Minister Sprawiedliwości (prezes właściwego sądu apelacyjnego) z jednej strony nie może udzielić urlopu osobie, która nie przedstawi odpowiedniego zaświadczenia lekarskiego, z drugiej strony jednak nie może w sposób uznaniowy odmówić udzielenia urlopu sędziemu (referendarzowi sądowemu), który zaświadczenie załączy. W takim wypadku Minister Sprawiedliwości (prezes właściwego sądu apelacyjnego) mógłby
Wyłączenie sędziego Sądu Najwyższego
Brak możliwości skarżenia uchwał Krajowej Rady Sądownictwa dotyczących konkursów do Sądu Najwyższego narusza unijne prawo. Tym samym dopuszcza się możliwość wnoszenia do SN odwołań od uchwał KRS w przedmiocie przedstawienia prezydentowi wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego SN.
Brak jest trybu do uznania, że członkowie KRS, których Sejm wybrał uchwałą z 6 marca 2018 r. są lub też nie są uprawnieni do zasiadania w Radzie i mają pełne kompetencje do podejmowania wszelkich czynności, przewidzianych w przepisach ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa.
Odwołanie wniesione na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa może zatem prowadzić jedynie do formalnej kontroli stosowania przez Krajową Radę Sądownictwa reguł postępowania dotyczących przestrzegania prawem określonych kryteriów i procedur postępowania. To oznacza, że przedmiotem kontroli sprawowanej przez Sąd Najwyższy nie może być merytoryczna ocena wyboru dokonanego przez
Całkowite pominięcie lub arbitralne zdezawuowanie opinii środowiska sędziowskiego na temat danego kandydata przemawia za przyjęciem domniemania faktycznego o podjęciu uchwały w oparciu o kryteria pozamerytoryczne, pod wpływem władzy wykonawczej i ustawodawczej, od której Rada w obecnym składzie może być zależna. Wprawdzie wyniki głosowania organów samorządu sędziowskiego nie wiążą Rady w ocenie kandydata
Okoliczność członkostwa kandydata w Krajowej Radzie Sądownictwa nie może działać na jego niekorzyść, byłoby to bowiem w stosunku do niego niedopuszczalne kryterium ocenne o charakterze dyskryminującym i krzywdzącym.
W światle regulacji z art. 93 p.u.s.p. udzielenia urlopu nie można wiązać z przewidywanym efektem leczenia, a tym bardziej uzależniać go od wyrażenia w zaleceniach oczekiwania radykalnego poprawienia stanu zdrowia czy też wyleczenia wnioskującego.
Przez wszechstronne rozważenie sprawy należy rozumieć zestawienie w uzasadnieniu uchwały Rady ustawowych kryteriów oceny z konkretnymi cechami poszczególnych kandydatów oraz szczegółowe wyjaśnienie przewagi kandydatów rekomendowanych nad kandydatami niespełniającymi kryteriów w stopniu dostatecznym. Innymi słowy, chodzi o to, aby wyłonić najlepszego kandydata do pełnienia stanowiska sędziego. Niewystarczające
Sąd Najwyższy nie ma kompetencji do merytorycznego rozpatrywania kwalifikacji zawodowych i moralnych kandydatów do pełnienia urzędu sędziego, zatem samo niezadowolenie lub subiektywne poczucie pokrzywdzenia nie stanowi usprawiedliwionej podstawy odwołania od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa, jeżeli odwołujący się nie wskazał uzasadnionych zarzutów, które potwierdzałyby rzeczywiste zastosowanie wobec
Wyłączenie przedawnienia należności składkowych zabezpieczonych hipoteką
Przepis art. 93 p.u.s.p. nie precyzuje trybu podejmowania decyzji przez Ministra Sprawiedliwości i nie określa nie tylko szczegółowych, ale w ogóle żadnych zasad procedowania w przedmiocie wniosku sędziego o udzielenie urlopu dla poratowania zdrowia, to zważywszy na charakter tego urlopu (urlop udzielany w celu poratowania zdrowia przez sędziego), który immanentnie wiąże się z oceną stanu zdrowia sędziego
1. Logiczno-językowa oraz celowościowa wykładnia przepisu art. 93 § 1 p.u.s.p. skłania do przyjęcia poglądu, że jakkolwiek przyznaje on Ministrowi Sprawiedliwości swobodę uznania w udzielaniu urlopu dla poratowania zdrowia, to jej granice wyznacza zakaz dowolności. 2. Zgodnie z brzmieniem art. 93 p.u.s.p. i intencją ustawodawcy, przy badaniu zasadności udzielenia sędziemu urlopu dla poratowania zdrowia
Subiektywne poczucie pokrzywdzenia kandydata do objęcia wolnego stanowiska sędziego nie może stanowić podstawy odwołania od uchwały KRS o nieprzedstawieniu Prezydentowi RP wniosku o powołanie na wakujące stanowisko sędziowskie, jeżeli odwołujący się nie sformułował uzasadnionych zarzutów, które potwierdzałyby rzeczywiste stosowanie wobec jego kandydatury nierównych lub dyskryminujących go kryteriów
Poparcie środowiska sędziowskiego nie w każdym przypadku odzwierciedla poziom kwalifikacji kandydatów. Pozytywna opinia środowiska sędziowskiego (kolegium i zgromadzenia) statuuje jednak domniemanie faktyczne posiadania wystarczających kwalifikacji do objęcia urzędu sędziego, a opinia negatywna - brak takich kwalifikacji. Jeśli Krajowa Rada Sądownictwa zarekomenduje kandydata wbrew opinii środowiska
Stanowisko Krajowej Rady Sądownictwa w przedmiocie przedstawienia kandydata na wakujące stanowisko sędziowskie czy asesorskie w sądzie administracyjnym, co do zasady nie podlega merytorycznej kontroli. Kontrola, jaka może być przeprowadzona, a zarazem do której ustawa ogranicza kognicję Sądu Najwyższego, związana jest nie z oceną trafności wyboru kandydata ale wyłącznie z płaszczyzną zgodności z prawem
Wyłączenie stosowania w elektronicznym postępowaniu upominawczym przepisów o kosztach sądowych (pozbawienie stron prawa do ubiegania się o zwolnienie z kosztów sądowych)
Warunki ukończenia aplikacji notarialnej
Obniżenie o połowę wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu w stosunku do wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru w tej samej sprawie
O subsydiarnym charakterze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia w stosunku do skargi nadzwyczajnej przesądza nie tylko to, że jest ona dopuszczalna tylko wtedy, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, podczas gdy druga skarga zmierza głównie do zmiany lub uchylenia orzeczenia, ale również treść art. 89 § 4 i art
