W kontekście umów kredytowych indeksowanych do waluty obcej, klauzule przeliczeniowe i klauzule ryzyka walutowego są ze sobą ściśle powiązane i nie można ich rozpatrywać oddzielnie. Wyeliminowanie klauzuli przeliczeniowej z umowy powoduje zrywanie powiązania umowy z walutą obcą, co uniemożliwia dalsze stosowne przeliczenia. Ponadto, postanowienia umowy pozwalające bankowi swobodnie kształtować kurs
Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej klauzuli przeliczeniowej powoduje, że nie jest możliwe określenie zgodnego z wolą stron rozmiaru wzajemnych świadczeń, a przede wszystkim wysokości zobowiązania konsumenta względem banku. Postanowienia określające główne świadczenia stron podlegają bowiem kontroli z punktu widzenia abuzywności tylko wówczas, gdy są niejednoznaczne (art
1. Przy interpretacji umowy kredytowej istotne jest nie tylko dosłowne brzmienie umowy, ale także zamiar i cel, jakie strony miały na względzie podczas jej zawierania, zgodnie z art. 65 § 2 Kodeksu Cywilnego. 2. Oceniając, czy klauzule w umowie konsumenckiej są abuzywne, sąd powinien uwzględniać stan faktyczny i prawny na chwilę zawarcia umowy, a nie późniejsze zachowania stron, zgodnie z art. 3851
Wyeliminowanie ryzyka kursowego, charakterystycznego dla umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej i uzasadniającego powiązanie stawki oprocentowania ze stawką LIBOR, jest równoznaczne z tak daleko idącym przekształceniem umowy, że należy ją uznać za umowę o odmiennej istocie i charakterze, choćby nadal chodziło tu tylko o inny podtyp czy wariant umowy kredytu. Oznacza to z kolei, że po wyeliminowaniu
Umowy kredytu denominowanego i kredytu indeksowanego, choć nie są definiowane w przepisach prawa, stanowią rodzaje umów kredytowych, w których kwoty są związane z walutą obcą, co różni je od kredytów walutowych, gdzie kwoty są wyrażane i spłacane w walucie obcej. Definicja tych umów opiera się na sposobie wyrażenia kwoty kredytu, a nie na walucie, w jakiej spłacane są raty kredytowe.
Wyeliminowanie z umowy kredytu indeksowanego kursem waluty obcej klauzuli przeliczeniowej, jako postanowienia określającego główne świadczenia stron, powoduje, że nie jest możliwe określenie zgodnego z wolą stron rozmiaru wzajemnych świadczeń, a przede wszystkim wysokości zobowiązania konsumenta względem banku. Nie istnieje więc konsens w zakresie głównych świadczeń, który z perspektywy art. 3851 §
Decyzja o unieważnieniu umowy nie może być oparta wyłącznie na skutkach czysto finansowych, lecz również uwzględniać niepewność sytuacji prawnej konsumenta, zwłaszcza w przypadku wykonywania już świadczonych usług, gdzie przedsiębiorca może dochodzić roszczeń na podstawie prawa pozaumownego.
W przypadku umów kredytowych, termin początkowy biegu przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy, gdy umowę uznano za nieważną, powinien być liczony od chwili unieważnienia umowy, a nie od momentu udzielenia kredytu.
1. Obecność strony w postępowaniu sądowym nie jest konieczna, jeżeli strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, a nie istnieją konkretne czynności procesowe, których pełnomocnik nie mógłby wykonać w imieniu strony, nawet w przypadku usprawiedliwionej nieobecności strony, takiej jak choroba. 2. Jeśli każde wyznaczenie rozprawy przez sąd spotykało się z wnioskiem pozwanej o odroczenie terminu posiedzenia
