Przepisy obowiązującego prawa nie zawierają norm i wskazówek technicznych zabezpieczających tajność wyborów i dlatego przyjąć należy, że ustawowy warunek tajności jest zachowany, jeżeli każdy radny mógł głosować w sposób uniemożliwiający innym osobom identyfikację treści głosowania z jego osobą.
1. Uprawnienie organów gminy do wykonywania budżetu i samodzielnego prowadzenia gospodarki finansowej /art. 30 ust. 2 pkt 4 i art. 51 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie oznacza prawa uchwalania podatków i opłat innych niż przewidziane w odrębnych ustawach /art. 54 ust. 1 pkt 1 tej ustawy/. 2. Uchwała wprowadzająca opłatę lokalną od sprzedaży alkoholu
1. Samodzielność gminy może być realizowana tylko w granicach dozwolonych prawem. Organy gminy obowiązane są w swojej działalności przestrzegać przepisy powszechnie obowiązujące. 2. Wyłączna właściwość rady gminy w dziedzinie uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego nie obejmuje uprawnienia do uchwalenia zakazu, choćby czasowego wydawania decyzji administracyjnych o pozwoleniu
1. Sprzeczne z prawem są postanowienia uchwały rady gminy, w myśl których podstawę rozstrzygnięć w sprawach o ustalenie lokalizacji inwestycji miałyby stanowić nie ustalenia obowiązującego miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, lecz rozwiązania przyjęte w materiałach do opracowywanego miejscowego planu szczegółowego. 2. Samodzielność samorządu terytorialnego w rozwiązywaniu lokalnych
Przewidziane w uchwale organu gminy jednorazowe wypowiedzenie wszystkich umów najmu komunalnych lokali użytkowych w mieście w celu zorganizowania przetargów czynszowych, warunkujących zawarcie nowych umów i w celu wyeliminowania ze sfery handlu i usług jednostek gospodarki uspołecznionej, rażąco narusza zasady współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 i art. 354 Kc i jest niezgodne z art. 18 ust.
Opublikowanie wykazów sporządzonych przez organ administracyjny o właściwości ogólnej uruchomiło tryb oddawania konkretnych działek w użytkowanie wieczyste w drodze wydawania decyzji. Żaden przy tym przepis rozporządzenia nie przewidywał możliwości "wycofania" określonych działek z opublikowanego wykazu. Z chwilą podania wykazu do publicznej wiadomości organ administracyjny jest związany zarówno warunkami
Wójt gminy, który wydał decyzję w pierwszej instancji, nie jest uprawniony do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego w tej sprawie /art. 197 Kpa/.
Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydał wójt tej gminy; w konsekwencji ani gmina, ani żaden z jej organów nie są uprawnione do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego /kolegium odwoławczego lub wojewody/.
Prawo podejmowania uchwał w sprawach majątkowych gminy przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących między innymi zaciągania długoterminowych pożyczek, nie może być przez radę gminy cedowane na organ wykonawczy, jakim jest zarząd.
Powołując się wyłącznie na art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, rada gminy nie może ustanawiać ogólnie obowiązujących nakazów lub zakazów ani też ustalać takich nakazów i zakazów w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej, a więc również nie może wstrzymywać wykonania decyzji administracyjnych.
Przepisy ustawy z dnia 9 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 16, poz. 95 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1991 r., nr 30, poz. 127 z późn. zm.) nie wyłączają możliwości złożenia oświadczenia o wykonaniu prawa pierwokupu przez pełnomocnika gminy.
Przekazanie z mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 32, poz. 191) części mienia państwowego gminie, jako mienia komunalnego, skutkuje z mocy prawa następstwo procesowe gminy, w sprawie toczącej się w dacie przekazania, a dotyczącej tego mienia.
Od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej Prawo lokalowe, to jest od dnia 6 czerwca 1990 r. /ustawa z dnia 23 marca 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 32 poz. 190/, organy gminy nie dysponują uprawnieniem do ustalania wysokości miesięcznych stawek czynszu najmu za lokale użytkowe w formie stanowienia, przewidzianych w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym
1. Wydanie decyzji ustalającej nową opłatę roczną z tytułu zarządu gruntu stwarza nowe roszczenie Skarbu Państwa względem zarządcy gruntu, ale wymagalność tego roszczenia wiąże się z datą uprawomocnienia się decyzji, a nie z terminem wnoszenia opłat lub datą wejścia w życie uchwały podnoszącej stawki opłat. 2. Nie jest dopuszczalne wymierzenie decyzją administracyjną z mocą wsteczną opłaty rocznej
Z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 23 marca 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe, wyłączającej lokale użytkowe spod działania tego prawa /6 czerwiec 1990 r./ organy gminy nie mają uprawnień do ustalania wysokości miesięcznych stawek czynszu za wszystkie lokale użytkowe znajdujące się na obszarze gminy, gdyż najem takich lokali oraz ustalanie wysokości czynszu następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej
Nie jest spełniony warunek wydania decyzji przez organ kolegialny, gdy wszyscy członkowie organu podpisali protokół rozprawy zawierający treść rozstrzygnięcia, natomiast tylko przewodniczący składu podpisał decyzję wraz z uzasadnieniem.
Jeżeli przebudowa drogi gminnej, stanowiącej mienie Skarbu Państwa lub gminy, spowodowała zmiany stanu wody na gruncie szkodliwie wpływające na nieruchomości sąsiednie, to naczelnik gminy w ramach uprawnienia art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ był organem właściwym do orzekania w przedmiocie nałożenia obowiązku wykonania urządzeń zapobiegających
Skarga /byłego/ wójta na uchwałę rady gminy w przedmiocie odwołania go ze stanowiska wójta nie jest skargą, o jakiej mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, z uwagi na treść art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, stwierdzającego, że "spory ze stosunku pracy pracowników
Decyzje wydane w sprawach rozpatrywanych przez kolegia odwoławcze przy sejmikach powinny być podpisane wyłącznie przez osoby, które stanowiły skład orzekający w rozpoznawanej sprawie; decyzje podpisane przez inne osoby lub przez niektórych tylko członków składu orzekającego rażąco naruszają prawo /art. 156 par. 1 pkt 2 w związku z art. 107 Kpa/.
Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ każda sprawa ważna dla gminy może być przedmiotem referendum, a niesprzeczny z prawem wniosek co najmniej 1/10 mieszkańców uprawnionych do głosowania /art. 13 ust. 1 tej ustawy/ o przeprowadzeniu referendum w sprawie publicznej o znaczeniu lokalnym należącej do zakresu działania gminy /art
Ani przepisy art. 40 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani którykolwiek inny przepis tej ustawy nie dają podstawy do wydania przez organ gminy przepisów prawnych powszechnie obowiązujących, wprowadzających obowiązek uzyskania zezwolenia na wykonywanie transportu osobowego na obszarze gminy.
Decyzje wydawane przez organ kolegialny - kolegium odwoławcze przy sejmiku samorządowym stanowią wyraz woli członków składu orzekającego, którzy - tworząc całość - są nie tylko upoważnieni, ale i zobowiązani do podpisywania decyzji zgodnie z art. 107 par. 1 Kpa.
1. Art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ dotyczy tylko mienia gminy; przepis ten nie upoważnia rady gminy do podejmowania uchwał w przedmiocie pierwokupu. 2. Art. 82 ust. 1 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości przewiduje że prawo pierwokupu przysługuje w określonych przypadkach terenowemu organowi administracji
1. Na mocy art. 16 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50 ze zm./ rada gminy nie może wprowadzać opłat administracyjnych za czynności urzędowe podejmowane w celu wykonania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, jeżeli ustawa szczególna nie rozszerzyła uprawnień organów gmin do stanowienia takich opłat także w sprawach zleconych. 2. Powierzenie
