Problematyka rozliczeń nakładów osób trzecich na podlegającej zwrotowi nieruchomości /art. 136 i następne ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/, należy do sfery stosunków cywilnoprawnych.
Nie można czynić organom administracji zarzutu, że nie zastosowały się do oceny prawnej dokonanej przez Naczelny Sąd Administracyjny, naruszając w ten sposób przepis art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Ocena ta dotyczyła bowiem stanu faktycznego i prawnego z daty wydania zaskarżonej decyzji. Jeśli natomiast od tego czasu doszło do
Dla stwierdzenia czy konieczne jest wydanie zgody na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, niezbędne jest ustalenie sposobu jego dotychczasowego wykorzystania i warunków jakie musiały być spełnione z punktu widzenia ochrony sanitarnej, higieny i ochrony pożarowej oraz porównanie tych ustaleń z zamierzonym sposobem użytkowania obiektu i warunkami jakie będą musiały być spełnione
Faktyczny podział nieruchomości do użytkowania nie znaczy, że w odniesieniu do zajmowanej części ich użytkownicy posiadają indywidualne i niezależne od innych współwłaścicieli prawo do dysponowania tą częścią nieruchomości na cele budowlane.
1. Postępowanie kwalifikacyjne w sprawie nadania uprawnień budowlanych prowadzone przez organ administracji publicznej na podstawie art. 12 ust. 2, 3 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie /Dz.U. 1995 nr
Fakt nie wydania pozwolenia na użytkowanie nie może być argumentem potwierdzającym niezakończenie robót budowlanych. Skoro w sprawie nie zaistniała żadna ze wskazanych w art. 55 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ okoliczność, z którą przepis ten wiąże obowiązek uzyskania przez inwestora takiej decyzji.
O ile taras stanowi część obiektu budowlanego, to samo wykonanie obudowy tego tarasu, nie jest ani obiektem ani jego częścią /art. 3 pkt 1 i pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Udziałowcy zlikwidowanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie są poprzednimi właścicielami w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ ani spadkobiercami spółki i nie przysługuje im roszczenie o zwrot nieruchomości, która została przez tę spółkę /jej likwidatora/ sprzedana Skarbowi Państwa w trybie i na zasadach określonych
Rozebranie obiektu budowlanego nie czyni bezprzedmiotową sprawę ze skargi na decyzję nakazującą rozbiórkę, Sąd bowiem ocenia jedynie legalność decyzji a nie jej realizację po tym jak stała się ostateczna i wykonalna. Po dokonanej rozbiórce strona może mieć nadal interes prawny w stwierdzeniu, że decyzja była niezgodna z prawem chociażby dla celów związanych z uzyskaniem odszkodowania itp.
Nabywca użytkowania wieczystego w drodze umowy nie może przed wpisem jego w księdze wieczystej jako uprawnionego z tytułu użytkowania wieczystego, a po złożeniu wniosku o dokonanie tego wpisu, skutecznie rozporządzić tym prawem (zbyć tego prawa).
Przepis art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie pozostawia uznaniu administracyjnemu kwestii orzekania o wygaśnięciu decyzji o pozwoleniu na budowę. Natomiast - jak to wynika z ust. 2 tego artykułu - wznowienie budowy, po orzeczeniu o wygaśnięciu decyzji o pozwoleniu na budowę, może nastąpić gdy dysponujący nieruchomością inwestor wystąpi o wydanie
Stosownie do regulacji art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ zarzut do projektu planu zagospodarowania przestrzennego może wnieść każdy kogo interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonego do publicznego wglądu. Wynika z tego, że nie wystarczy sam fakt istnienia po stronie skarżących
1. Błędne zakwalifikowanie zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako protest stanowi kwalifikowane naruszenie prawa strony poprzez ograniczenie jej praw wynikających z art. 24 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ i w związku z tym uzasadnia stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały Rady Gminy przez Naczelny
Każde indywidualne rozstrzygnięcie prawne, które ma znamiona rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie kształtuje sytuację prawną strony, należy traktować jako rozstrzygnięcie, na podstawie którego strona "nabywa prawa". Oznacza to, że także w sytuacji, gdy ostateczna decyzja administracyjna nakłada na stronę określone obowiązki, ma ona znamiona prawne decyzji, z której strona "nabywa prawa" bowiem
Właściwy organ może wydając pozwolenie na budowę badać, czy obiekt budowlany i związane z nim urządzenia zostały zaprojektowane w sposób zapewniający formę architektoniczną dostosowaną do krajobrazu i otaczającej zabudowy /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
W języku polskim, przez remont kapitalny rozumie się remont, który polega na wymianie i naprawie zużytych ważnych zespołów i części obiektu oraz przywrócenie do stanu pierwotnego jego wartości użytkowej.
Rozstrzygnięcie sprawy o zniesienie współwłasności nie jest rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. Zniesienie współwłasności nie jest sporem o własność, a stosowne orzeczenie sądu powszechnego w takiej sprawie ma charakter konstytutywny tj. kształtuje stosunki własnościowe na nowo i na przyszłość, ale między współwłaścicielami.
Podziemne wyrobisko górnicze nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdyż nie stanowi żadnego z przedmiotów opodatkowania wymienionych w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Zarząd dróg miejskich w Warszawie miał prawo do wydawania w imieniu Zarządu Miasta Stołecznego Warszawy decyzji administracyjnych w sprawie opłat drogowych, ale jedynie w pierwszej instancji. Skoro Zarząd Miasta Stołecznego Warszawy, a w rezultacie także Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie, nie był ani ministrem w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, ani żaden przepis szczególny
Przepisy art. 8 dekretu Rady Ministrów z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych /Dz.U. 1952 nr 4 poz. 31/ jednoznacznie nakładają na wykonawcę narodowych planów gospodarczych obowiązek zaproponowania, przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego, konkretnie ustalonej i zatwierdzonej przez wojewódzką radę narodową
Organ nadzoru budowlanego może, wydać decyzję przewidzianą w art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dotyczącą obiektu będącego zabytkiem, tylko wtedy, gdy zezwoli na to wojewódzki konserwator zabytków.
