Postanowienie SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. IV CZ 82/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Na postanowienie uwzględniające tylko część żądanych kosztów procesu, pomimo nieoddalenia wniosku w pozostałym zakresie, stronie przysługuje zażalenie.

Wyrok SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. IV CSK 188/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Postanowienie sądu drugiej instancji dotyczące sprostowania wyroku, a w rzeczywistości zmieniające ten wyrok co do istoty, podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną, chyba że skarga kasacyjna w sprawie nie przysługuje.

Wyrok TK z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. P 44/07

Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, rok 2010

Nałożenie na komorników sądowych obowiązku zapłaty podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika

Wyrok SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. IV CSK 141/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Powoływanie się na art. 5 k.c. jest niedopuszczalne wtedy, gdy inny przepis odwołuje się do zasad współżycia społecznego w taki sposób, że określa granice ochrony konkretnego prawa podmiotowego. Takim przepisem był art. 41 § 3 k.r.o. w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją dokonaną na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.

Postanowienie SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. IV CSK 181/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

W sytuacji, gdy wnioskodawczyni reprezentowana była przez dwóch pełnomocników, a stosownie do art. 141 § 3 k.p.c., sąd dokonał doręczenia zawiadomienia o rozprawie w Sądzie Okręgowym tylko jednemu, wbrew zarzutowi skarżącej nie doszło do naruszenia przez Sąd ani uczestnika przepisów postępowania, które wywołałyby pozbawienie jej możności obrony swych praw w postępowaniu przed Sądem odwoławczym. Powoływanie

Wyrok TK z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. P 44/07

Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, rok 2010

Nałożenie na komorników sądowych obowiązku zapłaty podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika

Postanowienie SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. IV CZ 82/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Zażalenie na orzeczenie o zwrocie kosztów procesu przysługuje stronie także wtedy, gdy sąd uwzględnił tylko część żądanych kosztów i nie oddalił pozostałej reszty.

Postanowienie SN z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. I CZ 112/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Wobec nieuzupełnienia braku apelacji powoda, polegającego na niedołączeniu pełnomocnictwa upoważniającego pełnomocnika, który ją wniósł, do reprezentowania powoda przed Sądem Apelacyjnym, apelacja podlegał odrzuceniu na podstawie art. 373 w zw. z art. 370 k.p.c. Przedłożenie pełnomocnictwa zawierającego umocowanie do zastępowania powoda przed Sądem Okręgowym, oczywiście niezgodne z wezwaniem sądu,

Wyrok SN z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. I CSK 21/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Stwierdzenie wierzytelności pismem w rozumieniu art. 514 k.c. może nastąpić także w wyniku wystawienia przez wierzyciela dokumentu, np. faktury, potwierdzającego wykonanie zobowiązania i akceptowanego przez dłużnika. Chociaż faktury VAT jako dokumenty rozliczeniowe mają zasadnicze znaczenie na gruncie prawa podatkowego, to jednak nie można wykluczyć, iż z ich wystawieniem i doręczeniem można także

Postanowienie SN z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. I CZ 121/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Wyrok uzupełniający [art. 351 k.p.c.], w zależności od wcześniejszej postawy pozwanego, może mieć charakter zaoczny.

Wyrok SN z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. I CSK 23/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Warunkiem zastosowania przez sąd artykułu 322 k.p.c. jest uprzednie wykazanie przez stronę wystąpienia szkody, której ustalenie wysokości jest niemożliwe lub znacznie utrudnione. Artykuł 322 k.p.c. dotyczy bowiem wyłącznie ustalenia przez sąd wysokości powstałej szkody w sytuacji uznania, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, że ustalenie jej wysokości jest niemożliwe lub znacznie utrudnione

Postanowienie SN z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. I CSK 73/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

W postępowaniu wieczystoksięgowym tylko zmiana „okoliczności sprawy” mogłaby usprawiedliwiać zmianę postanowienia oddalającego wniosek o dokonanie wpisu. Wówczas ponowny wniosek o dokonanie wpisu powinien zawierać żądanie zmiany wcześniejszego, prawomocnego postanowienia a jego uwzględnienie polegałoby na zmianie wiążącego dotychczas postanowienia. Przez „okoliczności sprawy” w znaczeniu użytym w art

Czy przed odwołaniem do sądu trzeba odwołać się do komisji lekarskiej ZUS

Brak odwołania od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS do komisji lekarskiej ZUS skutkuje późniejszym odrzuceniem przez sąd odwołania od ostatecznej decyzji ZUS w sprawie odmowy przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 21 maja 2010 r., I UK 23/10).

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 listopada 2010 r., sygn. VI SAB/Wa 9/10

Orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, rok 2010

Wyrok TK z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. K 13/07

Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, rok 2010

Postępowanie zabezpieczające w sprawach przeciwko środkom społecznego przekazu o ochronę dóbr osobistych

Pracodawca przed sądem pracy

Postanowienie SN z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. II UZ 30/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Emerytura jest indywidualnym świadczeniem, zależnym od wskazanych składowych, co oznacza, że ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia musi być zindywidualizowane i konkretne, a nie przedstawiane na podstawie świadczeń innych ubezpieczonych.

Postanowienie SN z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. II UZ 29/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Zgodnie z treścią art. 403 § 2 in principio k.p.c., można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, jednakże nie jakiegokolwiek, ale jedynie takiego, który dotyczący tego samego stosunku prawnego. O tożsamości stosunku prawnego można mówić w sytuacji, gdy wyrok jest tożsamy zarówno od strony przedmiotowej, jak i podmiotowej, czyli dotyczy tych samych osób oraz

Postanowienie SN z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. I UZ 158/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Roszczenie niebędące przedmiotem decyzji organu rentowego oraz rozpoznania sądu nie może podlegać uwzględnieniu przy ocenie dopuszczalności skargi kasacyjnej ani stanowić podstawy określenia wartości przedmiotu zaskarżenia skargą kasacyjną.

Postanowienie SN z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. II CZ 116/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Dla zachowania obowiązku przewidzianego przez art. 136 § 1 k.p.c. nie ma podstawowego znaczenia, gdzie dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu, ani jej zameldowanie i jego rodzaj, tylko gdzie w trakcie trwającego postępowania sądowego ma adres korespondencyjny. O takim rozumieniu „zamieszkania” według art. 136 § 1 k.p.c. przekonuje § 4 tego artykułu, w którym jest mowa o doręczeniach na adres

Wyrok SN z dnia 16 listopada 2010 r., sygn. I UK 144/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Wspólnicy odwołujący się od decyzji organu rentowego ustalającej ich odpowiedzialność jako wspólników spółki cywilnej za zaległości składkowe spółki nie są ubezpieczonymi, o których mowa w art. 47710 § 2 k.p.c. W postępowaniu sądowym jest on oczywiście stroną lecz nie jako ubezpieczony, ale: „osoba, której praw i obowiązków dotyczy zaskarżona decyzja” (por. art. 47711 § 1 k.p.c.).

Postanowienie SN z dnia 17 listopada 2010 r., sygn. II PZ 34/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Zgodnie z art. 383 k.p.c. przedmiotem rozpoznania przez sąd drugiej instancji może być tylko to, co było przedmiotem rozpoznania sądu pierwszej instancji, a to oznacza, iż zmiana powództwa z roszczenia o przywrócenie do pracy na roszczenie o odszkodowanie jest możliwa tylko do czasu zamknięcia rozprawy przed sądem pierwszej instancji.

Wyrok SN z dnia 17 listopada 2010 r., sygn. I CSK 58/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Ewentualne uchybienie procesowe Sądu Okręgowego poprzez bezzasadne dopuszczenie dowodu, który uległ sprekludowaniu, przybrało postać postanowienia dowodowego. W takim przypadku obowiązkiem pozwanego było zgłoszenie do protokołu, zgodnie z art. 162 k.p.c., zastrzeżenia o uchybieniu przez Sąd Okręgowy przepisom postępowania, pod rygorem utraty prawa powoływania się w dalszym postępowaniu na to uchybienie

Postanowienie SN z dnia 17 listopada 2010 r., sygn. II UZ 21/10

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2010

Mylne oznaczenie wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku, polegające na błędnym oznaczeniu sygnatury sprawy, które spowodowało niebudzące zastrzeżeń włączenie tego pisma do innej sprawy, nie może być rozpatrywane jako wada nie stanowiąca przeszkody do nadania mu biegu i rozpoznania w trybie właściwym (art. 130 § 1 zdanie drugie k.p.c.).