Dla wyczerpania trybu, o którym mowa w art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, konieczne jest zaskarżenie odmowy uznania wierzytelności sprzeciwem do sędziego-komisarza, a w razie nieuwzględnienia sprzeciwu - wniesienie zażalenia do sądu upadłościowego.
Wierzyciel zachowuje po ogłoszeniu upadłości dłużnika legitymację do wytoczenia powództwa o uznanie za czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z osobą trzecią za bezskuteczną. Utrata tej legitymacji nie wynika wprost z przepisów prawa upadłościowego. Takiego skutku nie sposób również wyprowadzić z tych przepisów ani przy zastosowaniu wykładni językowej, ani historycznej lub celowościowej.
Zarówno w stanie prawnym przed przedstawioną nowelizacją Prawa upadłościowego polegającą na dodaniu art. 317 ust. 2a, jak i po tej zmianie, przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w toku postępowania upadłościowego powodowało i powoduje przejęcie zatrudnionych pracowników zgodnie z art. 231 § 1 k.p., a nie powodowało i nie powoduje odpowiedzialności podmiotu przejmującego za zobowiązania
Zgodnie z art. 376 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (jedn. tekst: Dz. U. z 2020 r., poz. 1228) zarządca przymusowy ustanowiony na podstawie art. 106410 k.p.c. nie jest uprawniony do złożenia wniosku o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 373 ustawy - Prawo upadłościowe.
Uprawomocnienie się postanowienia o ogłoszeniu upadłości dłużnika (art. 146 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe, tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 1228 ze zm.) nie jest przeszkodą do przysądzenia własności nieruchomości na rzecz nabywcy licytacyjnego, któremu prawomocnie udzielono przybicia przed ogłoszeniem upadłości dłużnika i który wykonał warunki licytacyjne
Nie można podzielić poglądu, jakoby ogłoszenie upadłości generalnego wykonawcy - powodujące na podstawie art. 91 Prawa upadłościowego wymagalność wierzytelności wobec tego podmiotu - powodowało również wymagalność wierzytelności podwykonawcy wobec inwestora.
1. Członek zarządu spółki z o.o., który objął tę funkcję wtedy, gdy spółka była niewypłacalna, ponosi zatem odpowiedzialność przewidzianą w art. 299 k.s.h. za długi spółki powstałe po objęciu przezeń funkcji także wtedy, gdy zgłoszony przez niego wniosek o ogłoszenie upadłości spółki zostałby oddalony na tej podstawie, że majątek spółki nie wystarczyłby na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego
W trakcie trwania postępowania upadłościowego legitymacja procesowa poszczególnych wierzycieli upadłego do wytoczenia lub popierania tego rodzaju powództwa jest wyłączona.
W przypadku pełnomocnictwa do zawarcia umowy sprzedaży, pełnomocnik zobowiązany jest do rozliczenia się z mocodawcą z całej otrzymanej kwoty, chyba że strony ustalą inaczej, co musi być odpowiednio udokumentowane i nie może naruszać zasad uczciwego postępowania. Naruszenia proceduralne mogące wpłynąć na obronę strony w procesie sądowym uzasadniają uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego
Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który objął tę funkcję wtedy, gdy spółka była niewypłacalna, ponosi odpowiedzialność przewidzianą w art. 299 k.s.h. za długi spółki powstałe po objęciu przezeń funkcji, także wtedy, gdy zgłoszony przez niego wniosek o ogłoszenie upadłości spółki zostałby oddalony na tej podstawie, że majątek spółki nie wystarczyłby na zaspokojenie kosztów postępowania
W przypadku niewypłacalności spółki, odpowiedzialność członków zarządu za szkody wierzyciela powinna być oceniana z uwzględnieniem wszystkich dostępnych dowodów na temat faktycznej sytuacji finansowej spółki oraz momentu złożenia wniosku o upadłość, aby zapewnić sprawiedliwe rozstrzygnięcie dotyczące odpowiedzialności na podstawie art. 21 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego.
Jakkolwiek art. 134 ust. 1 p.u.n., tak samo jak obecny odpowiednik tego przepisu (art. 134 ust. 1 pr. upadł.), miał zastosowanie także wtedy, gdy bezskuteczna czynność prawna upadłego spowodowała, że do majątku upadłego nie wszedł określony składnik majątku, to jednak chodzi o przypadki, w których brak tego składnika majątku w masie upadłości jest bezpośrednią konsekwencją bezskutecznej czynności.
Spis inwentarza sporządzony na podstawie art. 69 ust. 1 prawa upadłościowego jest oświadczeniem wiedzy syndyka i nie zmienia statusu prawnego rzeczy. Przed wpisem do spisu inwentarza syndyk jest uprawniony do oceny czy dane prawo wchodzi w skład masy upadłości i ustala jej skład, a więc jest uprawniony do wyłączenia danych rzeczy na tym etapie postępowania. Z art. 68 i 69 ust. 3 wynika, że jeżeli na
Nie można podzielić stanowiska, że od wierzyciela upadłego należy wymagać dochowania terminu, wynikającego z art. 96 Pr. Upadł., ale tylko wtedy, gdy z okoliczności konkretnego przypadku wynika, iż wiedział on lub przy dołożeniu należytej staranności mógł powziąć wiedzę, że jest dłużnikiem upadłego. W konsekwencji nie jest skuteczne powołanie się na potrącenie wierzytelności w procesie wytoczonym przez
