Wpis w księdze wieczystej prawa własności Skarbu Państwa, wskazujący - jako trwałego zarządcę - określoną jednostkę organizacyjną Skarbu Państwa nieposiadającą osobowości prawnej, może być zaskarżony apelacją wniesioną przez Skarb Państwa reprezentowany przez inną jednostkę organizacyjną, opartą na zarzucie, że zarząd przysługuje tej innej jednostce.
Spór o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z umowy z powodu jej nieważności może być poddany przez strony pod rozstrzygnięcie sądu polubownego (art. 1157 k.p.c.).
Nie jest wystarczającą przesłanką, uzasadniającą przedstawienie zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu [art. 390 § 1 k.p.c.], powołanie się na rozbieżną wykładnię tego samego przepisu prawa w orzecznictwie sądów, gdyż nie oznacza to równocześnie, że każda z przyjmowanych przez sądy wykładni przepisu, mającego zastosowanie przy rozpoznawaniu apelacji, jest uzasadniona także w ocenie
Zastosowanie art. 102 k.p.c. wymaga odrębnego uzasadnienia, nie tożsamego z okolicznościami zwolnienia strony od kosztów sądowych; to zwolnienie nie stanowi jednoczesnego powodu do nieobciążania kosztami związanego z wynikiem postępowania sądowego. Odwołanie się tylko do sytuacji życiowej i majątkowej, w tym do braku majątku, co ogólnie stanowiło przyczynę wcześniejszego zwolnienia od kosztów sądowych
W razie wniesienia przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego opłaty stosunkowej w wysokości określonej zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.) w postępowaniu wszczętym przed 1 lipca 2009 r. art. 1302 § 3 k.p.c. nie stosuje się.
Umowa zlecenia obejmująca stałe prowadzenie obsługi prawnej mocodawcy, w tym reprezentowanie go przed sądem, może być podstawą pełnomocnictwa procesowego tylko wtedy, gdy przedmiot sprawy obejmuje określoną w tej umowie czynność prawną, faktyczną lub usługę.
Art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c. nie ma zastosowania do rozstrzygnięcia w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych. Trafność postanowienia o odmowie zwolnienia powoda od części opłaty od skargi kasacyjnej nie podlega kontroli Sądu Najwyższego, bowiem postanowienie to nie jest zaskarżalne do Sądu Najwyższego.
Bez niezbędnej konkretyzacji wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania, które wymaga odpowiednio sprecyzowanego uzasadnienia [art. 398.4 § 2 k.p.c.] - nie ma w ogóle określenia przedmiotu wniosku.
Na orzeczenie o kosztach postępowania przed Sądem pierwszej instancji, wydanego w konsekwencji reformatoryjnego orzeczenia przez Sąd drugiej instancji, nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego zgodnie z art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c..
Co do zasady, niezbędny nakład pracy oraz wkład pracy adwokata sąd bierze pod uwagę przy zasądzaniu opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, a nie przy nieobciążaniu strony kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c.
1. Realizacja wymagania koncentracji dowodów nie może iść tak daleko, aby nakładać na strony obowiązek przewidzenia wszystkich możliwych wariantów przebiegu sprawy i to pod rygorem prekluzji dowodowej [art. 47912 § 1 k.p.c.] 2. Obowiązek udowodnienia roszczenia zgłoszonego do potrącenia obciąża zgłaszającego na ogólnych zasadach (art. 6 k.c.), zatem samo zgłoszenie w formie zarzutu procesowego nie
Przepisy art. 245 i 253 k.p.c. nie wprowadzają żadnych ograniczeń przy wykładni umowy uwidocznionej w dokumencie prywatnym, istnieje możliwość kwestionowania dokumentu prywatnego przy pomocy wszelkich środków dowodowych, według wskazań określonych w art. 233 § 1 k.p.c.
Złożenie przez biegłego przyrzeczenia dopiero po złożeniu opinii na piśmie, ale przed zakończeniem czynności biegłego w danej sprawie, nie pozbawia tej opinii wartości dowodowej.
Złożenie przez biegłego przyrzeczenia dopiero po złożeniu opinii na piśmie, ale przed zakończeniem czynności biegłego w danej sprawie, nie pozbawia tej opinii wartości dowodowej.
Odwołanie się, przy ocenie czy doszło do naruszenia czci, godności i dobrego imienia powoda, do kryteriów obiektywnych, oznacza uwzględnienie opinii występującej w społeczeństwie, a nie reakcji społeczeństwa na konkretne zachowanie pozwanego.
Przez podstawowe zasady porządku prawnego należy rozumieć nie tylko fundamentalne zasady ustroju społeczno-politycznego, stanowiące zasady konstytucyjne, ale również naczelne zasady rządzące poszczególnymi dziedzinami prawa. Przykłady naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego w rozumieniu art. 1206 § 2 pkt 2 k.p.c. to między innymi uchybienie zasadzie autonomii podmiotów prawa cywilnego i zasadzie
W postępowaniu o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie (art. 610 § 1 w zw. z art. 670 § 1 i 677 § 1 k.p.c.) sąd nie jest związany terminem zasiedzenia, ani kręgiem osób mogących stać się właścicielami nieruchomości wskazanym przez strony i powinien dokonać koniecznych ustaleń z urzędu, wydając orzeczenie stosownie do wyników postępowania dowodowego.
Jeśli po wezwaniu do udziału w sprawie w charakterze pozwanych nowych podmiotów postępowanie przeciwko dotychczasowemu pozwanemu zostało umorzone, to skuteczna reprezentacja strony powodowej przez ustanowionego wcześniej pełnomocnika wymaga jego umocowania do działania przeciwko nowym pozwanym, a brak takiego umocowania powoduje nieważność postępowania.
Potrącenia należności innych niż alimentacyjne oraz zaliczek pieniężnych w razie zbiegu potrąceń w sumie nie mogą przekroczyć 1/2 wynagrodzenia, a łącznie z należnościami na pokrycie świadczeń alimentacyjnych 3/5 wynagrodzenia.
Przewidziany w art. 59 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst pierwotny: Dz. U. Nr 133, poz. 882 ze zm.) obowiązek przekazywania przez komornika na rzecz Skarbu Państwa 20% opłaty egzekucyjnej ściągniętej od dłużnika ustał w sprawach egzekucyjnych wszczętych od dnia 13 listopada 2004 r.
Przewidziany w art. 59 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst pierwotny: Dz. U. Nr 133, poz. 882 ze zm.) obowiązek przekazywania przez komornika na rzecz Skarbu Państwa 20% opłaty egzekucyjnej ściągniętej od dłużnika ustał w sprawach egzekucyjnych wszczętych od dnia 13 listopada 2004 r.
Wykazanie istnienia stosunku pracy jako podstawy pełnomocnictwa procesowego (art. 87 § 2 k.p.c.) może nastąpić przez złożenie tej treści oświadczenia strony, potwierdzonego przez pełnomocnika o pozostawaniu w stosunku pracy i wciągniętego do protokołu posiedzenia (art. 89 § 2 k.p.c.).
Przesłanką umorzenia postępowania [art. 182 § 1 k.p.c.] jest tylko niezgłoszenie wniosku o podjęcie postępowania we wskazanym terminie; a contrario - jeżeli wniosek został zgłoszony, nawet nieskutecznie, to brak jest podstaw do umorzenia postępowania.
