Postanowienie z dnia 23 września 2010 r., sygn. III CZP 55/10

Nie jest wystarczającą przesłanką, uzasadniającą przedstawienie zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu [art. 390 § 1 k.p.c.], powołanie się na rozbieżną wykładnię tego samego przepisu prawa w orzecznictwie sądów, gdyż nie oznacza to równocześnie, że każda z przyjmowanych przez sądy wykładni przepisu, mającego zastosowanie przy rozpoznawaniu apelacji, jest uzasadniona także w ocenie sądu odwoławczego. Będzie to uzasadnione wówczas, gdy w ocenie sądu odwoławczego za przyjęciem każdej z tych wykładni przemawiają doniosłe argumenty prawne, a wyboru właściwej wykładni nie wyjaśnia ani dotychczasowe stanowisko judykatury, ani doktryna prawa.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Jacek Gudowski (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSN Wojciech Katner Protokolant Bożena Nowicka

w sprawie z powództwa „T.” sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie przeciwko Miastu Stołecznemu Warszawa o ustalenie, na posiedzeniu jawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 września 2010 r., na skutek zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z dnia 30 marca 2010 r., sygn. akt V Ca 2395/09,