Wyrok NSA z dnia 17 października 2006 r., sygn. II FSK 1279/05

1. W świetle dyspozycji art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ sąd, co do zasady, nie jest obowiązany poszukiwać, poza materiałem faktycznym, dowodów przemawiających za określonymi w skardze lub w odpowiedzi na skargę, tezami.

2. Zgromadzenie wszystkich dowodów niezbędnych do ustalenia rzeczywistego obrazu stanu faktycznego i ujęcie ich w aktach sprawy, pozwala skontrolować sądowi I instancji nie tylko ustalenie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia podatkowego, lecz także poprawność dokonanej subsumcji.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 17 października 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 czerwca 2005 r. I SA/Bd 240/05 w sprawie ze skargi Emilii i Jana S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 4 marca 2005 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. - oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 czerwca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w sprawie I SA/Bd 240/05, uchylił zaskarżoną przez Emilię i Jana S. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 4 marca 2005 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 rok oraz określił, że decyzja ta nie może być wykonana w całości. Zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy rozstrzygnięcie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w B. z dnia 30 listopada 2004 r., w którym skarżącym określono wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 rok w kwocie wyższej niż zadeklarowana w zeznaniu rocznym. W rozpoznawanej sprawie organy podatkowe ustaliły, iż podatnicy w 1999 roku prowadzili działalność gospodarczą jako firma "G." w B.