Postanowienie NSA z dnia 21 sierpnia 1998 r., sygn. II SA 684/98
Szef Służby Cywilnej nie może pozostawić bez rozpoznania wniosek o dopuszczenie do postępowania kwalifikacyjnego do służby cywilnej złożony na podstawie publicznego obwieszczenia o przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego do korpusu urzędniczego.
Mianowani pracownicy służby cywilnej, zatrudnieni w trybie ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, dochodzą roszczeń z tytułu wypowiedzenia im stosunku pracy przed sądem pracy, a nie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Odwołanie z funkcji członka Komisji Kwalifikacyjnej jest decyzją administracyjną, na którą przysługuje /po wyczerpaniu toku instancji/ skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Rozstrzygnięcie o wyniku konkursu na tzw. wyższe stanowisko w służbie cywilnej podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Nie jest wyłączone stosowanie art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) do nawiązania umowy o pracę na podstawie ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.).
Prezes Rady Ministrów jest właściwy do rozpatrzenia odwołania od decyzji Szefa Służby Cywilnej podjętej pod rządem "starej" ustawy o służbie cywilnej z dnia 5 czerwca 1996 r. /Dz.U. nr 89 poz. 402 ze zm./.
Z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz.U. Nr 89, poz. 402 ze zm.) nie wynikał obowiązek mianowania każdej osoby, w odniesieniu do której dyrektor generalny urzędu przedstawił wniosek.