Postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2007 r. sygn. IV KK 459/06

Z uzasadnienia

„(...) wiek sprawcy jest jedynie warunkiem wstępnych rozważań co do możliwości zastosowania środków wychowawczych lub poprawczych, przesłankami są zaś wyjątkowe okoliczności zarówno samego czynu, jak i np. jego przypadkowość, chwilowe nieprzezwyciężenie pokusy, wciągnięcie do czynu przez inne osoby, drugorzędna rola w jego popełnieniu itp., jak i wyjątkowo pozytywne cechy charakteru i zachowanie się samego sprawcy, świadczące o braku jego głębokiej demoralizacji (zob. wyrok SN z dnia 11 października 1982 r., IV KR 229/82, OSNPG 1983, nr 4, poz. 38). Oba orzekające w sprawie Sądy dokonując wnikliwej analizy m.in. sposobu działania skazanego, niskich pobudek jakimi kierował się w czasie popełnienia przestępstw, jak i okoliczności towarzyszących ich popełnianiu, a także uwzględniając jego warunki osobiste, nie dopatrzyły się przesłanek do zastosowania środków przewidzianych w art. 10 § 4 k.k. Analiza uzasadnienia zarówno wyroku Sądu pierwszej instancji, jak i Sądu Odwoławczego nie daje więc podstaw do uznania, iż wyroki te obarczone są uchybieniem przez niezastosowanie wobec skazanego art. 10 § 4 k.k.”