Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 października 2008 r., sygn. II SA/Bk 428/08
Pojęcie „przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności” - w rozumie- niu art. 155 § 1 k.k.w. - obejmuje przerwę udzieloną przez sąd penitencjarny na podstawie art. 153 k.k.w., a także okres, w jakim skazany - po wprowadzeniu tej kary do wykonania - nie odbywał jej w dalszym ciągu w wyniku zawieszenia wobec niego postępowania wykonawczego z przyczyn wymienionych w art. 153 k.k.w.
Z dokonanych w sprawie ustaleń wynika przy tym, że oskarżony prowadził pojazd w stanie nietrzeźwości (1,8 promilla alkoholu we krwi), że miał świadomość, a więc godził się, iż przewozi równie nietrzeźwych pasażerów, którzy przy tym, tak jak i on, nie zapięli pasów bezpieczeństwa, choć ciążyła na nim jako kierowcy odpowiedzialność za ich bezpieczeństwo. Zatem twierdzenia skarżącego, że odpowiedzialność
Osobie pozbawionej wolności, w tym także tymczasowo aresztowanej, która dopuszcza się czynu określonego w art. 49 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), można wymierzyć wyłącznie karę dyscyplinarną przewidzianą w przepisach o wykonywaniu kary pozbawienia wolności albo w przepisach o wykonywaniu tymczasowego aresztowania
Pojazd mechaniczny stanowi przedmiot czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk, a więc nie należy do kategorii przedmiotów, które służą lub są przeznaczone, w rozumieniu art. 44 § 2 kk, do popełnienia tego przestępstwa.
Brak powiadomienia obrońcy z wyboru o wezwaniu skazanego do uiszczenia opłaty kasacyjnej niewątpliwie uniemożliwia mu prawidłowe wypełnienie swoich obowiązków, polegających na udzieleniu pomocy procesowej skazanemu. Za powinność obrońcy należy uznać m. in. pouczenie strony o skutkach procesowych nieuzupełnienia, we wskazanym przez sąd terminie, braku formalnego kasacji. W tym stanie rzeczy, przy braku
1. Zgodnie (z art. 71 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii), w razie skazania osoby uzależnionej, za przestępstwo pozostające w związku z używaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej, na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, sąd może orzec umieszczenie sprawcy, przed wykonaniem kary, w odpowiednim zakładzie opieki zdrowotnej. Redakcja omawianego
Przesłanką zasadniczą, wymienioną w (art. 387 § 2 k.p.k.), jest (…) wymóg, by okoliczności popełnienia przestępstwa przez oskarżonego nie budziły wątpliwości. Chodzi przy tym nie tylko o kwestie sprawstwa oskarżonego, ale o wszystkie okoliczności, które mają znaczenie dla ustalenia zakresu jego odpowiedzialności, a więc także o właściwą ocenę prawną czynu będącego przedmiotem osądu. Stwierdzenie zatem
1.Wprawdzie Kodeks postępowania karnego w żadnym z przepisów, w tym też w art. 94 § 1 i art. 98 § 1, nie określa, co powinno zawierać uzasadnienie postanowienia sądu odwoławczego, jak to czyni w przypadku wyroku tego sądu (art. 457 § 3 k.p.k.), niemniej z samej istoty takiego uzasadnienia wynika, że powinno ono wskazywać dlaczego zarzuty i wnioski zażalenia zostały uznane za zasadne albo niezasadne
Nie jest rolą organu administracji w sprawie dotyczącej zwolnienia policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 8 ustawy o Policji, a także sądu administracyjnego przeprowadzanie na wniosek policjanta dowodów mających na celu podważenie zasadności wydanego w sprawie karnej postanowienia o przedstawieniu mu zarzutów popełnienia określonych przestępstw.
Istotne jest nie miejsce w wyroku, w którym zaistniała omyłka (pisarska), ale to czy ma ona charakter wyłącznie pisarski, czy jest efektem pośpiechu lub nieuwagi oraz czy pozostaje widoczna „na pierwszy rzut oka”. Błędne oznaczenie w wyroku daty popełnienia czynu zabronionego stanowi oczywistą omyłkę pisarską, o ile na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że było następstwem pośpiechu czy nieuwagi;
Nie można (…) przyjąć, aby postępowanie w sprawie o wykroczenie wszczęto przed dniem 2 września 2004 r. mimo, że najpierw prokurator a później policja dysponowali już dowodami dotyczącymi tego wykroczenia. Nie prowadzono jednak w odniesieniu do tego czynu żadnych czynności poza wyłączeniem materiałów i przekazaniem ich policji. Nie prowadzono innych działań procesowych w odniesieniu do osoby obwinionego
Zebranie i wejście w posiadanie przez pracownika bez uzasadnionego powodu związanego z wykonywaniem obowiązków służbowych baz danych klientów pracodawcy może być uznane za czyn nieuczciwej konkurencji.
Instytucja wskazana w art. 24 § 1 k.k.w. odnosi się do (…) wszystkich orzeczeń wykonawczych wydanych na podstawie przepisów k.k.w. (a więc i wydanych w oparciu o art. 117 k.k.w.), w tym także gdy ich materialna podstawa jest zawarta w Kodeksie karnym, jeżeli tylko tryb postępowania określają przepisy k.k.w., ale już nie, jeżeli są to rozstrzygnięcia w kwestiach proceduralnych, wydawane na podstawie
Tylko wówczas dochodzi do wypełnienia przedmiotowego znamienia przytaczanego przestępstwa, gdy posiadanie środka odurzającego lub substancji psychotropowej następuje w ilości pozwalającej na choćby jednorazowe użycie danej substancji, w dawce dla niej charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek. Wielkości występujących w obrocie (np. będących przedmiotem sprzedaży) porcji