Wyrok SN z dnia 13 czerwca 1996 r. sygn. III ARN 9/96

1. Minister Sprawiedliwości nie jest uprawniony do złożenia wniosku o dalsze zajmowanie stanowiska przez sędziego, który ukończył 65 lat.

2. Wniosek o dalsze zajmowanie stanowiska przez sędziego, który ukończył 65 lat, powinien być złożony przez osiągnięciem przez niego tego wieku.

3. Motywowanie wniosku o dalsze zajmowanie stanowiska sędziego po ukończeniu 65 lat wyłącznie potrzebami legislacyjnymi Ministerstwa Sprawiedliwości uzasadnia jego nieuwzględnienie przez Krajową Radę Sądownictwa.

Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Teresa Flemming-Kulesza, Janusz Łętowski, Walerian Sanetra, Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Włodzimierza Skoniecznego, po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 1996 r. sprawy ze skargi Roberta C. na uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 27 kwietnia 1995 r., [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 1995 r., [...]

oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Minister Sprawiedliwości wniósł rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 1995 r., [...], wydanego w sprawie ze skargi Roberta C. na uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 27 kwietnia 1995 r., [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego.

Wyrokowi temu Minister zarzucił rażące naruszenie prawa, a w szczególności:

1) art. 7 i art. 77 § 1 KPA oraz art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368), z których wynika prawo obywatela do wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego jego sprawy oraz do załatwienia jej z uwzględnieniem interesu społecznego, „ale i słusznego interesu obywatela,”

2) art. 107 KPA oraz art. 328 § 2 KPC, z których wynika obowiązek wyczerpującego uzasadnienia rozstrzygnięcia ze wskazaniem faktów uznanych za udowodnione oraz przyczyn odmówienia wiarygodności innych dowodów, których to wymagań nie spełnia ani cytowana uchwała Krajowej Rady Sądownictwa, ani cytowany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego,