnić opinie samorządu mieszkańców /art. 155 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego - Dz.U. nr 41 poz. 185/.
1. Wynikające z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ uprawnienia rad narodowych do ustalenia stawek świadczeń na fundusz, w tym świadczeń zróżnicowanych w zależności od rodzaju prowadzonej działalności, także ustalanie świadczeń poniżej granicy określonej ustawą oraz ulg i zwolnień w świadczeniach na fundusz mogą być wykonywane
1. Organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia wojewódzkiego nie jest organem wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 1 Kpa w stosunku do organu o właściwości ogólnej stopnia podstawowego /z wyjątkiem przypadków, gdy prezydent miasta lub naczelnik gminy łączy kompetencje organu o właściwości ogólnej i szczególnej - art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad
Stosownie do art. 154 ust. 1 pkt 4 ustawy z 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185 ze zm./ uczestnictwo samorządu mieszkańców w postępowaniu administracyjnym odbywa się na zasadach ustalonych dla organizacji społecznych przez Kodeks postępowania administracyjnego w art 31. To zaś oznacza, że podejmowane w tym postępowaniu przez samorząd czynności
Na mocy art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ parafii rzymskokatolickiej nie dotyczy obowiązek świadczeń na fundusz od takich pomieszczeń, w których odbywa się spowiedź, bowiem w religii rzymskokatolickiej, spowiedź stanowi czynność o charakterze religijnym, toteż należy uznać, że pomieszczenia, w których taka czynność z
Przepisy ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185 ze zm./ nie dają uprawnień sekretarzowi urzędu gminnego do podejmowania decyzji administracyjnych w zastępstwie naczelnika gminy. Uprawnień takich również nie może mieć sekretarz urzędu gminnego w oparciu o par. 5 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 kwietnia 1984 r. w sprawie
Obowiązek świadczenia na fundusz miejski /gminny/ na zasadzie art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ ciąży na każdej osobie prowadzącej działalność rzemieślniczą w ramach umowy spółki, zaś wysokość należności świadczenia na ten fundusz nie jest w myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy krotna opłaty skarbowej jaką skarżący
Zgłoszone w imieniu samorządu mieszkańców miasta żądanie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie dotyczącej innej osoby lub dopuszczenia samorządu do udziału w takim postępowaniu musi mieć podstawę w podjętej w tym przedmiocie uchwale zebrania mieszkańców osiedla /konferencji delegatów/ lub komitetu osiedlowego /art. 169 ust. 1 pkt 5 i ust. 3 oraz art. 171 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983
Mienie gminne może być zbywane jedynie na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1962 r. w sprawie zarządu mieniem gromadzkim oraz trybu jego zbywania /Dz.U. nr 64 poz. 303 ze zm./.
