Postanowienie SA w Gdańsku z dnia 23 września 2010 r., sygn. III APz 23/10

W razie wniesienia przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego opłaty stosunkowej w wysokości określonej zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.) w postępowaniu wszczętym przed 1 lipca 2009 r. art. 130² § 3 k.p.c. nie stosuje się.

Przewodniczący: SSA Iwona Krzeczowska-Lasoń (sprawozdawca)

Sędziowie: SSA Małgorzata Gerszewska SSA Lilianna Łuć

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 26 lipca 2010 r. (…) powołując się na art. 130 § 3 k.p.c. odrzucił zażalenie pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 2 lipca 2010 r. o odrzuceniu apelacji „P.-N.” Sp. z o.o. w T. W uzasadnieniu sąd wyjaśnił, że zgodnie z treścią art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm., dalej: u.k.s.c.) od zażalenia pobiera się piątą część opłaty, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zgodnie z treścią art. 35 ust. 1 u.k.s.c. w sprawach z zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 zł wyłącznie od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej, skargi o orzeczenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Jednakże w sprawach w których wartość przedmiotu sporu przekracza kwotę 50.000 zł, pobiera się od wszystkich podlegających opłacie pism procesowych opłatę stosunkową. W myśl art. 21 u.k.s.c. końcową opłatę, zaokrągla się w górę do pełnego złotego. Zatem opłata od zażalenia w niniejszej sprawie przy wartości przedmiotu zaskarżenia - wskazanej przez pozwanego - 63.932 zł wynosi 640 zł. Pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika uiścił opłatę w wysokości 639,40 zł. W konsekwencji Sąd Okręgowy uznał, że opłata od zażalenia została uiszczona w kwocie niezaokrąglonej do pełnego złotego, co stanowiło naruszenie dyspozycji art. 21 u.k.s.c. poddanej sankcji określonej w art. 130 § 3 k.p.c. Sąd odwołał się do poglądów judykatury, a w szczególności do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2006 r., III CZP 83/06 i postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2007 r., I CZ 57/07.