Warunek to zdarzenie przyszłe i niepewne, od którego powstania lub ustania można uzależnić skutki czynności prawnej. Skoro art. 258 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. i odpowiednio art. 162 par. 1 pkt 2 Kpa/ w swojej treści odwołuje się do niedopełnienia przez stronę określonego warunku, niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca tego
Tryb i termin wniesienia odwołania od decyzji organów rentowych do właściwego sądu powszechnego reguluje art. 477[9] Kpc. Przepis art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi, że Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów.
Nałożenie na inwestora wnioskującego o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji liniowej w jej osnowie dodatkowego obowiązku wymaga podania w tym zakresie materialnoprawnej podstawy oraz jego uzasadnienia prawnego i faktycznego.
Odmowa uznania mocy dowodowej ekspertyzy zdjęć lotniczych dotyczących stanu zagospodarowania działki wykonanej przez osobę posiadającą uprawnienia zawodowe z zakresu redakcji map nadane przez Głównego Geodetę Kraju oznacza, iż ocena materiału dowodowego prze organ nadzoru budowlanego dokonana została z przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów.
Interes prawny musi wynikać z konkretnego przepisu prawa, który odnosi się do uprawnień lub obowiązków danego podmiotu. Oznacza zatem istnienie związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków a zaskarżoną decyzją. Jest on oparty na normach administracyjnego prawa materialnego, gdzie musi istnieć konkretna norma prawna, przewidująca w odniesieniu do konkretnego podmiotu i w określonym stanie faktycznym
1. Żądanie skargi ukarania osoby, która nie udostępnia informacji publicznej jest niedopuszczalne w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w świetle art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i w myśl art. 27 ust. 2 tej ustawy żądanie to podlega odrzuceniu.
1. Rekonstrukcja normy przepisów art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, art. 28 Kpa, art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. nr 91 poz. 578 ze zm./ oraz par. 26 ust. 2 pkt 2 Statutu NSZZ "Solidarność" prowadzi do przyznania zarządowi regionu kompetencji do występowania do sądu administracyjnego
Zgodnie z dyspozycją art. 150 par. 1 Kpa organem administracji publicznej właściwym w sprawie wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji samorządowego kolegium odwoławczego oraz decyzji wójta gminy w zakresie wymierzenia kary pieniężnej za usunięcie drzew jest organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji.
W sytuacji, gdy decyzja poddana sądowej kontroli legalności określa kwotę zaległości podatkowej i kwotę odsetek za zwłokę, to wartość przedmiotu sprawy /par. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej - Dz.U. nr 117 poz. 563 ze zm./ stanowi suma obu tych należności
Pismo Wójta Gminy w sprawie właściwego użytkowania nieruchomości, dotyczące jej uciążliwego oddziaływania na sąsiednie nieruchomości ze względu na hodowlę zwierząt gospodarskich, nie spełnia wymogów art. 107 Kpa, jakim powinna odpowiadać decyzja. Brak zatem podstaw do uruchomienia postępowania odwoławczego w tej sprawie.
Żaden przepis prawa nie przewiduje możliwości wydania postanowienia o odmowie wstrzymania robót budowlanych. W przypadku oceny organu administracji, że nie zachodzą przesłanki do wstrzymania robót budowlanych, winna być wydana decyzja stosownie do art. 104 par. 1 Kpa.
Członkowie spółdzielni mieszkaniowej, niezależnie od przysługującego im tytułu prawnego do zajmowanego lokalu, nie posiadają przymiotu strony w sprawie o udzielenie pozwolenia na budowę osobie trzeciej na terenie należącym do spółdzielni. Nie mają bowiem własnego interesu prawnego, który wynikałby z normy prawa materialnego.
Przesłanką wznowienia postępowania nie jest wykrycie jakiegokolwiek prawomocnego wyroku, lecz wyroku dotyczącego tego samego stosunku prawnego. O tożsamości stosunku prawnego przesądza podmiotowa i przedmiotowa tożsamość, czyli wyrok dotyczyć musi tych samych osób oraz tych samych praw i obowiązków pomiędzy tymi osobami.
W odniesieniu do skargi zarzucającej bezczynność organu administracyjnego z powodu nie wydania decyzji administracyjnej w zakreślonym terminie w rozumieniu art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ żądanie jej może być uwzględnione przez Sąd na podstawie art. 26 powołanej ustawy, jeśli obowiązek wydania takiej decyzji wynika z obowiązujących
W przypadku ustalenia, że roboty budowlane były od samego początku przebudową zmierzającą do zmiany sposobu użytkowania obiektu, w postępowaniu powinni brać udział na prawach strony właściciele /użytkownicy/ sąsiednich nieruchomości i inne osoby, których interesu prawnego może dotyczyć postępowanie administracyjne.
1. Naczelny Sąd Administracyjny może sprawować kontrolę w zakresie sposobu interpretacji przepisów prawnych oraz jej wyników, stanowiących normatywną podstawę administracyjnej decyzji stosowania prawa. 2. Staranność przekazywania adresatowi uzasadnienia własnych argumentów wykorzystanych przy formułowaniu treści decyzji jest istotnym elementem funkcji perswazyjnej uzasadnienia. Jest także wymogiem
Stanowisko reprezentowane przez organy celne w sposób ewidentny narusza przepis art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ a w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego zaznacza się jednolity pogląd o bezwzględnym w zasadzie, obowiązku respektowania poglądu prawnego wyrażonego w orzeczeniu Sądu zarówno przez organ jak i przez sąd.
Skoro organ gminy /Prezydent Miasta/ wydał decyzję w sprawie jako organ pierwszej instancji, to gmina ta, choć reprezentowana przez inny organ /Zarząd Miasta/ nie jest legitymowana do wniesienia skargi na decyzję organu odwoławczego.
W postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę obiektu który nie jest przez przepisy obowiązującego prawa zaliczany do inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, albo mogących pogorszyć stan środowiska, właściciele nieruchomości nie sąsiadujących bezpośrednio z terenem na którym wnioskowany obiekt ma być realizowany nie mają przymiotu strony.
Wszczęcie administracyjnego postępowania egzekucyjnego wobec dłużników Skarbu Państwa jest ustawowym obowiązkiem urzędu skarbowego, a zatem wierzyciel nie może kierować się własnym uznaniem, czy wszcząć egzekucję.
Nieskorzystanie przez organ odwoławczy z przeprowadzenia w granicach określonych art. 136 i art. 138 par. 2 Kpa postępowania dowodowego uzupełniającego świadczy o niewyjaśnieniu wszystkich istotnych dla spraw okoliczności naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów w stopniu mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.
W myśl art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę na akt administracyjny wnieść można po wyczerpaniu środków odwoławczych przysługujących w postępowaniu administracyjnym.
W sytuacji, gdy o podziale nieruchomości orzeka sąd /art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, współwłaściciel nieruchomości nie ma interesu prawnego w żądaniu wydania na podstawie art. 217 par. 1 i 2 pkt 2 Kpa zaświadczenia stwierdzającego dopuszczalność bądź niedopuszczalność podziału nieruchomości w świetle ustaleń planu miejscowego
Organ celny wydający nową decyzję po wznowieniu postępowania powinien stosować przepisy prawa materialnego i przepisy postępowania obowiązujące w dniu orzekania. Odstąpienie od tej zasady możliwe jest tylko na podstawie wyraźnego upoważnienia zawartego w odpowiednim akcie prawnym, stanowiącym źródło prawa powszechnie obowiązującego.
