Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 maja 2019 r., sygn. I SA/Gl 349/18
Podstawą orzekania przez sąd administracyjny jest materiał dowodowy zgromadzony przez organy administracji w toku całego postępowania toczącego się przed tymi organami. Sąd bierze ponadto pod uwagę fakty powszechnie znane (art. 106 § 4 P.p.s.a.), a także dowody uzupełniające z dokumentów, o których mowa w art. 106 § 3 P.p.s.a. Sąd administracyjny nie ustala jednak samodzielnie stanu faktycznego. Sąd
W sprawach dotyczących dostępu do informacji publicznej skarga na bezczynność, wnoszona na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., przysługuje wnioskodawcy nie tylko w przypadku "milczenia" podmiotu zobowiązanego, ale również wówczas kiedy podmiot ten uznaje, że żądana informacja nie spełnia wymogów zawartych w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. albo odpowiada na część wniosku złożonego w trybie art. 10 ust. 1 u.d.i.p
Do naruszenia art. 141 § 4 P.p.s.a. dochodzi wówczas, gdy uzasadnienie wyroku nie pozwala jednoznacznie ustalić przesłanek, jakimi kierował się sąd, podejmując zaskarżone orzeczenie, a wada ta uniemożliwia kontrolę instancyjną orzeczenia lub brak jest uzasadnienia któregokolwiek z rozstrzygnięć sądu, albo gdy uzasadnienie obejmuje rozstrzygnięcie, którego nie ma w sentencji orzeczenia.
W świetle art. 34 § 1 u.p.e.a. przy sądowej ocenie postanowienia organu egzekucyjnego i organu odwoławczego nie można oderwać się od oceny zgodności z prawem stanowiska wierzyciela, które wiążąco oddziałuje na postanowienie organu egzekucyjnego. Skuteczną kontrolę legalności postanowienia wierzyciela gwarantuje w tym względzie art. 135 p.p.s.a., który stanowi, że sąd stosuje przewidziane ustawą środki
Obowiązek zapewnienia stronie możliwości wypowiedzenia się przed wydaniem rozstrzygnięcia co do zebranych dowodów i materiałów, występuje w tych postępowaniach, gdzie postępowanie dowodowe w celu ustalenia stanu faktycznego sprawy w ogóle się prowadzi, a takim postępowaniem nie jest postępowanie egzekucyjne. Nie ma zatem automatycznego obowiązku, aby przed wydaniem każdego postanowienia w ramach postępowania
Przy sądowej ocenie postanowienia organu egzekucyjnego w sprawie zarzutów nie można oderwać się od oceny zgodności z prawem stanowiska wierzyciela, które wiążąco oddziałuje na postanowienie organu egzekucyjnego. Skuteczną kontrolę legalności postanowienia wierzyciela gwarantuje w tym względzie art. 135 p.p.s.a.,
Organ egzekucyjny jest związany stanowiskiem wierzyciela co do zarzutów opartych na art. 33 § 1 pkt 1-5 i 7 u.p.e.a.