Zgodnie z art. 9 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, obowiązek aktualizacji danych adresowych dotyczy podatników oraz płatników podatków i nie może być rozszerzany na osoby trzecie ponoszące odpowiedzialność za zaległości podatkowe podatnika, co podkreśla zasadę ochrony praw strony w postępowaniu podatkowym.
Art. 3 ust.1, art. 6 ust. 1 i art. 9 ust. 1 i ust. 1d ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników nie nakładają na osoby trzecie odpowiadające za zaległości podatkowe podatnika i płatnika obowiązku aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym i z tego powodu nie można obciążać ich skutkiem braku aktualizacji danych w zakresie doręczenia im pism w postępowaniu podatkowym
Art. 3 ust.1, art. 6 ust. 1 i art. 9 ust. 1 i ust. 1d ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników nie nakładają na osoby trzecie odpowiadające za zaległości podatkowe podatnika i płatnika obowiązku aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym i z tego powodu nie można obciążać ich skutkiem braku aktualizacji danych w zakresie doręczenia im pism w postępowaniu podatkowym
W przypadku zmiany miejsca zamieszkania, podatnicy są zobowiązani do aktualizacji swoich danych w rejestrze CRP-KEP. W przypadku zaniedbania tego obowiązku, organy podatkowe mają prawo uznawać miejsce zamieszkania wskazane w rejestrze jako aktualne do celów podatkowych, niezależnie od faktycznego miejsca zamieszkania podatnika.
Kościelne osoby prawne podlegają opodatkowaniu oraz korzystają ze zwolnień na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Kościelna osoba prawna, nie prowadząc działalności gospodarczej nie ma obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od osób prawnych oraz prowadzenia dokumentacji podatkowej. Nie oznacza
Przy ocenie stopnia winy strony lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej, o czym stanowi art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej, należy brać pod uwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu przez nią działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu.
Adres siedziby konkretnego podmiotu jest niezbędny, aby inni uczestnicy obrotu, w tym organy państwowe, miały gwarancję skutecznego kontaktowania się z danym podmiotem. Wymóg posiadania przez podatnika siedziby, umożliwiającej organom podatkowym kontakt z nim jest istotny choćby z uwagi na regulację zawartą w art. 151 Ordynacji podatkowej.
Błędne jest zapatrywanie jakoby organy podatkowe nie miały podstaw prawnych do rozstrzygania w postępowaniu toczącym się na podstawie przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników o skuteczności zgłoszeń aktualizacyjnych.
Nadanie numeru NIP ma charakter czynności ewidencyjnej. Służy ono przede wszystkim identyfikacji podatników, a więc ma ułatwić organom podatkowym identyfikację podatników, a w konsekwencji - nadzór i kontrolę ich czynności podatkowych. Postępowanie w sprawie nadania numeru NIP różni się w tym zakresie od postępowań, w których przedsiębiorcy przyznawane jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej
Brak wykonania obowiązków wynikających z art. 9 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, nie daje podstaw do uznania, że we wszelkich postępowaniach podatkowych właściwym będzie zawsze adres wynikający z tej ewidencji.
W razie niemożności doręczenia pism w sposób wyżej wskazany ustawodawca w art. 150 § 1 Ordynacji podatkowej umożliwia przyjęcie fikcji prawnej, że pismo, którego adresat nie odebrał z placówki pocztowej lub z urzędu gminy w określonym terminie - zostało doręczone z upływem ostatniego dnia tego terminu. Przewidziany w art. 150 Ordynacji podatkowej zastępczy sposób doręczenia może być wykorzystany wyłącznie
Skoro podatnik nie dokonał aktualizacji danych osobowych uwzględnianych w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP, to wysłanie pism na adres wynikający z tego zgłoszenia, nawet jeśli podatnik faktycznie zamieszkiwał w innymi miejscu, nie narusza ustawowej procedury wysyłania pism.
Zmiany firmy spółki czy jej siedziby nie przerywają bytu osoby prawnej.
Procedura aktualizacji danych dotyczy tylko sytuacji, gdy dane zawarte w zgłoszeniu ulegną zmianie.
Procedura aktualizacji danych dotyczy tylko sytuacji, gdy dane zawarte w zgłoszeniu ulegną zmianie.
1. Art. 5 ust. 4 ustawy NIP nie określa rodzajów informacji podlegających ujawnieniu. Zabieg interpretacyjny polegający na przyjęciu, że z informacji podlegających ujawnieniu wynika konieczność wskazania miejsca prowadzenia działalności jest nieuprawniony. 2. Art. 5 ust. 4 ustawy NIP nie może być traktowany jako źródło obowiązków z uwagi na brak precyzji w użytym przez ustawodawcę sformułowaniu ,,również
I. W świetle art. 2 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.) oddział spółki zagranicznej, będącej podatnikiem na mocy odrębnych przepisów, nie jest zobowiązany do zgłoszenia ewidencyjnego, nawet tylko jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnik składek
Skoro wspólnota mieszkaniowa jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i z tego tytułu ciążą na niej określone obowiązki, które można zaliczyć do kategorii zachowawczych, a nie rozporządzających to mają one cechy czynności zwykłego zarządu. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego jedną z takich czynności było poinformowanie organów podatkowych o ewentualnych zmianach w danych, które były
W rozporządzeniu w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych zamieszczono regulacje, które nie wynikają z treści upoważnienia zawartego w art. 5 ust. 5 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. W szczególności nie znajduje umocowania ustawowego wymóg podawania adresów wszystkich nieruchomości podlegających zarządowi skarżącej.
Dla potrzeb podatku od towarów i usług małżonkowie którzy nie zawarli umowy spółki cywilnej, a prowadzą wspólnie działalność gospodarczą, są traktowani jak osoba fizyczna.
Małżeństwo prowadzące wspólnie działalność gospodarczą jednak nie w formie spółki cywilnej nie może być traktowane jako jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. nr 142 poz. 702 ze zm./ lub art. 5 w związku z art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów
Numery identyfikacyjne przyznawane na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nigdy nie były przypisywane konkretnej działalności gospodarczej lecz określonemu podatnikowi. W myśl zaś zasady wynikającej z ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników /Dz.U. nr 142
Komornik sądu rejonowego nie może mieć dwóch numerów identyfikacji podatkowej /NIP/ jako osoba fizyczna i jako reprezentant sądu. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników /Dz.U. nr 142 poz. 702 ze zm./ zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednorazowo bez względu na rodzaj i liczbę opłaconych podatków, formę
Numer identyfikacji podatkowej może służyć tylko temu podatnikowi, który złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenie rejestracyjne i któremu został on nadany. Tożsamość podatnika odnosi się również do jego formy organizacyjnej. Jeśli więc zgłoszenia dokonał podmiot wieloosobowy i jako taki uzyskał numer identyfikacyjny, to numer ten może być wykorzystany jedynie przez podmiot wieloosobowy, a nie przez jedną
