Uchwała SN z dnia 30 grudnia 1992 r., sygn. III CZP 153/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

Przeniesienie własności nieruchomości na rzecz cudzoziemca, będącego synem zbywcy, wymaga zezwolenia właściwego organu.

Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 1992 r., sygn. SA/Wr 935/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. Dokonanie materialno-technicznej czynności zameldowania na pobyt stały "przez zarejestrowanie danych dotyczących osoby i miejsca pobytu" /art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ może nastąpić jedynie na "podstawie zgłoszenia", a więc wniosku osoby wykonującej swój obowiązek meldunkowy. Nie może to być jakikolwiek wniosek

Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 1992 r., sygn. V SA 1329/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Decyzja o odmowie wydania zezwolenia na pobyt stały /art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach - Dz.U. nr 15 poz. 77 ze zm./ cudzoziemcowi, który zawarł związek małżeński z obywatelem polskim, narusza konstytucyjną zasadę ochrony małżeństwa, macierzyństwa i rodziny, wyrażoną w art. 79 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Uchwała SN z dnia 18 grudnia 1992 r., sygn. III AZP 27/92

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1992

Rozpoznanie sprawy o roszczenie pieniężne funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa, wynikające ze stosunku służbowego, należy do właściwości organu administracyjnego.

Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 1992 r., sygn. SA/Gd 1492/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Uprawnienie współwłaściciela nieruchomości do przebywania w lokalu mieszkalnym /do zajęcia lokalu/, wchodzącym w skład tej nieruchomości podlega ustaleniu w postępowaniu administracyjnym o zameldowaniu na pobyt stały według reguł ustalonych w art. 201 i art. 204 Kc. Okoliczność, że przebywanie nastąpiło za zgodą większości współwłaścicieli jest zwykłą okolicznością faktyczną, od której ustalenia organ

Wyrok NSA z dnia 17 listopada 1992 r., sygn. SA/Wr 1042/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Złożenie wniosku o wymeldowanie nie zawsze jest dla organów do spraw ewidencji wystarczającym dowodem utraty pochodnego uprawnienia do przebywania w lokalu.

Wyrok NSA z dnia 3 listopada 1992 r., sygn. SA/Ka 861/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Przez zawarcie małżeństwa żona względnie mąż nabywają uprawnienia do przebywania w lokalu współmałżonka także wtedy, gdy lokal znajduje się w budynku, który był objęty wspólnością ustawową a nie dokonano dotąd podziału majątku wspólnego jeżeli małżonek ubiegający się o zameldowanie na pobyt stały posiada w tym miejscu swoje centrum życiowe, a więc o ile tam koncentrują się teraz jego sprawy życiowe

Wyrok NSA z dnia 9 października 1992 r., sygn. V SA 137/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Istota administracyjnego postępowania odwoławczego polega na ponownym rozstrzygnięciu sprawy administracyjnej, która była przedmiotem rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, nie zaś jedynie na kontroli zasadności zarzutów podniesionych w odwołaniu w stosunku do decyzji organu pierwszej instancji.

Wyrok NSA z dnia 8 września 1992 r., sygn. SA/Po 644/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Wyrok NSA z dnia 4 września 1992 r., sygn. SA/Lu 519/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Jeżeli nie istnieje fizyczny obiekt budowlany przeznaczony do pobytu ludzi brak jest więc lokalu mieszkalnego i nie może nastąpić zameldowanie.

Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 1992 r., sygn. V SA 78/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. W prawie polskim podstawę do wydania decyzji o zezwoleniu cudzoziemcowi na pobyt stały /zamieszkanie/ na terytorium Polski w postaci karty stałego pobytu stanowi art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30/. Decyzja w tym przedmiocie została pozostawiona uznaniu organów administracji, które nie jest jednak wyłączone spod kontroli sądowej. 2. Odmowa

Wyrok NSA z dnia 28 lipca 1992 r., sygn. III SA 1154/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. Przewidziana w przepisach szczególnych możliwość odstąpienia w pewnych sytuacjach od uzasadnienia decyzji ze względu na interes bezpieczeństwa państwa, nie oznacza wyłączenia kontroli tego rodzaju decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny. 2. Akta sprawy powinny zawierać materiał, który by wskazywał, jakimi względami na interes publiczny kierował się organ, wydając nieprzychylną dla strony decyzję

Wyrok NSA z dnia 23 lipca 1992 r., sygn. V SA 13/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Jeżeli w toku postępowania administracyjnego o wymeldowanie nowe miejsce pobytu osoby zostanie ustalone, brak jest podstaw do wymeldowania tej osoby na podstawie art. 15 ust. 2 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, choćby w chwili składania wniosku o wymeldowanie wszystkie wymienione w tym przepisie przesłanki wymeldowania

Wyrok NSA z dnia 15 lipca 1992 r., sygn. V SA 178/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Przepisy prawa polskiego - poza wyjątkowym przypadkiem przewidzianym w art. 31 par. 2 Kpa /postanowienie o wszczęciu postępowania z urzędu na żądanie organizacji społecznej/ - nie przewidują wydawania odrębnego orzeczenia w przedmiocie wszczęcia postępowania. W sprawach wszczynanych na wniosek postępowanie uważa się za wszczęte z chwilą złożenia wniosku /art. 61 par. 3 Kpa/.

Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 1992 r., sygn. III SA 259/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Oceniając prawidłowość "potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu /pomieszczeniu/", o którym mowa w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ organ administracyjny rozstrzyga tzw. zagadnienie wstępne, które może być następnie przedmiotem orzekania przez sąd powszechny; przy czym gdyby w postępowaniu przed sądem powszechnym

Wyrok NSA z dnia 26 maja 1992 r., sygn. III SA 1738/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Niewymeldowanie się nie stanowi trzeciej, samodzielnej przesłanki dotyczącej art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, a jedynie istotną cechę charakteryzującą sposób opuszczenia miejsca pobytu stałego, bez której prowadzenie postępowania w przedmiocie wymeldowania byłoby bezpodstawne.

Wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 1992 r., sygn. SA/Wr 260/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Niedopuszczalne i nieskuteczne jest nadużywanie instytucji wymeldowania w celu osiągnięcia rezultatu mieszczącego się w granicach innej sprawy, której przedmiotem jest uprawnienie do zajmowania lokalu.

Wyrok NSA z dnia 21 lutego 1992 r., sygn. III SA 1588/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Przesłanką faktyczną uzasadniającą unieważnienie paszportu jest sam fakt prowadzenia przez sąd postępowania karnego przeciwko osobie posiadającej paszport, a nie jedynie prawomocne skazanie tej osoby za określone przestępstwo /art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach - Dz.U. 1991 nr 2 poz. 5/.

Wyrok NSA z dnia 11 lutego 1992 r., sygn. III SA 1501/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. Obligatoryjna odmowa wydania paszportu lub jego unieważnienie na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach /Dz.U. 1991 nr 2 poz. 5/ może w toku postępowania przygotowawczego nastąpić jedynie w stosunku do podejrzanego o popełnienie przestępstwa, i to ściganego z oskarżenia publicznego, albo w sprawie karnej skarbowej. Jeżeli natomiast w sprawie karnej toczy się

Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 1992 r., sygn. SA/Kr 1510/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992