Z punktu widzenia metodyki sporządzania pisemnego uzasadnienia wyroku, nie jest wskazanym globalne powoływanie dowodów stanowiących podstawę dokonywanych przez sąd ustaleń faktycznych. Zastosowanie takiej techniki nie stanowi jednak samo przez się obrazy art. 424 k.p.k., jeżeli analiza całości motywów wyroku nie pozostawia wątpliwości, co do tego, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione
Sędzia, który wydał zarządzenie o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie jest wyłączony - na mocy art. 40 § 1 pkt 6 k.p.k. - od rozpoznania sprawy w jej głównym nurcie, tj. od rozpoznania istoty oskarżenia.
Współsprawcą czynu zabronionego z art. 280 § 2 k.k. jest również ten, kto bierze udział w porozumieniu, w ramach którego podjęta zostaje decyzja o dokonaniu napadu rabunkowego na konkretną osobę przy posłużeniu się niebezpiecznymi przedmiotami, a następnie zgodnie z podziałem ról zbiera istotne z punktu widzenia wykonania powziętego zamiaru informacje o zachowaniu pokrzywdzonego i przekazuje je pozostałym
Wyznaczenie do składu ponownie rozpoznającego sprawę w pierwszej instancji sędziego, który wcześniej (jako Przewodniczący Wydziału XVIII Karnego) wydał zarządzenia o odmowie przyjęcia apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie stanowiło obrazy art. 40 § 1 pkt 6 k.p.k. i art. 41 § 1 k.p.k. w zw. z art. 42 § 1 k.p.k. Sędzia, który wydał zarządzenie o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie
W toku postępowania odwoławczego skazany korzystał z obrońcy wyznaczonego z urzędu. Obowiązki takiego obrońcy wygasają z chwilą uprawomocnienia się postępowania, w którym został ustanowiony (art. 84 § 2 k.p.k.). Zatem z chwilą ogłoszenia wyroku Sądu odwoławczego obrońca z urzędu nie był zobowiązany do podejmowania jakichkolwiek czynności w imieniu i na rzecz oskarżonego. Termin do złożenia wniosku
Ustanowionego w art. 526 § 2 k.p.k. przymusu sporządzenia i podpisania kasacji przez adwokata będącego pełnomocnikiem strony nie spełnia ani podpisanie przez adwokata skargi sporządzonej przez stronę, ani też wyrażona w odrębnym piśmie akceptacja takiej skargi. Wystąpienie okoliczności uprawniających do skutecznego ubiegania się o udzielanie pomocy prawnej z urzędu, powoduje, że sprawa poddana musi
Charakter przyczyny wyłączenia sędziego na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. świadczy o tym, że ocena jej zaistnienia powinna zostać dokonana na czas orzekania w sprawie, gdyż - rebus sic stantibus - może w dalszym postępowaniu stracić na aktualności. Tym samym, wyłączenie sędziego od rozpoznania apelacji w określonej sprawie nie oznacza, że po przekazaniu tej sprawy do ponownego rozpoznania jest on także
Utworzenie się kolumny pojazdów unieruchomionych na jezdni lub poruszających się bardzo powoli (a więc taka sytuacja, jaka miała miejsce w czasie i miejscu zdarzenia) odbiega od standardowego ruchu pojazdów na drodze publicznej. Tego rodzaju nietypowe warunki jazdy rodzą realną możliwość wystąpienia nieoczekiwanych i nieraz zaskakujących zachowań uczestników ruchu drogowego. Przecież właśnie zachowanie
Skoro (…) - z mocy art. 626 § 1 k.p.k. - w każdym orzeczeniu kończącym postępowanie sąd jest zobligowany do określenia kto, w jakiej części i w jakim zakresie ponosi koszty postępowania, to jest oczywiste, że takie rozstrzygnięcie jest integralną częścią niezaskarżalnego postanowienia oddalającego wniosek o wznowienie postępowania. Trudno byłoby bowiem zgodzić się z tezą, że dyspozycja art. 547 § 1
Za niedopuszczalne uznać należy wydanie postanowienia o uchyleniu tajemnicy zawodowej konkretnej osoby wskazanej we wniosku, w tym tajemnicy radcy prawnego, poprzez wyrażenie zgody na zatrzymanie i wykorzystanie w toku dalszego postępowania, zabezpieczonych w trakcie przeszukania kancelarii prawnej zbiorów dokumentów, z pominięciem jednoznacznej konkretyzacji przedmiotowego zakresu zgody (co do faktów
Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na spotkaniu mediacyjnym nie wywołuje skutków tożsamych z niestawiennictwem tego oskarżyciela i jego pełnomocnika na posiedzeniu pojednawczym (opisanych w art. 491 § 1 k.p.k.), a tym samym, nie daje podstawy do umorzenia postępowania w sprawie z oskarżenia prywatnego.
Aby spełnione zostały przesłanki do obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 3 k.k., informacje, o których mowa w tym przepisie, muszą być przez sprawcę ujawnione na etapie postępowania przygotowawczego prowadzonego w jego sprawie. Jeżeli sprawca decyduje się ujawnić informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia
Art. 536 k.p.k. wyznacza granice orzekania sądu kasacyjnego. Tworzą je granice zaskarżenia oraz podniesione zarzuty. Zasadnie przy tym zauważa się, że wobec tego że sąd kasacyjny ma orzekać w granicach podniesionych zarzutów” to wiąże go jedynie zarzut, a nie konkretne uchybienie podane przez stronę, na wykazanie zarzutu określonej obrazy prawa. Mieści się zatem sąd kasacyjny w granicach orzekania
Jeśli lustrowany złożył dwa odrębne oświadczenia lustracyjne - jedno na podstawie ustawy z dnia 11 listopada 1997 r. o ujawnieniu współpracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944 - 1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1997 r., Nr 70, poz. 443 ze zm.) oraz drugie, na postawie ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
Drugi człon definicji stanu nietrzeźwości, tj. zawartość alkoholu prowadząca do stężenia przekraczającego wartość 0,5‰ odnosi się do sytuacji, gdy wprawdzie w czasie popełnienia czynu zawartość alkoholu we krwi lub wydychanym powietrzu nie przekracza określonych wskaźników, ale prowadzi w konsekwencji do ich przekroczenia.
Trafna jest dokonana przez sąd ad quem interpretacja art. 58 § 1 k.k. jako przepisu zobowiązującego do jego zastosowania wyłącznie w wypadku przestępstw zagrożonych alternatywnymi karami a nie jako regulacji uprawniającej do wyboru pomiędzy karą bezwzględną pozbawienia wolności i karą pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem.
Przypadki obowiązkowego przeprowadzenia wywiadu środowiskowego zostały enumeratywnie wymienione w art. 214 § 2 k.p.k. i dotyczą one jedynie sytuacji, gdy oskarżonemu zarzucono zbrodnię oraz gdy oskarżonym jest osobą, która w chwili czynu nie ukończyła 21 lat, a pozostaje pod zarzutem popełnienia umyślnego występku przeciwko życiu. (Art. 214 § 3 k.p.k.) zwalnia od przeprowadzenia wywiadu środowiskowego
Sama pieczęć na zwrotnym potwierdzeniu z czynności doręczenia pisma: „awizowano powtórnie” nie jest wystarczającym dowodem wykonania powtórnej czynności zawiadomienia o pozostawieniu pisma do odebrania, o jakiej mowa w art. 133 § 2 zdanie drugie k.p.k.
Odpowiedzialność osoby lustrowanej określona w ustawie z dnia 18.10.2006r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (tekst jedn. Dz. U. z 11 kwietnia 2007r., Nr 63, poz. 425 -dalej określanej mianem „ustawa lustracyjna”) jest odpowiedzialnością karną w rozumieniu art. 42 Konstytucji RP; Składany na podstawie ustawy lustracyjnej
Sytuacja procesowa oskarżonego skazanego za jeden z kilku zarzuconych czynów nie jest tożsama z sytuacją w jakiej znalazłby się oskarżony, który zostałby całkowicie uniewinniony lub gdyby co do niego umorzono postępowanie w całości. Żaden przepis Kodeksu postępowania karnego nie przewiduje możliwości częściowego zwrotu wydatków poniesionych przez oskarżonego z tytułu ustanowienia w sprawie obrońcy,
1. W postępowaniu kasacyjnym zarzut niewłaściwego ustalenia kwoty zadośćuczynienia może być skuteczny tylko wtedy, gdy zaskarżone orzeczenie w sposób oczywisty narusza zasady ustalania tego zadośćuczynienia, nie jest natomiast możliwe wkraczanie w sferę swobodnego uznania sędziowskiego. 2. Zarzut niewłaściwego ustalenia kwoty zadośćuczynienia może być skuteczny wtedy, gdy przyznano zadośćuczynienie
Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął pod uwagę wszystkie relewantne w tej sprawie przesłanki, o których mowa w art. 115 § 2 k.k. i nie kierował się przy tym okolicznościami, które w tym przepisie wymienione nie zostały. Nie może być zatem mowy o obrazie art. 115 § 2 k.k., a konsekwencji także art. 1 § 2 k.k.
1. Art. 54 k.k. nie zawiera dyrektywy pobłażliwego, czy nawet łagodnego traktowania sprawców, a więc wynikające z tej szczególnej dyrektywy wymiaru kary pierwszeństwo celów wychowawczych nie oznacza nakazu orzekania wobec takich sprawców kar łagodnych. 2. Zasada humanitaryzmu, określona w art. 3 k.k., jest związana ze stosowaniem kar oraz innych środków przewidzianych w Kodeksie karnym i sprowadza
Granice oskarżenia zostają zachowane, mimo że sąd orzekający zmienia opis czynu przyjęty w akcie oskarżenia, jeżeli wszystkie elementy tego nowego opisu mieszczą się w ramach tego samego zdarzenia historycznego. Za elementy wyznaczające tożsamość 'zdarzenia historycznego' należy zaś przyjąć: identyczność przedmiotu zamachu, identyczność kręgu podmiotów oskarżonych o udział w zdarzeniu, tożsamość miejsca
