Organ podatkowy ma obowiązek uznać konkretny wydatek za wydatek kwalifikowany, jeżeli podatnik faktycznie go poniesie, wykaże związek wydatku z uzyskanym lub racjonalnie spodziewanym przychodem i przedstawi dowód umożliwiający obiektywną ocenę przez organy, że powyższe okoliczności miały miejsce.
W przypadku zbycia środków trwałych oraz środków trwałych w budowie, o których mowa w art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym, należy stosować normę ogólną wynikającą z art. 11 ust. 11 tej ustawy, czyli dokonywać korekty wydatków kwalifikowanych.
Art. 26 pkt 3 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym, stanowiący o wartości środków trwałych w budowie - w wysokości określonej na dzień 1 stycznia 2012 r., nie może posłużyć jako instrument wykładni a contrario, polegający na uznaniu, że skoro w pkt 3 jest data 1 stycznia 2012 r., a w pkt 2 jej nie ma, to znaczy, że w pkt 2 nie może chodzić o datę 1 stycznia 2012 r. Wręcz przeciwnie, mimo odmiennych
