Wyrok SN z dnia 19 marca 2008 r. sygn. V KK 363/07

1. Określenie zawarte w normie art. 286 § 1 k.k. „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”, przesądza, z jednej strony, o charakterze tzw. przestępstwa kierunkowego, a jednocześnie jest znamieniem wiążącym się z wartościowaniem ekonomicznym, podobnie jak np. mienie. Pojęcie to, stanowiące treść celu działania sprawcy, wypracowano w teorii i praktyce wymiaru sprawiedliwości na gruncie przepisów k.k. z 1932 r. jako pojęcie szersze od zysku, obejmujące zarówno przysporzenie mienia obecne i w przyszłości, spodziewane korzyści majątkowe, i ogólne polepszenie sytuacji majątkowej.

2. Korzyścią majątkową, stanowiącą cel działania sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., jest polepszenie sytuacji majątkowej, co może polegać na zwiększeniu aktywów, czy też zmniejszeniu pasywów. Nietrudno zatem dostrzec, że treść celu sprawcy, jako znamię wartościujące, może być „wypełniona” różnymi określeniami odnoszącymi się do sytuacji majątkowej sprawcy (lub innej osoby), co klasyfikuje to znamię jako znamię nieostre.