1. Roczny okres przedawnienia karalności przestępstwa prywatnoskargowego, przewidziany w art. 101 § 2 in principio k.k. i liczony od momentu dowiedzenia się przez pokrzywdzonego o osobie sprawcy przestępstwa, wiąże także prokuratora, gdy chce on objąć ściganie takiego czynu, a termin 3-letni, o jakim mowa w art. 101 § 2 in fine k.k., dotyczy objęcia ścigania jedynie wtedy, gdy pokrzywdzony dowiedział
Przepisem szczególnym jest art. 545 § 2 k.p.k., zakładający w odniesieniu do wniosku strony (niebędącej prokuratorem) o wznowienie procesu wymóg, aby było to pismo sporządzone i podpisane przez adwokata lub radcę prawnego. Nie narusza to bynajmniej standardów wynikających z przywołanej przez skarżącego Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r., gwarantującej każdemu oskarżonemu
Przedmiotem pochodzącym bezpośrednio z przestępstwa (producta sceleris) jest wyłącznie taki przedmiot, którego warunkiem uzyskania jest realizacja znamion określonego przestępstwa. Orzeczenie tej postaci przepadku poprzedzone zatem być musi ustaleniem związku o charakterze bezpośrednim pomiędzy określonym przedmiotem, który ma być nim objęty, a popełnionym przestępstwem rozpoznawanym w danej sprawie
1. Zbyt bliskie podjeżdżanie do pokrzywdzonych z jednoczesnym zwiększaniem obrotów silnika, gwałtowne hamowanie lub przyśpieszanie oraz robienie tzw. kółek w pobliżu dzieci nie było normalnym zachowaniem uczestnika ruchu drogowego, ale - realizowaniem znamion groźby w rozumieniu art. 190 § 1 k.k., tj. zapowiedzi popełnienia przestępstwa (uszkodzenia ciała) na szkodę adresata. 2. W skład znamion tego
Ze względu na dobro prawne stanowiące przedmiot ochrony w art. 303 § 1 k.k. - podobnie jak we wszystkich normach zamieszczonych w rozdziale XXXVI Kodeksu karnego - jakim są interesy majątkowe związane z obrotem gospodarczym, nie jest szkodą majątkową na gruncie tego przepisu „uszczerbek majątkowy doznany przez Skarb Państwa na skutek uszczuplenia podatkowego lub innego uchylenia się od daniny publicznej
Z treści przepisu art. 451 k.p.k. wynika, że uprawnienie sądu do uznania, iż udział oskarżonego w rozprawie odwoławczej nie jest konieczny, stanowi wyjątek od reguły, jaką jest doprowadzenie oskarżonego na rozprawę odwoławczą. Decyzja o odmowie doprowadzenia oskarżonego na rozprawę odwoławczą nie może charakteryzować się dowolnością ale powinna uwzględniać takie okoliczności jak kierunek apelacji,
W dniu orzekania przez Sąd Najwyższy, orzeczony wobec skazanego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B został niemal w całości wykonany. Jeżeli po uchyleniu wyroku Sądu Okręgowego w W. w części dotyczącej tego środka, dojdzie do wymierzenia mu obligatoryjnego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii C, oskarżonemu przysługiwać będzie roszczenie
Przestępstwo z art. 270 k.k., jako skierowane przeciwko wiarygodności dokumentu, który sprawca przerobił i mające na celu zagwarantowanie pewności obrotu prawnego, nie zostało popełnione z pokrzywdzeniem konkretnej osoby fizycznej, nie istnieje zatem możliwość pojednania się z pokrzywdzonym, jak i naprawienia wyrządzonej mu szkody.
Warunkiem odpowiedzialności karnej lekarza - gwaranta z art. 160 § 2 i 3 k.k. jest obiektywne przypisanie mu skutku należącego do znamion strony przedmiotowej objętego tym przepisem przestępstwa. Warunek ten będzie spełniony, gdy zostanie ustalone, że pożądane zachowanie alternatywne, stanowiące realizację ciążącego na lekarzu obowiązku, zapobiegłoby narażeniu człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo
Sformułowana w art. 2 § 2 k.p.k. zasada prawdy materialnej wprowadza w procesie karnym wymóg opierania wszelkich rozstrzygnięć na zgodnych z prawdą ustaleniach faktycznych, przez które rozumie się ustalenia udowodnione, czyli takie, gdy w świetle przeprowadzonych dowodów fakt przeciwny dowodzonemu jest niemożliwy lub wysoce nieprawdopodobny. Obowiązek udowodnienia odnosić należy jednak tylko do ustaleń
Dla oceny, czy akta postępowania lustracyjnego, przeprowadzonego na podstawie przepisów ustawy lustracyjnej z 1997 r., podlegają procedurze określonej w art. 63b ustawy lustracyjnej z 2006 r., nie ma znaczenia okoliczność, czy osobie lustrowanej przysługuje jeszcze możliwość złożenia wniosku o wznowienie tego postępowania, lecz to, czy orzeczenie prawomocnie kończące to postępowanie zapadło przed wejściem
1. Możliwość prowadzenia dowodów przed sądem drugiej instancji pozostaje w spójności z uprawnieniem strony odwołującej się od orzeczenia, do wskazania nowych faktów lub dowodów w środku odwoławczym (art. 427 § 3 k.p.k.). Warunkiem jest jednak, na co wskazuje brzmienie przepisu art. 452 § 2 k.p.k., wyjątkowość sytuacji procesowej, w której dopuszczalne jest przeprowadzenie dowodu w tym trybie. Pojmować
Jeżeli przestępstwo jest ścigane na wniosek pokrzywdzonego, osoba prawna lub stowarzyszenie przez swój organ albo powołanego przez ten organ pełnomocnika uprawnione jest do złożenia wniosku o ściganie ze skutkami przewidzianymi w art. 12 k.p.k. Procedura karna przewiduje, że tylko określone kategorie podmiotów mają legitymację do występowania w roli pełnomocników stron w postępowaniu karnym - pełnomocnikiem
1. Przyjęcie jednej z (…) wersji (zdarzenia) i odrzucenie pozostałych wymaga wykazania, że te inne ewentualne wersje zdarzenia są nieprawdopodobne lub też ich prawdopodobieństwo jest w racjonalnej ocenie znikome, nie dające się rozsądnie uzasadnić i pozostaje w sprzeczności z elementarnymi zasadami życiowego doświadczenia lub w sprzeczności ze wskazaniami wiedzy. 2. Ustalenie czynu przypisanego powinno
1/ Zwrot „postępowanie toczy się”, użyte w art. 6 ustawy z dnia 29 marca 2007 roku o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 64, poz. 432), dotyczy jedynie tzw. kinetyki procesu, a nie jego statyki. Zatem nie odnosi się ono do właściwości sądu. 2/ Reguła petryfikacji właściwości sądu, która ma zastosowanie w związku z wejściem w życie
Na ponowne postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego wydane w warunkach określonych w art. 330 § 2 k.p.k. pokrzywdzonemu, który uprzednio wykorzystał już uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1 k.p.k., nie przysługuje zażalenie. Ma on natomiast prawo wniesienia aktu oskarżenia określonego w art. 55 § 1 k.p.k. w terminie miesiąca od doręczenia mu zawiadomienia o postanowieniu
postanowił: na podstawie art. 441 § 2 k.p.k. przekazać rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego powiększonemu składowi Sądu Najwyższego.
1. Określenie zawarte w normie art. 286 § 1 k.k. „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”, przesądza, z jednej strony, o charakterze tzw. przestępstwa kierunkowego, a jednocześnie jest znamieniem wiążącym się z wartościowaniem ekonomicznym, podobnie jak np. mienie. Pojęcie to, stanowiące treść celu działania sprawcy, wypracowano w teorii i praktyce wymiaru sprawiedliwości na gruncie przepisów k.k.
Stosownie do art. 457 § 2 k.p.k. w razie utrzymania w sądzie odwoławczym zaskarżonego wyroku w mocy, przez uznanie apelacji za oczywiście bezzasadną, uzasadnienie wyroku sporządza się jedynie na wniosek strony złożony w termie 7 dni od ogłoszenia wyroku, ale gdy oskarżony jest pozbawiony wolności i nie ma obrońcy, a nie był obecny przy ogłoszeniu wyroku, termin ten liczy się od doręczenia mu odpisu
Dostrzeżenie przez któryś z podmiotów, któremu kasacja została doręczona, braków formalnych, powodujących niedopuszczalność kasacji, nie tylko nie uprawniało tego podmiotu do zaskarżenia przedmiotowego zarządzenia, ale też nie dawało prezesowi sądu kompetencji do reasumpcji swojej (przewodniczącego wydziału albo upoważnionego sędziego - art. 93 § 2 k.p.k.) wcześniejszej decyzji o przyjęciu kasacji.
Mając na uwadze, że powodem umorzenia jest śmierć oskarżonego oraz charakter - uchylonego też z tej tylko przyczyny - wyroku sądu pierwszej instancji, Sąd Najwyższy uznał, że - choć art. 632 k.p.k. nie różnicuje podstaw umorzenia (poza pojednaniem) - zachodzi w tej sprawie wyjątkowa sytuacja, której dotyczy art. 632a k.p.k., dająca podstawę do nieobciążania go kosztami umorzonego postępowania i obciążenia
Z natury wyroku łącznego wynika (...), że orzeczona nim kara łączna nie może wywoływać dla skazanego skutków mniej korzystnych niż te, jakie wynikają dlań z wykonania poszczególnych kar orzeczonych w jednostkowych wyrokach. Rozważając zatem kwestię wydania wyroku łącznego, który miałby obejmować w ramach kary łącznej - kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania i bez takiego
Przepis art. 442 § 3 k.p.k. określa odstępstwa od zasady samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego, skodyfikowanej w art. 8 § 1 k.p.k., stanowiąc, że sąd rozpoznający sprawę ponownie jest związany zapatrywaniami prawnymi i wskazaniami do dalszego postępowania, przedstawionymi przez sąd odwoławczy. Taki wyjątkowy charakter tego przepisu sprawia, że podlega on ścisłej wykładni. Owe „zapatrywania prawne
Nie można powoływać się na pogwałcenie prawa strony w sytuacji gdy strona świadomie i z własnego wyboru nie korzysta z tych form umożliwiających realizację tego prawa, które zostały mu udostępnione. Oskarżyciel posiłkowy będąc zawiadomiony o terminie rozprawy apelacyjnej, w rozprawie tej nie wziął udziału. Tak więc z własnej woli zrezygnował z uzyskania pouczenia jakie kroki winien podjąć dla ewentualnego
