Uchwała SN z dnia 3 grudnia 2003 r. sygn. III CZP 93/03
Skład orzekający w tej sprawie przychyla się do kierunku wykładni, z którego wynika, że do oceny podatkowych skutków darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą miarodajny jest wyłącznie tekst ustawy podatkowej. Taka wykładnia realizuje zresztą zasady konstytucyjne.
Fundacja nie jest organizacją społeczną i nie może uczestniczyć w tej sprawie na zasadach określonych w art. 31 Kpa.
Skoro zasady działania Stowarzyszenia reguluje ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. o stowarzyszeniach /t.j. Dz.U. 2001 nr 79 poz. 855 ze zm./, to nie mogło być ono uznane za jedną z osób prawnych Kościoła, o których mowa w art. 55 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./.
Artykuł 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1995 r., stanowił, iż wolne od podatku dochodowego były dochody podatników - z wyłączeniem przedsiębiorstw państwowych, spółdzielni oraz spółek - których celem statutowym była działalność, między innymi, w zakresie ochrony środowiska i ochrony
Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. o stowarzyszeniach /t.j. Dz.U. 2001 nr 79 poz. 855/ nie przyznaje prawa skargi do sądu administracyjnego na wykonywanie przez organy nadzoru nad stowarzyszeniami. Stosowanie przez organy nadzoru środków przewidzianych w ustawie z dnia 5 lipca 1990 r. Prawo o zgromadzeniach /Dz.U. nr 51 poz. 297 ze zm./ należy do oceny tego organu. Zastosowanie przewidzianych środków