Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 12 lipca 2012 r., sygn. II SA/Rz 369/12
Wykładnia przepisu art. 29 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego, dokonana zgodnie z regułami wykładni językowej, prowadzi do wniosku, że gdyby ustawodawca zamierzał odnieść sformułowanie "wolno stojące" do wszystkich wymienionych w art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy obiektów budowlanych, uczyniłby to poprzez zamieszczenie znaku interpunkcyjnego dwukropka za powyższymi wyrazami. Zgodzić się trzeba z wywodami skargi
I. W przypadku, w którym daty skutecznego ogłoszenia o decyzji lokalizacyjnej i doręczenia jej stronom wymienionym w art. 53 ust. 1 ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) nie pokrywają się, w związku z czym i koniec dwunastomiesięcznego terminu z art. 53 ust. 7 tej ustawy przypada w różnych datach - uznać należy, że wykluczenie stwierdzenia