Skierowanie. decyzji organów celnych do obu importerów części samochodowych i obciążenie ich należnościami celnymi za samochód złożony z tych części nie jest uzasadnione, stanowi bowiem faktyczne przypisanie dwóch importerów do jednego "składaka" - co nie znajduje oparcia w materiale sprawy, bowiem nie można twierdzić, że każdy z nich był importerem tego samochodu
Wbrew stanowisku Strony skarżącej, użyte w ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ pojęcie "środki trwałe" nie jest tożsame z pojęciem zdefiniowanym w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/. Ustawy te regulują różne dziedziny i realizują różne cele.
Koniecznym warunkiem do zwolnienia od cła w trybie art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ jest to, aby sprowadzony towar był wkładem niepieniężnym wyłącznie podmiotu zagranicznego, nie zaś wkładem wspólnym takiego podmiotu i podmiotu krajowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /
Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.
Przywóz towaru celnego z zagranicy, który przed podjęciem do obrotu na polskim obszarze celnym został skradziony - nie jest wolny od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.
Zwolnienie od cła może bowiem dotyczyć tylko towaru stanowiącego przedmiot wkładu niepieniężnego. Jeżeli zatem wnoszący towar nie jest jego właścicielem to w rozumieniu art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w dacie zawarcia umowy określone środki trwałe nie mogły być przedmiotem wkładu niepieniężnego.
Brak jest również podstaw ograniczenia zakresu rzeczy nabytych za granicą niezbędnych do kontynuowania eksploatacji tamże środka przewozowego do drobnych napraw, takich jak np. wymiana opony, szyby czy paska klinowego. Tego rodzaju ograniczenie nie wynika z treści art. 14 ust. 1 pkt 21 Prawa celnego. Poza zakresem hipotezy tego przepisu pozostają tylko rzeczy nabyte za granicą, zbędne do eksploatacji
Wystąpienie w sprawie takich elementów, jak: te same podmioty, ten sam przedmiot i taki sam interes prawny strony, dotyczący zwrotu cła przywozowego od towaru zgłoszonego do powrotnego wywozu za granicę poza obrotem czasowym w trybie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ wskazuje na tożsamość sprawy. Decyzja rozstrzygająca o odmowie zwrotu cła w tej
Nie można było kwestionować wartości transakcyjnej samochodu zakupionego za granicą poprzez odwołanie się do danych z Informatora "Eurotax", ponieważ ocena wiarygodności informacji o cenie samochodu zakupionego za granicą, zawartych w fakturze lub umowie, nie mogła być dokonywana poprzez jej porównanie do cen samochodów występujących na polskim rynku. Inaczej mówiąc, nie można było zarzucać stronie
Metoda ustalania wartości celnej, o której mowa w art. 30b ustawy z dnia 28 grudnia 1994 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm. patrz uwaga/, nie może stanowić podstawy ustalenia wartości celnej towaru, gdy organy celne nie rozważyły możliwości zastosowania pozostałych metod ustalania wartości celnej.
Ujawnienie dodatkowych faktur obejmujących usługi konsultingu i marketingu nie może powodować automatycznego włączenia tych kosztów do wartości celnej towaru odprawionego według dokumentu SAD (...), bowiem organy celne winny wykazać rzeczowy związek tych kosztów z przedmiotowym towarem.
Zobowiązanie do zapłaty wymierzonego cła nie może być traktowane jako zobowiązanie solidarne w rozumieniu art. 366 par. 1 Kc. Według art. 369 Kc zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub czynności prawnej. Solidarnej odpowiedzialności nie można domniemywać, a przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ generalnie solidarności dłużników
Organy celne mają prawo do ustalenia wartości celnej towaru dopiero wówczas, jeżeli wykażą, że spełniona została jedna z przesłanek określona w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./.
Fakt rejestracji we właściwym urzędzie administracji samochodu złożonego z części składowych, które uprzednio były przedmiotem obrotu towarowego z zagranicą nie może stanowić samoistnej przesłanki uzasadniającej wznowienie postępowania w trybie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa w zakresie decyzji ostatecznej dopuszczającej wyżej wymienione części do obrotu na polskim obszarze celnym.
Skoro więc importer faktycznie poniósł w związku z zakupem towaru większe koszty niż wynikały z faktury zakupu, należało je, zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, uwzględnić przy ustalaniu wartości celnej tego towaru.
Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować
Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować
Nie doliczona do wartości celnej towaru prowizja od zakupu jest opłatą agenta za usługę polegającą na reprezentowaniu go przy zakupie towarów. W niniejszej sprawie wykonawca ww. "umowy pośrednictwa" nie jest agentem importera i nie reprezentuje strony przy dokonywaniu zakontraktowanych czynności. Wykonawcą "umowy pośrednictwa" jest firma litewska, która jest, zgodnie z deklaracją celną, eksporterem
Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować
Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować
W judykaturze zatem nie jest sporne, że cytowany art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie zawiera żadnych innych wymogów zwolnienia od cła, poza wskazanymi wyraźnie w tym przepisie. Z uwagi natomiast na regulację zawartą w Kodeksie handlowym, wystarczające jest przedłożenie uchwały walnego zgromadzenia spółki o podwyższeniu kapitału
Zgodnie z utrwalonym w tego rodzaju sprawach orzecznictwem sądowym, wyrażona w art. 25 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ zasada, iż wartość celną towaru określa się na podstawie jego wartości transakcyjnej, doznaje ograniczeń, gdy wynika to z przepisów, a przewidziane w art. 26 ust. 1 pkt 5 powołanej ustawy zakwestionowanie wiarygodności przedstawionego
