Uchwała SN z dnia 30 października 2008 r., sygn. I KZP 20/08

Sąd Najwyższy w składzie:

Przewodniczący: Prezes SN Lech Paprzycki

Sędziowie SN: Krzysztof Cesarz, Małgorzata Gierszon, Henryk Gradzik (sprawozdawca), Przemysław Kalinowski, Dariusz Świecki, Stanisław Zabłocki

Protokolant: Anna Zajączkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Krajowej Aleksandra Herzoga

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu

przekazanego na podstawie art. 60 § 2 w zw. z art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 z późn. zm.) wniosku Prokuratora Generalnego o podjęcie w składzie siedmiu sędziów Sądu Najwyższego uchwały mającej na celu rozstrzygnięcie występujących w orzecznictwie sądów powszechnych rozbieżności i wyjaśnienie następującego zagadnienia prawnego:

„Czy możliwe jest orzeczenie na podstawie art. 44 § 2 kk przepadku pojazdu mechanicznego prowadzonego przez sprawcę przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk?”

uchwalił udzielić następującej odpowiedzi:

Pojazd mechaniczny stanowi przedmiot czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk, a więc nie należy do kategorii przedmiotów, które służą lub są przeznaczone, w rozumieniu art. 44 § 2 kk, do popełnienia tego przestępstwa.

Uzasadnienie

W części motywacyjnej wniosku Prokurator Generalny stwierdził na wstępie, że rozbieżności w orzecznictwie sądów powszechnych ujawniły się po analizie spraw o przestępstwa określone w art. 178a §1 kk, w których w okresie od lipca 2006r. do lutego 2008r. prokuratorzy wnosili o orzeczenie przepadku pojazdu mechanicznego, którym poruszał się sprawca. Ze szczegółowych danych wynika, że prokuratorzy w całym kraju złożyli 1551 takich wniosków. W ponad 500 sprawach sądy uwzględniły wnioski, przy czym w niektórych dopiero w drugiej instancji, w wyniku rozpoznania apelacji złożonych przez prokuratorów na niekorzyść oskarżonych. W wielu z tych orzeczeń, uznając zasadność wniosków o przepadek, sądy zdecydowały o zasądzeniu nawiązek na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 44§3 kk, oceniając, że przepadek pojazdu byłby rozstrzygnięciem niewspółmiernym do wagi popełnionego czynu. We wszystkich tych sprawach sądy przyjmowały, że pojazd mechaniczny prowadzony przez sprawcę był przedmiotem służącym, w rozumieniu art. 44§2 kk, do popełnienia przestępstwa z art. 178a §1 kk. Przepadek pojazdu uzasadniano potrzebą osiągnięcia prewencyjnego celu tego środka karnego w odniesieniu do osoby oskarżonego.