Postanowienie SN z dnia 31 października 2008 r., sygn. II KK 64/08

Istotne jest nie miejsce w wyroku, w którym zaistniała omyłka (pisarska), ale to czy ma ona charakter wyłącznie pisarski, czy jest efektem pośpiechu lub nieuwagi oraz czy pozostaje widoczna „na pierwszy rzut oka”.

Błędne oznaczenie w wyroku daty popełnienia czynu zabronionego stanowi oczywistą omyłkę pisarską, o ile na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że było następstwem pośpiechu czy nieuwagi; omyłka taka powinna być korygowana w trybie określonym w art. 105 k.p.k., a nie za pomocą kasacji.

Z uzasadnienia:

„Prokurator oskarżył J. K. o to, że „od 14 czerwca do 8 lipca 2004 roku”, działając czynem ciągłym, w celu użycia za autentyczne, podrobił cztery dokumenty, to jest o popełnienie przestępstwa określonego w art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Oskarżyciel publiczny jednocześnie wystąpił, na podstawie art. 335 § 1 k.p.k., o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionej z oskarżonym kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, po 10 zł każda, oraz obciążenie oskarżonego kosztami postępowania. Sąd Rejonowy w Ł., na posiedzeniu w dniu 28 sierpnia 2007 r., uwzględnił prokuratorski wniosek, podając jednak w wyroku błędnie, że przestępstwo miało miejsce w okresie „od 14 czerwca do 8 lipca 2007 roku”. Strony nie zaskarżyły wyroku i uprawomocnił się on w dniu 5 września 2007 r.