Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje formy postanowienia dla informacji, iż nie będzie wszczęte z urzędu postępowanie w trybie tzw. nadzoru. Brak jest również środków procesowych pozwalających stronie na zmuszenie organu administracji do podjęcia takich działań.
Ujawnienie u eksportera towaru drugiej faktury wystawionej dla importera w tym samym dniu, o tym samym numerze i na ten sam towar, było ujawnieniem dowodu istotnego dla sprawy, istniejącego w dniu wydania pierwotnej decyzji o wymiarze cła i nie znanego organowi, który ją wydał.
1. Zasady prowadzenia oraz wzór ewidencji przychodów określone zostały w rozporządzeniu z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 140 poz. 786/. Rozporządzenie to nie zawiera definicji rzetelnego prowadzenia ewidencji, wobec czego należy dla określenia tego pojęcia posłużyć się wypracowanym - na tle analogicznego sformułowania zamieszczonego
Stosownie do art. 158 par. 3 w zw. z art. 33 i art. 34 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, zarzuty w postępowaniu zabezpieczającym, mającym za przedmiot środki zgromadzone na rachunku banku, są środkiem zaskarżenia przysługującym zobowiązanemu w chwili wszczęcia postępowania zabezpieczającego, a nie zaś w jego toku.
Ustalenie w postępowaniu nieważnościowym, że brak jest przesłanek przewidzianych w art. 156 par. 1 Kpa, po rozpoznaniu sprawy na wniosek złożony przez stronę postępowania, skutkuje wydaniem orzeczenia o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji, nie zaś odmową wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności orzeczenia kwestionowanego w postępowaniu nieważnościowym. Przepisy kodeksu postępowania
Stwierdzenie w wyniku rozpoznania przez organ odwoławczy, że odwołanie zostało wniesione przez podmiot nie mający w danej sprawie własnego interesu prawnego lub obowiązku, upoważnia organ odwoławczy do wydania decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa. Nie stanowi natomiast podstawy rozstrzygnięcia o odmowie uznania za stronę przepis art. 134 Kpa, który mówi
Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ nie przewiduje zawieszenia postępowania zabezpieczającego. Wniosek banku o zawieszenie takiego postępowania jest bezprzedmiotowy.
W razie wniesienia odwołania dotyczącego części żądań strony nie rozstrzygniętych w decyzji, organ I instancji powinien potraktować jego treść jako żądanie uzupełnienia decyzji co do rozstrzygnięcia /art. 111 par. 1 Kpa/. Organ odwoławczy zaś, któremu przedstawiono jednak takie odwołanie, powinien wyjaśnić rzeczywiste intencje strony; w razie popierania odwołania powinien stwierdzić jego niedopuszczalność
Zagadnienie wstępne występuje w sytuacji, gdy rozstrzygnięcie merytoryczne sprawy, będącej przedmiotem postępowania administracyjnego uzależnione jest od wcześniejszego rozstrzygnięcia zagadnienia, które z istoty swej należy do kompetencji innego organu administracyjnego lub sądu i nie było wcześniej prawomocnie rozstrzygnięte. Tym samym wystąpienie Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem do Trybunału
Na ostateczne rozstrzygnięcie organów Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie” w przedmiocie pomocy finansowej za represje doznane ze strony okupanta hitlerowskiego nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego; odmówił udzielenia odpowiedzi w pozostałym zakresie.
Skierowanie decyzji do organu osoby prawnej i oznaczenie tego organu, jako strony postępowania /zamiast osoby prawnej/ oraz nałożenie określonych nakazów i zakazów na ten organ jest równoznaczne ze skierowaniem decyzji do osoby nie będącej stroną, co w konsekwencji powoduje, że decyzja ta dotknięta jest wadą nieważności w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa.
Stosownie do art. 14 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./ zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają decyzje i inne akty administracyjne oraz czynności, względnie ich zaniechania, w których postępowanie zostało wszczęte po dniu wejścia w życie tej ustawy, to jest po dniu 1
Postanowienie odmawiające zawieszenia postępowania nie nadaje się do wykonania; nie jest możliwe wstrzymanie jego wykonania ani na wniosek strony /art. 98 par. 1 Kpa/, ani z mocy prawa w trybie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie dają podstaw do stanowiska o niedopuszczalności wznowienia postępowania administracyjnego przez organ określony w art. 150 Kpa w razie ujawnienia się lub powstania po wyroku Naczelny Sąd Administracyjny określonych przyczyn wznowienia z art. 145 par. 1 Kpa. Istnienie wyroku sądu administracyjnego oddalającego skargę nie stoi takiemu wznowieniu na
Możliwość zmiany decyzji, przewidziana w art. 174 Kpa ma charakter incydentalny, ograniczony jedynie do wymiaru uzupełniającego podatku. Traktowanie jej jako decyzji, która wchłonęła pierwotny wymiar i stała się decyzją ustalającą wymiar podatku, nie znajduje uzasadnienia w powołanym przepisie.
1. Wydanie decyzji o odmowie wznowienia postępowania, o jakiej mowa w art. 149 par. 3 Kpa, może nastąpić tylko z trzech następujących przyczyn: podanie o wznowienie postępowania zostało wniesione przez osobę nie będącą stroną w rozumieniu art. 28 Kpa; podanie o wznowienie zostało wniesione po upływie terminu o jakim mowa w art. 148 par. 1 i par. 2 Kpa; w podaniu o wznowienie nie powołano żadnej z przyczyn
Rozpatrując wniosek o wznowienie postępowania organ bada jedynie dopuszczalność wznowienia a nie zasadność zarzutów podanych we wniosku o wznowienie. Może zatem odmówić wznowienia postępowania tylko wtedy, gdy np. wniosek o wznowienie został złożony z uchybieniem ustawowego terminu określonego w art. 148 par. 1 i 2 Kpa, wniosek pochodzi od osoby nie mającej przymiotu strony albo strona podała we wniosku
Organem wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 Kpa w stosunku do rady izby notarialnej jest Krajowa Rada Notarialna. Krajowa Rada Notarialna jest właściwa do rozpatrzenia zażalenia na postanowienie - opinię rady izby notarialnej w kwestii powołania na stanowisko notariusza /art. 10 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. prawo o notariacie - Dz.U. nr 22 poz. 91 ze zm. - w związku z art. 106 par. 1 i 5 Kpa/.
1. O ile w postępowaniu zwykłym głównym przedmiotem rozpoznania jest rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej w trybie przewidzianym w prawie procesowym i zgodnie z przepisami prawa materialnego, o tyle przedmiotem postępowania nadzwyczajnego jest przeprowadzenie weryfikacji decyzji wydanej w postępowaniu zwyczajnym. To ostatnie ma przy tym własną odrębną podstawę prawną i polega na ponownym rozpatrzeniu
1. Sprawa o przekazanie przez polski organ przesyłający /sąd wojewódzki/ organowi przyjmującemu innego państwa wniosku osoby uprawnionej, w którym domaga się ona od zobowiązanego dostarczenia utrzymania, na podstawie art. 3 i 4 Konwencji o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych za granicą, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 20 czerwca 1956 r. /Dz.U. 1961 nr 17 poz. 87/, oświadczenia rządowego z dnia 7 stycznia
1. Komórki organizacyjne dzielnicy w mieście stołecznym Warszawie, utworzonej przez gminę warszawska jako jednostka pomocnicza, nie są w ustawie z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy /Dz.U. nr 48 poz. 195 ze zm./ traktowane jako organy gminy. Nie zmienia tego stanu rzeczy upoważnienie niektórych komórek organizacyjnych dzielnicy do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych
Jeżeli o tę samą nieruchomość ubiegają się dwa podmioty w tym samym czasie i przed tym samym organem administracji, ale na innej podstawie prawnej, co wyłącza zastosowanie art. 62 Kpa, organ ma obowiązek prowadzić równolegle oba postępowania i oba zakończyć decyzjami administracyjnymi w tym samym czasie, doręczając nawzajem stronom o sprzecznych interesach wydane decyzje. Taki obowiązek wynika z art
