Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 padziernika 2007 r., sygn. II SA/Wa 1089/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Asesor WSA Jarosław Trelka (spr.), Protokolant B.G., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2007 r. sprawy ze skargi Ł.W. na postanowienie Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] kwietnia 2007 r. w przedmiocie dopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] marca 2007 r. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wydał rozkaz personalny, na mocy którego delegował majora Ł. W. do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości. Podstawą tego rozkazu był art. 50 i 55 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm.), zwanej też dalej "ustawą".

Po wniesieniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2007 r. stwierdził niedopuszczalność wniosku Ł. W. o ponowne rozpatrzenie sprawy. Organ wskazał, że czasowe delegowanie funkcjonariusza do służby w innej miejscowości, na podstawie art. 55 ust. 1 ustawy, jest aktem władczym o charakterze wewnętrznym wynikającym z podległości służbowej. Do takich aktów nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 3 § 3 punkt 2 Kpa).

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie z dnia [...] kwietnia 2007 r. skarżący zarzucił mu naruszenie szeregu przepisów Kpa (art. 1 pkt 1, art. 3 § 3 punkt 2, art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 12, art. 15, art. 127 § 1 i § 3, art. 134), a także naruszenie art. 2, 7 i 32 w związku z art. 8 Konstytucji, a ponadto § 3 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 2 lipca 2003 r. w sprawie przebiegu służby funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. Nr 120, poz. 1125), zwanego też dalej "rozporządzeniem". Skarżący ocenił, że organ jest niekonsekwentny - w innej sprawie, w której Szef ABW orzekł o odwołaniu go z zajmowanego stanowiska oraz przeniesieniu na inne stanowisko równorzędne na podstawie art. 50 ustawy, został rozpatrzony wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W sprawie tej wniesiono też skargę do WSA w Warszawie, który wyrokiem z dnia 24 maja 2007 r. w sprawie o sygn. II SA/Wa 453/07 skargę uwzględnił. W niniejszej sprawie organ stwierdził natomiast niedopuszczalność wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od rozkazu wydanego także na podstawie art. 50 ustawy. Skarżący wskazał na § 3 ust. 1 rozporządzenia, który stanowi, że do postępowania w sprawach osobowych dotyczących przyjmowania do służby, mianowania na stanowiska służbowe, przenoszenia, delegowania, oddelegowania, zwalniania i odwoływania ze stanowisk służbowych, zawieszania i uchylania zawieszenia w czynnościach służbowych, zwalniania ze służby oraz stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego, załatwianych w formie rozkazu personalnego, w zakresie nieuregulowanym rozporządzeniem, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Skoro delegowanie do służby odbywa się w formie rozkazu personalnego (art. 50 ust. 3 ustawy oraz § 6 rozporządzenia), a żaden przepis rozporządzenia nie wyłącza stosowania Kpa przy delegowaniu funkcjonariuszy, to konieczne było stosowanie Kpa. Oddelegowanie funkcjonariusza nie zostało też wskazane w § 3 ust. 2 punkt 5 - 9 rozporządzenia, który wymienia wyjątki od zasady stosowania Kpa. Skarżący powołał się ponadto na wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2007 r. sygn. II SA/Wa 1607/06, który, w ocenie skarżącego, potwierdził zaprezentowany w skardze sposób interpretacji stosownych przepisów ustawy pragmatycznej i rozporządzenia. Uznając zatem oddelegowanie do pełnienia służby w innej miejscowości za decyzję administracyjną skarżący ocenił, że rozstrzygnięcie takie powinno zawierać uzasadnienie faktyczne, powinno być poprzedzone postępowaniem administracyjnym, powinno też zawierać pouczenie o środku odwoławczym. Dlatego postanowienie stwierdzające niedopuszczalność wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący ocenił jako naruszające art. 134 Kpa. Zawnioskował więc o jego uchylenie.