Uchwała SN z dnia 18 grudnia 1992 r., sygn. III AZP 27/92

Sąd Najwyższy przy udziale prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie ze skargi Henryka K. na decyzję Szefa Urzędu Ochrony Państwa z dnia 14 kwietnia 1992 r. nr FO-671/92 w przedmiocie naliczenia odsetek od należności za równoważnik umundurowania po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 26 sierpnia 1992 r. II SA 1252/92 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c. w zw. z art. 211 k.p.a.:

„Czy sprawa o odsetki od należności za świadczenia wynikające ze stosunku służbowego w Urzędzie Ochrony Państwa i innych pokrewnych służb jest sprawą administracyjną czy cywilną?”

podjął następującą uchwałę:

Rozpoznanie sprawy o roszczenie pieniężne funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa, wynikające ze stosunku służbowego, należy do właściwości organu administracyjnego.

Uzasadnienie

Przedstawione przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne powstało w następującym stanie faktycznym:

Henryk K. wystąpił z pozwem przeciwko Urzędowi Ochrony Państwa w Warszawie o zasądzenie odsetek ustawowych z tytułu nieterminowo wypłaconego równoważnika pieniężnego za umundurowanie, przysługujące w 1991 r.

Sąd Wojewódzki w Gdańsku – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą, w Gdyni postanowieniem z 16.I.1992 r. w sprawie VII P 192/91 uznał się niewłaściwym i na zasadzie art. 464 § 1 k.p.c. przekazał sprawę do rozpoznania Szefowi Urzędu Ochrony Państwa w Warszawie. Zdaniem Sądu Wojewódzkiego z treści art. 94 ustawy z 6.IV.1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz.U. nr 30, poz. 180 ze zm.) wynika, że organem właściwym do rozpoznania roszczeń z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych funkcjonariusza UOP jest kierownik jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Spraw Wewnętrznych. W związku z tym istnieje niedopuszczalność drogi sądowej do dochodzenia wymienionych w pozwie roszczeń.