Wyrok SN z dnia 23 listopada 2001 r. sygn. I PKN 697/00

Z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej (Dz.U. Nr 89, poz. 402 ze zm.) nie wynikał obowiązek mianowania każdej osoby, w odnie­sieniu do której dyrektor generalny urzędu przedstawił wniosek.

Przewodniczący SSN: Józef Iwulski

Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2001 r. sprawy z po­wództwa Alicji W. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Szefa Służby Cywilnej w W. o ustalenie stosunku pracy na podstawie mianowania, na sku­tek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy I Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie z dnia 17 maja 2000 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Częstochowie wyrokiem z dnia 13 maja 1999 r. [...] w sprawie z pozwu Alicji W. przeciwko Skarbowi Państwa - reprezentowanemu przez Szefa Służby Cywilnej w W. o ustalenie stosunku pracy na podstawie miano­wania i o odszkodowanie, oddalił powództwo. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Re­jonowy ustalił, że powódka była pracownikiem Urzędu Wojewódzkiego w C., przystąpiła do egzaminu kwalifikacyjnego na pracownika służby cywilnej i egzamin ten zaliczyła z wynikiem pozytywnym. W tej sytuacji, w dniu 31 października 1997 r. Dyrek­tor Generalny Urzędu Wojewódzkiego wystąpił do Szefa Służby Cywilnej z wnio­skiem o mianowanie powódki do kategorii „B” służby cywilnej. Ponieważ jednak w dniu 27 maja 1998 r. Szef Służby Cywilnej poinformował powódkę o tym, że wniosek złożony przez Dyrektora Generalnego Urzędu Wojewódzkiego nie stanowił podstawy do automatycznego uzyskania przez nią statusu prawnego urzędnika służby cywilnej, powódka uznała, iż informacja ta jest równoznaczna z odmową mianowania jej na stanowisko urzędnika służby cywilnej i wniosła skargę do Naczelnego Sądu Admini­stracyjnego, którą Sąd ten odrzucił, wskazując że w sprawie właściwy jest Sąd Pracy.