W myśl § 3 ust. 1 pkt 3 w zw. z ust. 2 § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 lipca 2005 r., w sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez policjantów... (Dz. U. Nr 135, poz. 1132), w razie pościgu za taką osobą, przed oddaniem strzałów zmierzających do jej zatrzymania policjant musi oddać strzał ostrzegawczy w bezpiecznym kierunku. Bowiem obowiązek ten
Zawarte w art. 435 k.p.k. określenie „choćby nie wnieśli środka” odnosi się zarówno do tych współoskarżonych, którzy w ogóle środka nie wnieśli (…), do tych którzy środek cofnęli lub z nim nie wystąpili, gdyż im nie przysługiwał, ale także do tych, którzy środek zaskarżenia wnieśli, z tym że w granicach podniesionych przez nich zarzutów środek ten okazał się bezzasadny.
Różnice w kwalifikacji prawnej czynu oskarżonej jak i wymiar orzeczonej kary oraz wysokość ustalonej i zasądzonej szkody nie pozwala na uznanie, że sąd w wyroku z dnia 26 marca 2009 r. dopuścił się obrazy art. 443 k.p.k.
Przyjęcie przez Sąd Okręgowy, że wysoki stopień zawinienia oskarżonego, okoliczność odpowiadania przez niego w warunkach art. 31 § 2 k.k., umniejsza w najłagodniejszy sposób, jaki można sobie wyobrazić, jest całkowicie dowolne.
W razie stwierdzenia u oskarżonego ograniczenia poczytalności w innej sprawie, w każdym wypadku trzeba wyjaśnić, czy w kolejnej sprawie również nie zachodzą wątpliwości w tej kwestii (przy czym) tylko stwierdzenie znacznie ograniczonej poczytalności lub jej zniesienie we wcześniejszej sprawie implikuje sprawdzanie, czy w aktualnie rozpatrywanej sprawie mogą pojawić się takie wątpliwości.
Za określone (w art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k.) uchybienie uznaje się jedynie sprzeczność w treści orzeczenia uniemożliwiającą jego wykonanie. Musi to być zatem, gdy chodzi o wyrok, sprzeczność między poszczególnymi jego rozstrzygnięciami i to nie każda, lecz tylko taka, która powoduje, że niemożliwe staje się jego wykonanie. Przepis ten nie obejmuje zatem ani sytuacji, gdy sprzeczność w treści wyroku utrudnia
1. Próba dokonania zmiany istotnej treści wyroku za pomocą niezaskarżalnego postanowienia o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej. Praktyki takie należy określić jako absolutnie niedopuszczalne. 2. Ponieważ rozstrzygnięcie zawarte (…) w postanowieniu (o sprostowaniu oczywistej omyłki) - jako niezaskarżalne (art. 105 § 4 k.p.k.) było natychmiast wykonalne - stało się, (…) integralną częścią skarżonego
Zasadą, którą statuuje art. 4 § 1 k.k. jest stosowanie przepisu z chwili orzekania, a więc ustawy nowej w sytuacji, gdy w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa. Tylko w razie stwierdzenia, że ustawa obowiązująca poprzednio jest względniejsza dla sprawcy, należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio. Brak rozważań ze strony sądów dotyczących tej kwestii i brak
Nie stanowi uzasadnienia postanowienia o oddaleniu wniosku dowodowego powtórzenie słów ustawy, wskazując również, że oddalenie wniosku na podstawie art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k., może nastąpić tylko wówczas, gdy nie zachodzi podstawa jego oddalenia w oparciu o art. 170 § 1 pkt 1-4 k.p.k. Co więcej, ponieważ z zasady każdy wniosek dowodowy zmierza do przedłużenia postępowania, zaś jego dopuszczenie siłą
Zgodnie z określoną w art. 8 § 1 k.p.k. zasadą samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego, sąd ten samodzielnie kształtuje zarówno podstawę faktyczną jak i prawną każdego rozstrzygnięcia. Jeden z wyjątków od tej zasady wskazany jest w art. 8 § 2 k.p.k. Nie można zaś przyjąć za kolejny wyjątek od tej zasady koncepcji zaprezentowanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, tj. przyznania mocy wiążącej ustaleniom
W razie istnienia umowy sprzedaży energii, wprowadzenie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w błąd sprzedawcy przez odbiorcę, poprzez zakłócenie pracy układu pomiarowo - rozliczeniowego i zaniżenie w ten sposób ilości dostarczanej energii, powodujące wystawienie faktury na niższą ilość energii od faktycznie pobranej, jest oszustwem z art. 286 § 1 k.k., a więc nie kradzieżą energii w rozumieniu
Przesłanki pochodzenia „z korzyści związanych z popełnieniem czynu zabronionego” nie spełniają te przedmioty i prawa, które zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego, a więc pochodzą bezpośrednio z czynu zabronionego.
Zgodnie z wykładnią przepisu art. 85 k.k. sformułowanie „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego (kolejnych) przestępstw. Ten właśnie pierwszy wyrok, zamykający niejako grupę przestępstw pozostających w zbiegu, powinien zatem być wyjściowym punktem odniesienia przy dokonywaniu oceny, które z przestępstw objętych
Wprawdzie zgodnie z przepisem art. 8 § 1 k.p.k. orzekający sąd nie jest co do zasady związany ustaleniami przyjętymi za podstawę rozstrzygnięcia innego sądu, tym niemniej trudno nie uznać, że stan, w którym w obrocie prawnym funkcjonują wydane wobec różnych osób prawomocne orzeczenia, przyjmujące całkiem sprzeczne ze sobą założenia co do tej samej okoliczności faktycznej, będącej podstawą ustalenia
Art. 139 § 1 kpk znajduje zastosowanie także wówczas, gdy brak możliwości doręczenia pisma stronie wynika z faktu ukrywania się przed wymiarem sprawiedliwości, nawet gdy w czasie tego ukrywania doszło do pozbawienia jej wolności.
Przedmiotem ochrony prawnej z art. 237 k.k. z 1969 r. nie były osoby fizyczne wchodzące w skład organizacji politycznej. Zniewaga osób należących do partii, instytucji czy organizacji nie była więc automatycznie zniewagą tej partii, instytucji czy organizacji.
W sytuacji gdy pierwszym chronologicznie wyrokiem Józef S. uznany został za winnego popełnienia przestępstwa, które w dacie określonej w opisie czynu nie nastąpiło, wobec nie wniesienia środka odwoławczego na niekorzyść oskarżonego, nie było już możliwe dokonanie korekty opisu czynu ani przez instancję ad quem, ani też w postępowaniu ponowionym, ponieważ byłoby to ustalenie na jego niekorzyść, skutkujące
Poza standardowym działaniem w postaci postępowania sądowego czy windykacyjnego skutecznym sposobem walki z nierzetelnymi kontrahentami stanowi obrót informacją gospodarczą. W dobie szybkiej i masowej komunikacji oraz coraz większego znaczenia PR także w relacjach handlowych widmo umieszczenia na przysłowiowej "czarnej liście" może być tym, co najbardziej przemówi do wyobraźni dłużnika i co może najskuteczniej
Pracodawcy często wprowadzają w zakładzie pracy różnego rodzaju zabezpieczenia w celu ochrony swojego mienia. Czasami jednak najlepszą ochronę może stanowić kontrola osobista pracownika w celu jego przeszukania.
Negatywnej przesłanki dopuszczalności zobowiązania dotychczasowego obrońcy do pełnienia obowiązków nie stanowi samo udzielenie pełnomocnictwa nowemu obrońcy, ale faktyczne podjęcie przez niego obrony oskarżonego, wiążące się z udziałem obrońcy w rozprawie. Kryterium warunkującym zobowiązanie dotychczasowego obrońcy z wyboru do dalszego pełnienia obowiązków jest bowiem ustalenie przez sąd, że nie pociągnie
W świetle art. 425 § 3 zdanie 1 k.p.k. elementem decydującym o dopuszczalności zażalenia jest gravamen. Jest rzeczą oczywistą, że dokonanie oceny, czy podmiot będący autorem zażalenia ma interes prawny w zaskarżeniu danego orzeczenia, wymaga uwzględnienia kryteriów obiektywnych, a nie subiektywnych. Rozważając tę kwestię musi Sąd Rejonowy mieć na uwadze to, że zażaleniem zakwestionowano umorzenie postępowania
W skład korzyści majątkowej w rozumieniu art. 45 § 1 k.k., podlegającej przepadkowi, wchodzą również wszelkie wydatki poczynione przez sprawcę na uzyskanie przedmiotu pochodzącego z przestępstwa.
W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania wolno w dalszym postępowaniu wydać orzeczenie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy orzeczenie to było zaskarżone na niekorzyść oskarżonego. Orzeczenie surowsze wydane w ponownym rozpoznaniu, to każde orzeczenie mniej korzystne dla oskarżonego pod względem skutków prawnych, a więc i takie, którym przypisuje się oskarżonemu wypełnienie innych jeszcze
W rozumieniu przepisu art. 229 § 3 k.k. nie mogą stanowić naruszenia przepisów prawa te czynności i decyzje osoby pełniącej funkcje publiczną, które nie wykraczają poza sferę przyznanej jej uznaniowości.
