Wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 2019 r., sygn. II FSK 754/18

Art. 26 pkt 3 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym, stanowiący o wartości środków trwałych w budowie - w wysokości określonej na dzień 1 stycznia 2012 r., nie może posłużyć jako instrument wykładni a contrario, polegający na uznaniu, że skoro w pkt 3 jest data 1 stycznia 2012 r., a w pkt 2 jej nie ma, to znaczy, że w pkt 2 nie może chodzić o datę 1 stycznia 2012 r. Wręcz przeciwnie, mimo odmiennych konstrukcji legislacyjnych zastosowanych w pkt 2 i 3, cel obu tych przepisów wydaje się taki sam. Z tej perspektywy, wartość środków trwały w budowie (pkt 3) oraz wartość środków trwałych "w amortyzacji" (pkt 2) może być przyjęta na dzień 1 stycznia 2012.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2389/16 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 11 kwietnia 2016 r. nr IPPB6/4510-50/16-2/AM w przedmiocie specjalnego podatku węglowodorowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz P. S.A. z siedzibą w W. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.