Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2007 r., sygn. I OSK 635/06
T. F. został skazany za to, że kierował rowerem na drodze publicznej będąc w stanie nietrzeźwości tj. za popełnienie przestępstwa określonego w art. 178a § 2 k.k., a zatem za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.
bezsporne jest, że (Z. T.) prowadził uprawę konopi indyjskich. Stwierdzono, że uprawa ta obejmowała w sumie 744 krzewy. Obrońca upatruje rażącą obrazę przepisu art. 63 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przez fakt skazania oskarżonego na podstawie tego przepisu oraz obrazę art. 7 k.p.k. na tej podstawie, że z ww. liczby krzewów 419 nie uzyskało na tyle wysokiego stężenia substancji czynnej
Nie można zarzucać Sądowi Okręgowemu w J. G., że jako sąd odwoławczy akceptował ocenę prawną czynu przypisanego M. B. jako przestępstwa kradzieży w typie podstawowym (...) Nie można się zgodzić ze stanowiskiem wyrażonym w kasacji, że czyn M. B. był „wypadkiem mniejszej wagi”. Tak złagodzona ocena prawna zachowania skazanego nie znajduje uzasadnienia ani w ocenie sylwetki M. B., ani w sposobie popełnienia
(...) wynikający z treści art. 6 ust.1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm. - zwanej dalej Konwencją) standard rzetelnego procesu obejmuje także postępowanie odwoławcze, a jednym z wyznaczników tego standardu jest wyraźne wskazanie w uzasadnieniu wyroku podstawy rozstrzygnięcia, a więc takie odniesienie się do argumentacji
Ze swej natury prawo funkcjonuje w pewnej czasowej przestrzeni i dotyczy zawsze konkretnego odcinka czasowego - taki charakter mają bowiem nawet stosunki prawne o charakterze ciągłym. Oczywiste jest bowiem, że z upływem czasu ulegają one rozmaitym przekształceniom. Dlatego w przepisach występują terminy, wśród których łatwo się pogubić. Wystarczy wspomnieć o tym, że inaczej działają one w prawie cywilnym
Niedopuszczalne jest zatem zaskarżanie na poziomie kasacji orzeczenia, ze względu na niewspółmierność kary w oparciu o zarzut nieuwzględnienia dyrektyw jej wymiaru zawartych w art. 53 k.k., zaś nie skorzystanie przez Sąd z możliwości warunkowego zawieszenia wykonania kary nie oznacza obrazy przepisu art. 69 k.k.