1. Organy administracji państwowej pomimo przeprowadzenia postępowań wyjaśniających mylnie stwierdziły, iż skarżąca posiada w użytkowaniu wieczystym działkę budowlaną za zaliczeniem na poczet opłat wartości pozostawionego mienia poza granicami Państwa. Zatem decyzje odmawiające nabycia lokalu mieszkalnego wydane zostały z rażącym naruszeniem prawa. 2. Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca
1. Artykuł 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, mówiący o przeznaczaniu terenu na określony cel "zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym" należy rozumieć w ten sposób, że podstawą rozstrzygnięć organów administracji, działających zgodnie z art. 54 ust. 5 tej ustawy, może być tylko miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego mający moc powszechnie
Prowadząc po dniu 1 stycznia 1981 r. postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę organy administracji są obowiązane stosować przepisy rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ także wówczas, gdy projekt realizacyjny inwestycji był opracowany przed
1. Wskazania szczególne, uzasadniające wydanie zezwolenia na dokonanie zamiany mieszkań, określone w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, dotyczą wprawdzie bezpośrednio zamiany między stronami, jednakże przez analogię mają one zastosowanie do określenia słusznych interesów obywateli i ukierunkowania z punktu widzenia społecznego prawidłowości rozstrzygnięć
Jeżeli zeznania darczyńcy i obdarowanego, składane w toku postępowania w sprawie wymierzenia podatku od darowizny, są rozbieżne co do wartości przedmiotu, organ administracji powinien zgodnie z art. 89 Kpa przeprowadzić z ich udziałem rozprawę dla ustalenia rzeczywistej wartości podstawy opodatkowania.
Niezastosowanie się przez organ administracji państwowej przy ponownym wydawaniu decyzji w sprawie, która była rozpatrzona przez Naczelny Sąd Administracyjny, do oceny prawnej wyrażonej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, narusza dyrektywę zawartą w art. 209 Kpa, co skutkuje uchylenie decyzji.
Zgodnie z par. 12 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/, przy ustalaniu kandydata na nabywcę gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi organ administracji państwowej nie może kierować się tylko przesłanką pierwszeństwa dla dzierżawcy gruntu przeznaczonego na sprzedaż, lecz jest obowiązany
Artykuł 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ upoważnia organ administracji do oceny stanu faktycznego sprawy w zakresie, w jakim ustawodawca użył w przepisie nieostrego sformułowania "w miarę potrzeby". Oceniając zasadność potrzeb zainteresowanego, organ administracji powinien jednak zastosować zasadę zawartą w art. 7 Kpa, to znaczy porównać słuszność interesu
Działając na podstawie art. 201 par. 2 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny może również z urzędu wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji administracyjnej, zwłaszcza gdy jej wykonanie przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd mogłoby utrudnić skarżącemu skuteczną obronę jego praw.
W myśl art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ mieszkanie dla dozorcy w budynku stanowiącym własność osoby fizycznej lub osoby prawnej nie będącej jednostką gospodarki uspołecznionej nie jest mieszkaniem funkcyjnym, jakkolwiek jest przydzielane na czas trwania umowy o pracę o pełnienie takiej funkcji w danym domu. Jeżeli zatem umowa o pracę z dozorcą
1. Wydawanie decyzji w pierwszej instancji o wygaśnięciu prawa użytkowania terenu stanowiącego własność Skarbu Państwa w miastach podzielonych na dzielnice należy do kompetencji naczelników dzielnic - zgodnie z art. 8 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /t.j. Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ w związku z art. 37 ust. 3 in fine ustawy z dnia 28
Jeśli opuszczenie lokalu mieszkalnego przez dotychczasowego najemcę było wynikiem zamiany dokonanej z urzędu przez organ administracji państwowej zgodnie z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, wyłącza to prawo osób mu bliskich do ubiegania się o przydzielenie im na podstawie art. 39 ustawy lokalu opuszczonego, ze względu na sprzeczność takiego żądania
1. Wstrzymanie robót budowlanych przez organ administracji jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy zachodzi któraś z przesłanek wskazanych enumeratywnie w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./. Przesłanki takiej nie może natomiast stanowić fakt, że inwestor - realizujący budowę zgodnie z pozwoleniem - nie zastosował się do wskazanych przez
Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym przepisów o zaskarżaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji administracyjnych, nie stosuje się w sprawach powszechnego obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, chociażby dotyczyły spraw socjalnych wynikających z tej ustawy /uprawnienia rodziny żołnierza - jedynego żywiciela rodziny/.
1. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące wydawania decyzji i zaświadczeń, nie odnoszą się do statutowej działalności organizacji społecznych, w tym do stowarzyszeń. Rozstrzygnięcia organów tych organizacji w sprawie przyjęcia obywatela w poczet członków lub wyłączenia go spośród członków nie są decyzjami w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym nie podlegają
Akt Ministra Finansów z dnia 29 marca 1979 r. w sprawie rozliczeń za prace projektowe wykonane przez komórki projektowe szkół wyższych, pomimo nazwania go "decyzją", zawiera postanowienia skierowane do adresatów określonych w sposób ogólny, a w związku z tym nie jest decyzją w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego i nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
1. Uprawnienie organu administracji do wydania decyzji uznaniowej nie zwalnia go z obowiązku zbadania, czy zachodzą w rozpatrywanej sprawie przewidziane ustawą okoliczności uzasadniające umorzenie zaległości podatkowych w całości lub części. 2. Zaniechanie przez organ administracji wyjaśnienia istotnych okoliczności uzasadniających umorzenie zaległości podatkowych, powoduje, że wydana decyzja nie ma
W myśl dyspozycji zawartej w art. 107 par. 3 Kpa organ administracji państwowej dokonujący kwalifikacji pomieszczenia i uznający je za izbę mieszkalną bądź pomieszczenie użytkowe, winien wskazać przesłanki którymi się kierował przyjmując takie, a nie inne ustalenia.
1. Zasada zabudowy planowej, wyrażona w art. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nie oznacza niedopuszczalności budownictwa na terenach nie przeznaczonych na cele budowlane, budownictwo takie nie może jedynie zmienić przeznaczenia terenu, wyrażonego w planie zagospodarowania przestrzennego, a zatem na terenie o odmiennym przeznaczeniu budownictwo
Wydanie decyzji przez organ administracji bez przeprowadzenia rozprawy w sytuacji, gdy wymaga tego wyraźnie przepis ustawy /art. 54 ust. 2 prawa lokalowego/ stanowi rażące naruszenie prawa, gdyż wyłącza jeden z podstawowych warunków umożliwiających obiektywne wypowiedzenie się organu administracji w spornej sprawie.
1. Uchylenie przez organ administracji decyzji ostatecznej bez zgody strony, która na mocy decyzji nabyła prawo, a zatem wbrew zasadzie art. 155 Kpa, stanowi rażące naruszenie prawa i skutkuje stwierdzenie nieważności takiej decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. 2. Artykuł 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości
1. Pomieszczenie zastępcze powinno odpowiadać również warunkom wymienionym w par. 119 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/. 2. Jeżeli strona zgłasza zarzuty co do stanu technicznego wskazanego jej pomieszczenia zastępczego, rozstrzygnięcie organu
1. Treść opinii czynnika społecznego przy ustalaniu kandydata na nabywcę gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi, wymagana art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz o uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. nr 17 poz. 71 ze zm./ i par. 13 ust. 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Rolnictwa z
1. Zamiar zamieszkiwania we własnym lokalu mieszkalnym należy do kategorii "względów życiowych", wymienionych w par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4 ze zm./, jako przesłanka udzielenia zezwolenia na pobyt stały w m.st. Warszawie. 2. Rozpatrując
