Wyrok NSA z dnia 28 października 1998 r., sygn. II SA 1213/98

Art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ stanowi, że grami losowymi są także loterie fantowe, w których uczestniczy się poprzez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe.

"Dowodem udziału" w grze może być także część zakupywanego towaru, np. jego opakowanie albo jego część /np. kapsle, kapturki/, może być także naklejka czy ulotka otrzymywana przy nabyciu towaru.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 czerwca 1998 r. Minister Finansów na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz w związku z art. 127 par. 3 Kpa., art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ po rozpatrzeniu wniosku C. Sp. z o.o. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 1997 r. utrzymał w mocy powyższą decyzję Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 1997 r. rozstrzygającą, iż urządzony przez C. konkurs dla klientów wypełniał ustawowe znamiona gry losowej - loterii fantowej z następującym uzasadnieniem:

W związku z wpłynięciem do Ministra Finansów wniosku Izby Skarbowej o rozstrzygnięcie w trybie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. nr 68 poz. 341 ze zm./ czy urządzony w terminie od 1.08.-30.12.1995 r. przez C. Sp. z o.o. konkurs dla klientów wypełniał ustawowe znamiona gry losowej Minister Finansów decyzją z dnia 12 czerwca 1997 r. rozstrzygnął, iż konkurs ten był grą losową - loterią fantową.

W dniu 16 lipca 1997 r. Spółka złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi Minister Finansów wydał w dniu 28 sierpnia 1997 r. utrzymującą w mocy decyzję z dnia 12 czerwca 1997 r.

Spółka wniosła następnie skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Finansów z dnia 12 czerwca 1997 r. NSA postanowieniem z dnia 8 grudnia 1997 r. powyższą skargę odrzucił, gdyż strona skarżąca zaskarżyła pierwszoinstancyjną decyzję Ministra Finansów nie wyczerpując procedury odwoławczej - możliwości złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. W związku z powyższym Spółka w dniu 24 września 1997 r. złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Finansów z dnia 28 sierpnia 1997 r. utrzymującą w mocy decyzję pierwszoinstancyjną. Następnie NSA wyrokiem z dnia 12 lutego 1998 r. stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji argumentując wyrok faktem, iż Minister Finansów w związku z wadliwym pouczeniem w decyzji rozpatrzył odwołanie strony wniesione z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, a więc tym samym dokonał weryfikacji w postępowaniu odwoławczym decyzji ostatecznej korzystającej z ochrony trwałości. Ponadto strona skarżąca nie wyczerpała określonych w art. 127 par. 3 Kpa środków odwoławczych. Zdaniem NSA wadliwe pouczenie strony w decyzji winno być wzięte pod uwagę przy rozpatrywaniu ewentualnie złożonego przez stronę wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Minister Finansów po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego w dniu 10 czerwca 1998 r. wydał postanowienie o przywróceniu C. Sp. z o.o. terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.