Eksperyment prowadzony wbrew przepisom ustawy narusza godność i wolność człowieka. Będzie zawsze eksperymentem nielegalnym i potencjalnie niebezpiecznym, i sam fakt jego przeprowadzenia będzie stanowić naruszenie dóbr osobistych i prawa pacjenta do wyrażenia poinformowanej zgody. Innymi słowy, skuteczne wykazanie w procesie cywilnym rozstroju zdrowia powinno w istotnym stopniu zwiększać kwotę należnego
Konsumentem w rozumieniu art. 221 k.c. jest osoba fizyczna, udzielająca poręczenia wekslowego spłaty zobowiązania małżonka – przedsiębiorcy z tytułu umowy leasingu, jeżeli poręczenie to nie jest bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą lub zawodową tej osoby.
To na wierzycielu spoczywa obowiązek wykazania podstaw odpowiedzialności dłużnika, a więc również zdarzenia, które wywołało szkodę, której naprawienia domaga się wierzyciel, oraz adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą. Dopiero wykazanie tych przesłanek aktualizuje potrzebę obrony dłużnika, który może wykazać, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem
1. W prawie wekslowym weksel in blanco może służyć jako skuteczne narzędzie zabezpieczające różnorodne wierzytelności, jednak w przypadku sporów między wystawcą a remitentem, samodzielność zobowiązania wekslowego ulega złagodzeniu, a możliwości obrony pozwanych jako dłużników wekslowych zależą od podstaw materialnoprawnych zobowiązania wynikających ze stosunku podstawowego między wystawcą a remitentem
Także umowa zawarta przez rzekomego pełnomocnika, w razie spełnienia przesłanek przewidzianych w art. 169 k.c., może prowadzić do nabycia własności rzeczy ruchomej od nieuprawnionego, jeżeli rzekomy mocodawca taką umowę potwierdzi na podstawie art. 103 § 1 k.c.
W przypadku, gdy dochodzone pozwem roszczenie wynika z weksla in blanco, stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności głównej wynikającej z umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, zapewnienie ochrony określonej w Dyrektywie 93/13 – i wprowadzonych w ramach jej implementacji do polskiego porządku prawnego przepisach art. 3851-3853 k.c. – wymaga, aby sąd rozpoznał sprawę przy uwzględnieniu
Zmiana kwoty dochodzonego roszczenia w toku procesu nie stanowi nowego żądania, lecz doprecyzowanie pozwu, którego rozmiary nie były możliwe do określenia w chwili wytaczania pozwu. Zmiana ta również przerywa bieg przedawnienia co do całej dochodzonej kwoty, a nie tylko do pierwotnie zgłoszonej.
Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym (co oznacza odwołanie do art. 444 § 1 k.c.) sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „odpowiedniej sumy”, użyte w art. 445 § 1 k.c., ma charakter niedookreślony, albowiem krzywda oraz przyznane z powodu jej wyrządzenia poszkodowanemu zadośćuczynienie
Rektor uczelni wyższej ponosi odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa podczas imprezy studenckiej, nawet gdy określone decyzje w tej sprawie zostały podjęte przez innych pracowników uczelni.
Katalog kryteriów pozwalających na zmniejszenie kary umownej jest otwarty, a decyzja sądów meriti o miarkowaniu lub odmowie redukcji tej kary jest silnie warunkowana okolicznościami konkretnej sprawy, co stanowi wyraz prawa sędziowskiego i uprawnienia sądu do ingerencji w stosunki umowne równorzędnych podmiotów.
Podstawowym kryterium decydującym o tym, czy szkodę wyrządzono przy wykonywaniu powierzonej czynności, jest cel działania sprawcy, co pozwala na precyzyjne wyróżnienie zachowań, za które odpowiada Skarb Państwa na podstawie art. 417 § 1 k.c. w dawnym brzmieniu, jednakże wyjątki od tej zasady powinny być raczej wyjątkowe i nie mogą prowadzić do daleko idącej niepewności co do rezultatów zastosowania
1. Art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego nakłada ograniczenia na przerwanie biegu przedawnienia przez czynność podjętą przed sądem, wymagając identyczności wierzytelności i osób w stosunku do których czynność ta została dokonana, co jest kolejną ogólną zasadą prawa cywilnego dotyczącą przedawnienia. 2. Możliwość powoływania się na art. 5 k.c. w kontekście nadużycia prawa jest ograniczona, zwłaszcza
W przypadku umów kredytowych, termin początkowy biegu przedawnienia roszczenia przedsiębiorcy, gdy umowę uznano za nieważną, powinien być liczony od chwili unieważnienia umowy, a nie od momentu udzielenia kredytu.
W przypadku, gdy to za zgodą i wiedzą pracownika, a wręcz z jego inicjatywy (aby dla celów postępowania o alimenty ukryć dochody), inny podmiot spłaca dług pracodawcy, nie ma przeszkód, aby uznać, że zobowiązanie dłużnika (pracodawcy) zostało spełnione.
Wykładnia art. 76 Konstytucji RP w powiązaniu z przepisami Dyrektywy 93/13 nakłada na sąd, przed którym toczy się postępowanie nakazowe z weksla wobec konsumenta, obowiązek stosowania nie tylko przepisów proceduralnych zawartych w Kodeksie postępowania cywilnego, ale także z urzędu regulacji zapewniających ochronę konsumentom. Możliwe jest stosowanie weksla własnego in blanco w celu zabezpieczenia
W przypadku, gdy wynagrodzenie powoda za wykonanie umowy zostało zaspokojone w całości przez pozostałych zleceniodawców w wykonaniu ugody, roszczenie podniesione przez powoda wobec pozwanej należy ocenić jako zaspokojone i niepodlegające uwzględnieniu w sprawie.
Wysokość zadośćuczynienia powinna być adekwatna do doznanej krzywdy, uwzględniając rozmiar i intensywność cierpień oraz trwałość skutków czynu niedozwolonego, ale również musi być utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Kryteria decydujące o wysokości zadośćuczynienia są oceniane według standardów zobiektywizowanych, a rażąco zawyżona lub zaniżona
W przypadku braku terminowej zapłaty odszkodowania na podstawie art. 129 ustawy Prawo ochrony środowiska, prawidłowe wezwanie do zapłaty powoduje, że dłużnik popada w opóźnienie i naliczanie odsetek ustawowych zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. jest uzasadnione.
Kondykcja w postaci nieosiągnięcia celu świadczenia (condictio ob rem lub ob causa datorum lub condictio causa data non secuta) zachodzi, gdy podstawa prawna świadczenia nie istnieje w chwili świadczenia i nie zaistnieje po jego spełnieniu, mimo oczekiwania, że wystąpi w sytuacji, w której celem świadczenia było uzyskanie ekwiwalentnego świadczenia od drugiej strony, nie będącej zobowiązaną do świadczenia
Art. 4171 § 3 k.c. nie może być stosowany także w takich przypadkach, w których przyczyną szkody jest wprawdzie przewlekłość postępowania, ale stronie postępowania administracyjnego nie przysługują żadne środki zwalczania bezczynności.
Motywacja przyświecająca stronie przy zawieraniu umowy czy negatywny stosunek do wcześniejszych wspólników nie uzasadniają niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przedwstępnej ani obniżenia standardu staranności, który strona powinna zachować przy jej wykonywaniu.
Przyczynienie poszkodowanego w rozumieniu art. 362 k.c. obejmuje każde zachowanie, któremu można przypisać cechy naganności i które stanowi normalny związek przyczynowy ze szkodą, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba. Zgodnie z kauzalną koncepcją przyczynienia, wystarczy, że bez udziału poszkodowanego szkoda by nie powstała lub nie przybrałaby ustalonych rozmiarów, a szkoda winna pozostawać
Konkubenci nie są objęci w sposób bezwzględny przepisami o bezpodstawnym wzbogaceniu, co oznacza, że osoba będąca właścicielem domu, w którym związek faktyczny jest realizowany, nie może żądać zwrotu korzyści majątkowej od konkubenta, z którym wspólnie zamieszkuje.
Zastosowanie art. 822 § 1 w zw. z art. 363 § 1 k.c. oznacza, że poszkodowany nie może żądać zapłaty kosztów (hipotetycznej) restytucji w sytuacji, w której przywrócenie stanu poprzedniego byłoby niemożliwe albo też pociągało za sobą nadmierne trudności lub koszty. W takim przypadku może żądać wyrównania tego uszczerbku w jego majątku, który odpowiada wartości rzeczy zniszczonej wskutek działania sprawcy
