Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2003 r., sygn. III SA 1209/01

Skład orzekający w tej sprawie przychyla się do kierunku wykładni, z którego wynika, że do oceny podatkowych skutków darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą miarodajny jest wyłącznie tekst ustawy podatkowej. Taka wykładnia realizuje zresztą zasady konstytucyjne.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krystyny W., Modesta W. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 23 marca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 i 1998 r. - oddala skargi.

UZASADNIENIE

WPROWADZENIE

W przeszłości przyjmowano zarówno tezę, że odliczenia z tytułu darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą nie podlegają ograniczeniom, jak i tezę, że odliczenia te nie mogą przekraczać 10 procent dochodu. Pierwszą wyprowadzono z przepisów szczególnych, regulujących stosunek państwa do poszczególnych kościołów, drugą natomiast z ustawy podatkowej. Ministerstwo Finansów opowiedziało się najpierw za drugim, a potem za pierwszym z tych poglądów.

Skład siedmiu sędziów NSA, któremu przedstawiono stosowne pytanie prawne, nie zdecydował się na udzielenie na nie odpowiedzi. A szkoda. Po odmowie podjęcia uchwały przez skład poszerzony zapadły już wyroki /w Ośrodku Zamiejscowym NSA w Poznaniu oraz w NSA w Warszawie - który publikujemy, a także na pierwszej rozprawie w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie/ oparte na założeniu, że o wysokości ulgi decyduje wyłącznie ustawa podatkowa. Pogląd ten z pewnością zostanie zakwestionowany w skardze kasacyjnej, co umożliwia zajęcie stanowiska przez Naczelny Sąd Administracyjny, już jako sąd drugiej instancji.

Należy oczekiwać, że wyrok NSA ostatecznie położy kres rozbieżności w orzecznictwie niesłużącej poczuciu bezpieczeństwa prawnego podatników.