Postanowienie SN z dnia 13 czerwca 1996 r. sygn. III ARN 5/96

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Wyrok SN z dnia 13 czerwca 1996 r. sygn. III ARN 9/96

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Postanowienie NSA z dnia 18 czerwca 1996 r., sygn. I SA 360/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Zgodnie z art. 208 Kpa sąd może orzekać jedynie o zwrocie kosztów skarżącemu przez organ w razie uwzględnienia skargi. Jest to uregulowanie wyczerpujące. Również obecnie obowiązujący art. 55 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przewiduje orzeczenie przez sąd zwrotu kosztów tylko na rzecz skarżącego przez organ i tylko w razie uwzględnienia

Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 1996 r., sygn. SA/Ł 1212/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

W konstytucyjnym państwie prawa podatnik, jako obywatel nie może zostać skutecznie prawnie zobowiązany do ponoszenia negatywnych skutków niedoskonałości prawodawczych czy też ułomności techniki legislacyjnej, a nadto nie można na niego przerzucać rozwiązywania wątpliwości co do brzmienia prawa, jak i jego stosowania, jeżeli obiektywnie rzecz biorąc, wątpliwości te istnieją tak dla obywateli, jak i

Wyrok SN z dnia 20 czerwca 1996 r. sygn. III ARN 12/96

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Uchwała SN z dnia 10 lipca 1996 r. sygn. I PZP 10/96

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

W razie odwołania sędziego z powodu ukończenia przez niego 70 lat życia (art. 59 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych, jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm., art. 33 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym, jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48 ze zm.) jego stosunek służbowy ulega rozwiązaniu po upływie

Wyrok SN z dnia 11 lipca 1996 r. sygn. I PRN 103/96

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Wynagrodzenie sędziego w latach 1992 i 1993 winno być ustalone na podstawie art. 71 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz. U. z 1990 r., Nr 23, poz. 138 ze zm., obecnie Dz. U. z 1994 r., Nr 7, poz. 25 ze zm.) tylko w okresach od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 9 marca 1992 r. i od dnia 1 stycznia 1993 r. do dnia 31 marca 1993 r. W pozostałych okresach

Postanowienie NSA z dnia 19 sierpnia 1996 r., sygn. I SA 993/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Kwestie dotyczące legalności dokumentacji lekarskiej, sporządzonej przez placówki służby zdrowia, jak również diagnozowanie schorzeń nie następuje w drodze decyzji administracyjnych w rozumieniu art. 104 Kpa ani w innych formach aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej. Przepisy ustaw szczególnych nie przewidują też w tych sprawach możliwości wnoszenia skarg do sądu administracyjnego.

Postanowienie NSA z dnia 20 sierpnia 1996 r., sygn. II SAB 66/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Dokonanie zmiany klasyfikacji statystycznej usług paszportowych zawartej w zarządzeniu Nr 47 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 29 grudnia 1993 r. /Dz.Urz. GUS nr 24 poz. 132; zm. Dz.Urz. GUS 1994 nr 5 poz. 52/ nie mieści się w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 1-7 i ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, dających podstawę do dokonania

Postanowienie NSA z dnia 29 sierpnia 1996 r., sygn. I SA 654/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Niedopuszczalna jest skarga na bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku strony w przedmiocie wyłączenia pracownika /członka organu kolegialnego/ złożona w trybie art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Postanowienie NSA z dnia 29 sierpnia 1996 r., sygn. I SAB 27/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Wydanie decyzji przez organ właściwy do rozpatrzenia odwołania, przed rozpoznaniem skargi przez sąd administracyjny na bezczynność organu w tym zakresie spowodowało, że skarga ta stała się bezprzedmiotowa, a tym samym wydanie wyroku stało się zbędne.

Postanowienie NSA z dnia 30 sierpnia 1996 r., sygn. I SA 1106/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Z dniem 5 grudnia 1990 r. nabycie własności garażu i otrzymanie gruntu w użytkowanie wieczyste na podstawie art. 8 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ następuje w wyniku zawarcia umowy cywilnoprawnej. W tej sytuacji sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania skarg na bezczynność organu, który

Postanowienie NSA z dnia 9 września 1996 r., sygn. II SA/Wr 634/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie uzasadnia wstrzymania wykonania zaskarżonych do sądu administracyjnego decyzji urzędów pracy w przedmiocie utraty, wygaśnięcia czy pozbawienia bezrobotnego prawa do zasiłku, wydanych w trybie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu

Postanowienie NSA z dnia 12 września 1996 r., sygn. I SA 671/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Skierowanie bądź odmowa skierowania do sanatorium, jak również ustalenie terminu pobytu w sanatorium nie następuje w drodze decyzji administracyjnej. Orzekające w tych sprawach komisje lekarskie nie są organami administracji w rozumieniu art. 1 par. 1 Kpa. Orzeczenia te nie mieszczą się w art. 16 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Wyrok SN z dnia 19 września 1996 r., sygn. I PRN 101/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Pracodawcą prezesa sądu rejonowego jest sąd, w którym pełni on swoją funkcję.

Uchwała SN z dnia 20 września 1996 r., sygn. III CZP 72/96

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Nie jest dopuszczalne dochodzenie na drodze sądowej spełnienia obietnic wyborczych.

Postanowienie NSA z dnia 25 września 1996 r., sygn. II SAB 72/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność organu administracji, o której mowa w art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, jest przede wszystkim występowanie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu wobec przedstawionego żądania strony.

Postanowienie NSA z dnia 25 września 1996 r., sygn. III SA 828/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Postanowienie NSA z dnia 25 września 1996 r., sygn. II SAB 33/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jako instytucja określona przez ustawę z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, wymaga wystąpienia do właściwego organu z konkretnym pismem procesowym zawierającym wprost żądanie usunięcia ściśle określonego naruszenia prawa. Nie można zatem uznać spełnienia warunku wezwania do usunięcia naruszenia prawa jeżeli

Postanowienie NSA z dnia 27 września 1996 r., sygn. I SA 1326/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

1. Wyznacznikiem czynności lub aktu "z zakresu administracji publicznej" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest to, żeby czynność lub akt upoważnionego organu miały na celu bezpośrednie wywołanie skutków o charakterze publicznoprawnym w stosunku do podmiotów nie powiązanych organizacyjnie z organem orzekającym

Postanowienie NSA z dnia 27 września 1996 r., sygn. I SA 1312/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Na gruncie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ gmina, której organ został wyposażony w uprawnienia władcze z tytułu funkcji własnych lub funkcji zleconych w sprawach, w których organ ten orzeka jako organ administracji publicznej, nie może powoływać się na swój interes prawny jako przesłankę legitymującą do wniesienia skargi

Postanowienie NSA z dnia 27 września 1996 r., sygn. I SA 1321/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Wydawanie zaświadczeń nie należy do ogólnego postępowania administracyjnego, wobec czego trudno uznać, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ może mieć zastosowanie szersze od wyrażonego werbalnie w ustawie i obejmować takie postanowienia, o których mowa w art. 219 Kpa.

Wyrok NSA z dnia 2 października 1996 r., sygn. III SA 963/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

W odniesieniu do działań organów administracji publicznej w sferze, w której występuje jakikolwiek element władztwa administracyjnego nie ma zastosowania zasada: " co nie jest zakazane jest dozwolone". W demokratycznym państwie prawnym, działania tychże organów muszą mieć umocowanie ustawowe. Odstąpienie od tej reguły byłoby zaprzeczeniem wyprowadzanych z art. 1 Konstytucji RP założeń i wartości.

Postanowienie NSA z dnia 10 października 1996 r., sygn. IV SA 1232/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie uregulowała problematyki objętej art. 14 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./. Oznacza to, że art. 14 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. zachował moc obowiązującą.