Żądanie z art. 10 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (j. t. Dz. U. z 2016 r., poz. 790, ze zm.) polega na doprowadzeniu treści księgi wieczystej do jej rzeczywistego, a więc aktualnego stanu prawnego, a nie do stanu prawnego, który wprawdzie istniał w przeszłości, lecz w chwili żądania uzgodnienia nie odpowiadał już rzeczywistości. Dlatego w sprawie o usunięcie niezgodności
Szczególny w stosunku do ustanowionego w art. 118 k.c. termin przedawnienia roszczeń o świadczenie okresowe może wynikać tylko z takiego przepisu, którego treść wskazuje na to, że przewidziany w nim termin dotyczy takich właśnie roszczeń, w przeciwnym bowiem wypadku niejasny stałby się sens dokonanego w art. 118 k.c. wyodrębnienia roszczeń o świadczenia okresowe i ustanowienia dla nich oddzielnego
1. O przyczynieniu się poszkodowanego do szkody można mówić wówczas, gdy jego określone zachowanie stanowi współprzyczynę szkody, to jest, gdy szkoda pozostaje w normalnym, w rozumieniu art. 361 k.c., związku przyczynowym z zachowaniem poszkodowanego. Jest to tzw. kauzalna koncepcja przyczynowości, w której ustalenie przyczynienia jest warunkiem wstępnym, od którego w ogóle zależy możliwość rozważania
1. Podkreślić jednak należy - uwzględniając, iż umowa o kredyt zawierana jest na czas oznaczony - że jeżeli kredyt został wykorzystany w całości, a termin trwania umowy, wyznaczony terminem płatności ostatniej raty upłynął przed wypowiedzeniem, czynność wypowiedzenia powinna być poddana ocenie w aspekcie prawnej skuteczności (art. 75 prawa bankowego). 2. Wykładnia umowy nie może polegać na odczytywaniu
1. Prawo do świadczeń z ubezpieczeń społecznych, a więc także prawo do jednorazowego odszkodowania z ubezpieczenia wypadkowego, nie wynika zatem ze stosunków o charakterze cywilnoprawnym, wobec czego nie podlega dziedziczeniu na podstawie art. 922 § 1 k.c. 2. Nie ma żadnych przeszkód do stosowania art. 136 ustawy emerytalnej dotyczącego co do zasady świadczeń periodycznych do odszkodowania mającego
Firma skupująca długi szpitali musi nie tylko poinformować o tym fakcie organizatora samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, lecz także uzyskać jego akceptację.
Biernie legitymowanym w sprawie żądania, którego dotyczy art. 531 § 1 k.c. jest tylko osoba trzecia, a w sprawie żądania, którego dotyczy art. 531 § 2 k.c. - tylko wskazany w tym przepisie następca prawny osoby trzeciej.
Jeżeli dłużnik nie spełnia świadczenia w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 k.c. in fine bądź wynikającym z przepisu szczególnego, poszkodowany może żądać odsetek za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia począwszy od upływu tego terminu, w zakresie, w jakim zasądzone na jego rzecz zadośćuczynienie należało mu się już w tym dniu. Jeżeli zaś sąd ustali, że żądane zadośćuczynienie w całości lub w
1. Pojęcie dłużnika osobistego musi być w systemie prawnym rozumiane jednolicie, a to oznacza, że poręczyciel jest dłużnikiem osobistym spłaconego wierzyciela także w rozumieniu art. 97 u.k.w.h. Z tego powodu, w razie spłacenia wierzytelności zabezpieczonej hipoteką przez poręczyciela nie zachodzi potrzeba uzyskania oświadczenia właściciela nieruchomości o ustanowieniu hipoteki w celu zabezpieczenia
Na podstawie przepisów o obowiązku zwrotu nienależnego świadczenia może być też dochodzone świadczenie spełnione jako publicznoprawne, gdy okazało się, iż podstawa do jego spełnienia nie istniała, a nie można wskazać procedury dostępnej na drodze administracyjnej, w ramach której ubiegający się o udzielenie mu ochrony prawnej mógłby domagać się zwrotu świadczenia.
Od 1 stycznia 2017 r. możliwe jest udzielanie przez spółki handlowe prokury pozwalającej prokurentowi na reprezentowanie spółki łącznie z innymi osobami (członkami zarządu lub wspólnikami). Jest to tzw. prokura łączna niewłaściwa. Wprowadzona zmiana jest istotna dla działania spółek handlowych. Otwiera im bowiem zupełnie nowe możliwości i znosi istniejące do tej pory ograniczenie w zakresie określania
Wykonanie robót budowlanych (renowacyjnych) w ramach nieważnego porozumienia stron (wykonawcy i inwestora) należy oceniać jako nienależne świadczenie o charakterze rzeczowym, uzyskane przez pozwanego, a zatem roszczenie powoda o zapłatę ma charakter roszczenia o zwrot nienależnego świadczenia (condictio sine causa; art. 410 § 1 k.c.).
Istotą prawa służebności przesyłu jest uprawnienie przedsiębiorstwa przesyłowego do korzystania z cudzego gruntu w zakresie umożliwiającym eksploatację przechodzących przez ten grunt urządzeń służących do przesyłania pary, gazu, wody czy energii elektrycznej (art. 3051 k.c.). Do wykazania przeniesienia posiadania tego rodzaju służebności na uczestnika postępowania nie było konieczne udowodnienie przeniesienia
1. Aby mogło dojść do potrącenia, spełnione być muszą łącznie cztery przesłanki: wzajemność wierzytelności, jednorodzajowość świadczeń, wymagalność wierzytelności, zaskarżalność wierzytelności. Przesłanka wymagalności niewątpliwie, dotyczy wierzytelności potrącającego. Wynika to z faktu, że potrącenie jest jednoznaczne z przymusowym zaspokojeniem tej wierzytelności, a nie można prowadzić egzekucji
Wyrażona w art. 6 k.c. reguła onus prabandi odnosi się w takim samym stopniu do samej zasady (przesłanek) odpowiedzialności (kontraktowej) i do rozmiaru świadczenia dłużnika. Nie można w związku z tym jak gdyby "stopniować" wagi ciężaru dowodu: dowód pełny w odniesieniu do samej zasady odpowiedzialności i odpowiednie "ułatwienia" dowodowe w sferze wykazania rozmiaru zadłużenia obciążającego dłużnika
Przepis art. 17 § 2 k.s.h. stanowi lex specialis do art. 103 § 1 i 2 k.c.
jeżeli posiadacz dokonał nakładów w czasie, w którym przysługiwał mu tytuł prawny do władania rzeczą i nakłady te były uzgodnione z właścicielem, wówczas podstawą ich rozliczenia nie może być - przynajmniej co do zasady - art. 226 w zw. z art. 230 k.c., choćby następnie tytuł ten utracił, a nadal władał rzeczą i z tego powodu podlegał - co do okresu po utracie tytułu - przepisom art. 224 i n. k.c.
