Działalność dotycząca gier losowych i totalizatorów jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. Ze względu jednak na szczególny charakter tej działalności, dotyczącej problematyki hazardu, zasada swobody i równości gospodarczej, zawarta w art. 1 tej ustawy, podlega w tej dziedzinie działalności nadal
1. W świetle obowiązującego prawa /art. 123 par. 2 Kpa/, nie można wydać w sprawie postanowienia przesądzającego o treści jej przyszłego załatwienia. 2. Nie można na użytek rozpatrywanej sprawy "wprowadzać", nieznanej Kodeksowi postępowania administracyjnego, instytucji prawnej - "zawieszenia materialnego. Kodeks bowiem zna tylko "zawieszenie procesowe", mające charakter wyjątku od zasady ciągłości
1. W przypadku, gdy strona skarżąca od paru lat działa jako czołowa firma i doskonale jest zorientowana w regulacjach obowiązującego prawa, a postępowanie toczyło się długo - miała więc możliwość składania dodatkowych wyjaśnień i kolejnych wniosków dowodowych - zarzut, że bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu jest zarzutem nie znajdującym potwierdzenia w stanie faktycznym /art. 145 par.
Przedsiębiorstwo "Polski Monopol Loteryjny" nie może wydawać żadnego aktu administracyjnego w sprawie zastrzeżonej ustawowo dla rozstrzygnięć Ministra Finansów i nie powierzonej przez ten organ temu przedsiębiorstwu /jak np. art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o grach losowych i totalizatorach - Dz.U. nr 19 poz. 122 ze zm. oraz par. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 czerwca 1976
Cele społeczne, na które ma być przeznaczony cały uzyskany zysk - określone w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o grach losowych i totalizatorach /Dz.U. nr 19 poz. 122 ze zm./ - z gry losowej powinny odpowiednio korespondować z celami, ubiegającej się o zezwolenie na prowadzenie gry, "organizacji społecznej, której zadanie nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej".
Strona zainteresowana udzieleniem jej zezwolenia na prowadzenie gier losowych w automatach /art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o grach losowych i totalizatorach - Dz.U. nr 19 poz. 122 ze zm./ powinna, poza zadeklarowaniem, że cały dochód jaki osiągnie z prowadzenia gier losowych przeznaczy na finansowanie działalności kulturalnej; określić formy działalności kulturalnej a także określić: przygotowanie
1. Błędne jest twierdzenie, że nie pobieranie odrębnej ceny za karty do gry, dołączone do gazety, pozbawia je cech losu, gdy w istocie obojętne było, czy owa karta była formalnie bezpłatnym dodatkiem, czy też jej cena ukryta była w podwyższonej cenie gazety. 2. Zasada uznania administracyjnego nie ma zastosowania w sprawie, której przedmiotem jest wyłącznie kwestia interpretacji konkretnych przepisów
Niespełnienie ustawowych przesłanek jest wystarczającym powodem odmowy wydania zezwolenia na zorganizowanie loterii fantowej.
Gra losowa wymaga spełnienia trzech elementów: zależność wyniku od przypadku, istnienia regulaminu, nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze.
1. Wyłączeniem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ objęty jest tylko pewien zakres działalności podmiotów gospodarczych, a mianowicie obejmujący działalność w zakresie gier losowych, a nie działalność związaną z prowadzeniem gier losowych. Art. 42 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach
Gdy o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych ubiega się więcej niż jeden podmiot spełniający ustawowe warunki, przyznanie takiego zezwolenia następuje po przeprowadzeniu przetargu.
Przepisy ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ nie pozwalają na urządzanie gry losowej o charakterze mieszanym, mającej jednocześnie np. cechy loterii fantowej i binga fantowego.
To, że loteria promocyjna nie znalazła się jeszcze w katalogu gier losowych zawartym w przepisie art. 2 ust. 1 pkt 1-8 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ według brzmienia przed nowelizacją nie oznacza, że nie była do czasu wejścia w życie omawianej zmiany grą losową w rozumieniu ustawy, zważywszy że katalog ten nie był zamknięty i nadal
W rozpatrywanej sprawie konkurs oferuje do wygrania konkretne oraz rodzajowo określone nagrody pieniężne i rzeczowe. Wynik tego konkursu odnośnie podziału nagród zależy od przypadku, co w żadnym razie nie oznacza jego uzależnienia tylko i wyłącznie od przypadku. W każdym bowiem konkursie określane są zawsze warunki precyzujące sposób zachowania się osoby pragnącej w nim uczestniczyć. Dopiero po ich
1. Ustawodawca upoważnił Ministra Finansów do rozstrzygania w drodze decyzji, czy gra lub zakład wzajemny nie wymienione w ust. 1 i 2 art. 2 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ jest grą losową lub zakładem wzajemnym /art. 2 ust. 3/. Rozstrzygnięcie to może nastąpić jedynie w ramach i przy spełnieniu wszystkich przesłanek określonych w
Wątpliwości co do charaktery gry losowej albo zakładu wzajemnego rozstrzyga się decyzją administracyjną, wydaną na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650/, a nie decyzją w sprawie zatwierdzenia regulaminu takiej gry /art. 13 ust. 2 ustawy/.
W myśl par. 19 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 stycznia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 12 poz. 68 ze zm./ pobiera się opłaty za urządzenie zakładów wzajemnych, przez co należy rozumieć prowadzenie działalności w tym zakresie.
Tak jak nadużyciem prawa i obejściem przepisów ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ byłoby podejmowanie czynności ubocznych, pozorujących pozbawienie danej gry przymiotów gry losowej, tak samo sprzeczne z przepisami i celami ustawy o grach losowych i zakładach wzajemnych byłoby rozszerzanie przepisów tej ustawy na dozwolone prawem działania
W art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 66 poz. 341 ze zm./ podano definicję i rodzaje gier losowych oraz zakładów wzajemnych, natomiast w ust. 3 tego artykułu sformułowano uprawnienie Ministra Finansów do rozstrzygania w drodze decyzji o tym, czy inne jeszcze gry i nakłady są grami losowymi lub zakładami wzajemnymi. Dopiero po zakończeniu
Art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ stanowi, że grami losowymi są także loterie fantowe, w których uczestniczy się poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe. "Dowodem udziału" w grze może być także część zakupywanego towaru, np. jego opakowanie
Nie jest zakładem bukmacherskim zakład, w którym wynik zależy wyłącznie od przypadku, np. od losowania.
Ponieważ gra losowa jest umową losową dwustronnie zobowiązującą, to realizacja wygranej zależy od woli stron. Jeżeli uczestniczący w grze akceptuje postanowienia tej umowy to dla oceny charakteru gry ma znaczenie tylko okoliczność by wygrana zrealizowana została w postaci pieniężnej lub rzeczowej. A czy wygrana rzeczowa może być przedmiotem obrotu powszechnego, czy tylko z urządzającym grę to dla tej
Nawet wadliwe pouczenie podatnika nie może go zwalniać od obowiązku podatkowego, wynikającego wprost z przepisów ustawy. Błędy w pouczeniu podatników natomiast, mające w praktyce miejsce, mogą być ewentualnie brane pod uwagę przy rozważaniu umorzenia np. odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.
Wygraną rzeczową w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. 1998 r. Nr 102 poz. 650) jest nie tylko uzyskanie własności rzeczy, lecz również nabycie uprawnienia do korzystania z rzeczy na podstawie innego tytułu prawnego.
