Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 wrzenia 2007 r., sygn. III SA/Kr 393/07
Uchylenie wyroku „w części dotyczącej orzeczenia o środku karnym” z uwagi na brak orzeczenia tego środka, którego zastosowanie jest obowiązkiem sądu, oznacza uchylenie orzeczenia w zakresie całego zawartego w nim rozstrzygnięcia odnoszącego się do środka karnego, a więc także odnośnie środka już orzeczonego, gdyż właśnie to rozstrzygnięcie jest dotknięte w całości rażącym uchybieniem prawa, a nie można
Artykuł 151 § 2 k.k.w. określa rozpoczęcie biegu okresu odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonego w pierwszym postanowieniu wydanym w tym przedmiocie. Jeżeli natomiast, dochodzi do wydania kolejnych postanowień o dalszym odroczeniu wykonania kary (art. 151 § 3 k.k.w.), to w ich następstwie, niezależnie od daty wydania, przedłuża się okres odroczenia biegnący nieprzerwanie od dnia wydania
Sąd pierwszej instancji orzekł wobec obojga skazanych, a Sąd odwoławczy to zaakceptował, środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowisk związanych z wypełnianiem obowiązków płatnika składek z tytułu ubezpieczeń społecznych. Nie ulega najmniejszej wątpliwości w realiach rozpoznawanej sprawy, że oboje skazani dopuszczając się przestępstw na szkodę pracowników, nie uiszczając, miedzy innymi, składek
Odmienna ocena w postępowaniu odwoławczym dowodów przeprowadzonych przed sądem pierwszej instancji, będzie dopuszczalna i uzasadniona tylko wtedy, gdy zebrane dowody mają jednoznaczną wymowę, a ich ocena dokonana przez sąd pierwszej instancji jest oczywiście błędna. Same wątpliwości co do prawidłowości przeprowadzonych dowodów nie upoważniają jeszcze sądu pierwszej instancji do zajęcia odmiennego stanowiska
W chwili przesłuchania M. R. w postępowaniu przygotowawczym status procesowy A. K. nie był jeszcze określony, zatem organ procesowy nie miał obowiązku uprzedzać świadka o treści art. 182 k.p.k., zwłaszcza w sytuacji, gdy z relacji samego świadka nie wynikało w sposób jednoznaczny, że pozostaje z A. K. w stosunku konkubinatu. Jedynie sytuacja określona w art. 186 § 1 k.p.k. eliminuje z procesu dowód
Prowadzę firmę zajmującą się usługami budowlanymi. W związku z trudnościami ze znalezieniem pracowników chciałbym podpisać umowę ze znajdującym się w moim mieście zakładem karnym i zatrudnić kilku skazanych do pomocy w prostych pracach budowlanych. Czy mogę podpisać z nimi umowy o pracę? Kto w takiej sytuacji będzie opłacał za te osoby składki do ZUS, ja czy zakład karny, w którym odbywają oni karę
Uwzględniając naukę o obiektywnym przypisaniu, która znalazła już akceptację judykatury (zob. wyrok SN z 8 marca 2000 r., III KKN 231/98, OSNKW 2000, z. 5-6, poz. 45), trzeba powiedzieć, że in concreto prawidłowo zakwalifikowano zachowanie W. M. z dnia 15 marca 2006 r. z art. 207 § 3 k.k., skoro ustalono ponad wszelką wątpliwość, że czynnikiem decydującym o podjęciu przez pokrzywdzoną E. M. decyzji
Obrona ma charakter obligatoryjny jedynie tak długo, jak długo występują okoliczności, które ją uzasadniają. Skoro treść opinii biegłych lekarzy psychiatrów kwestię poczytalności jednoznacznie wyjaśniła, to niezależnie od tego, że ani prezes sądu ani sąd nie cofnęli wyznaczenia obrońcy (art. 79 § 4 zdanie drugie k.p.k.), wobec nie wystąpienia innych wypadków, o których mowa w art. 79 § 1 i 2 k.p.k.