ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie wynagrodzenia i świadczeń przysługujących pracownikom polskich placówek dyplomatycznych i urzędów konsularnych

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 1991 nr 71 poz. 307 z 1991-08-12

Uchwała SN z dnia 4 czerwca 1991 r., sygn. I PZP 17/91

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1991

Pracownik, który wypowiedział stosunek pracy i uzyskał rentę inwalidzką w związku z chorobą, która rozpoczęła się przed upływem okresu wypowiedzenia i trwała nieprzerwanie do chwili wyczerpania okresu zasiłkowego, ma prawo do odprawy przewidzianej w art. 28 ust. 1 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 214 ze zm.).

Postanowienie NSA z dnia 15 kwietnia 1991 r., sygn. II SA 258/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

1. Stosunek pracy z mianowania /służbowy/ powstać może wyłącznie w wyniku aktu mianowania, który jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 Kpa. 2. W przypadku pracowników umownych powinność z par. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 października 1983 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników Narodowego Banku Polskiego /Dz.U. nr 64 poz. 290/ ma, podobnie jak w przypadku umownych

Wyrok NSA z dnia 7 marca 1991 r., sygn. II SA 55/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Brak biegłej znajomości przynajmniej jednego języka zachodnio-europejskiego u osoby zajmującej stanowisko dyrektora departamentu współpracującego z instytucjami Rady Europy może stanowić ważną przyczynę rozwiązania z nią stosunku pracy na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów

Wyrok NSA z dnia 21 lutego 1991 r., sygn. II SA 53/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

1. W świetle przepisów ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ zasadą jest, że poza trwałą utratą zdolności fizycznej lub psychicznej do pracy na zajmowanym stanowisku oraz nabyciem prawa do emerytury, we wszystkich innych wypadkach umożliwiających rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem z pracownikiem mianowanym, kierownik urzędu przed

Wyrok NSA z dnia 19 lutego 1991 r., sygn. SA/Lu 109/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Mianowany urzędnik państwowy - w razie zwolnienia z pracy - otrzymuje do czasu podjęcia nowego zatrudnienia wynagrodzenie z funduszy Skarbu Państwa /art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, wyłączające uprawnienie do zasiłku z Funduszu Pracy, przewidziane w ustawie z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75

Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 1991 r., sygn. II SA 6/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Sąd nie ma uprawnień do wkraczania w kwestię oceny pracy poszczególnych pracowników i doboru osób przewidzianych do rozwiązania stosunku pracy.

Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 1991 r., sygn. II SA 810/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Artykuł 57 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123/ nie może być wykorzystywany jako podstawa do przeprowadzenia generalnej weryfikacji wszystkich pracowników urzędu wojewódzkiego w drodze rozwiązania z nimi stosunku pracy i następnie mianowania na nowo niektórych z nich na określone stanowiska.

Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 1991 r., sygn. II SA 860/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Przy zmianach w funkcjonowaniu urzędów wojewódzkich prowadzonych w trybie art. 57 ustawy z dnia 27 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr. 21 poz. 123/ nie przysługuje szczególna ochrona stosunku pracy pracowników przebywających na urlopach wychowawczych.

Postanowienie NSA z dnia 16 stycznia 1991 r., sygn. II SA 807/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Akt odwołania ze stanowiska kierowniczego w administracji państwowej osoby powołanej na to stanowisko nie jest decyzją administracyjną i na akt ten nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Natomiast w sytuacjach, o których mowa w art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 16 czerwca 1988 r. /Dz.U. nr

Wyrok NSA z dnia 28 grudnia 1990 r., sygn. II SA 847/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

1. Przepis art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ reguluje wyłącznie konsekwencje już zaistniałego rozwiązania z urzędnikiem państwowym mianowanym stosunku pracy na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2, nie stanowi zaś samodzielnej podstawy prawnej do wydawania decyzji o rozwiązaniu takiego stosunku, ani też nie może być traktowany

Wyrok NSA z dnia 12 grudnia 1990 r., sygn. SA/Wr 705/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

1. Polecenie służbowe organu odwoławczego jest w zasadzie wiążące dla organu I instancji, gdyż organ ten uprawniony jest jedynie do przedstawienia swoich zastrzeżeń organowi II instancji na zasadach określonych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ i ewentualnego zawiadomienia organu nadrzędnego nad organem odwoławczym. 2

Wyrok NSA z dnia 20 listopada 1990 r., sygn. II SA 759/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

1. Użyte w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz terenowych organów administracji rządowej /Dz.U. nr 51 poz. 300/ pojęcie nieostre "inne ważne przyczyny" jako podstawa rozwiązania stosunku pracy musi być interpretowane zgodnie z podstawowymi założeniami

Wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 1990 r., sygn. II SA 525/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

1. Decyzja administracyjna o odwołaniu mianowanego urzędnika państwowego z zajmowanego stanowiska, bez równoczesnego mianowania go - za jego zgodą - na inne stanowisko, jest decyzją o rozwiązaniu stosunku pracy. 2. Powodem rozwiązania stosunku pracy na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ może być tylko taka

Wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 1990 r., sygn. II SA 532/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem mianowanym w oparciu o art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ następuje dopiero wówczas gdy równocześnie, - choroba pracownika trwa dłużej niż jeden rok, - pracownik z powodu choroby jest nieobecny w pracy ponad jeden rok. Nie ma znaczenia fakt istnienia lub nie istnienia stanowiska

Wyrok NSA z dnia 20 sierpnia 1990 r., sygn. II SA 486/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

Rada pracownicza wydaje opinię, o jakiej mowa w par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1982 r. w sprawie zasad współdziałania kierowników urzędów państwowych z radami pracowniczymi /Dz.U. nr 39 poz. 261/ w formie uchwały. Uchwała powinna być sformułowana na piśmie /może mieć też postać wyciągu z protokołu posiedzenia rady pracowniczej/.

Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 1990 r., sygn. SA/Wr 302/90

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1990

W świetle art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego można nie tylko decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy, ale także decyzję "kierownika organu nadrzędnego", która uchylając pierwszoinstancyjną decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy prowadzi do utrzymania przez stronę statusu pracownika

Wyrok NSA z dnia 17 listopada 1989 r., sygn. II SA 1177/89

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1989

1. Wprawdzie wypowiedzenie stosunku pracy jest jednostronną czynnością prawną, jednakże cofnięcie wypowiedzenia jest skuteczne tylko pod warunkiem zgody drugiego podmiotu stosunku pracy. 2. Przyznanie pracownikowi korzystniejszych warunków płacy w okresie wypowiedzenia przez niego stosunku pracy nie oznacza samo przez się powstania nowego stosunku pracy, znoszącego skutki prawne złożonego wypowiedzenia

Wyrok NSA z dnia 13 września 1989 r., sygn. SA/Kr 132/89

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1989

Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 1989 r., sygn. II SA 619/89

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1989

Zaproszenie przewodniczącego rady pracowniczej na posiedzenie kierownictwa resortu, na którym minister informuje o decyzji zwolnienia pewnej liczby pracowników mianowanych, nie może być uznane za równoznaczne z zasięgnięciem opinii rady pracowniczej w sprawie zamiaru zwolnienia konkretnego pracownika, wymaganej przez art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 31 maja 1989 r., sygn. III PZP 52/88

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1989

Urzędnikowi państwowemu przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. nr 40, poz. 267 ze zm.) przysługuje jednorazowa odprawa przewidziana w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 214 ze zm.) także wtedy, gdy przed podjęciem

Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 1989 r., sygn. II SA 312/89

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1989

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ reorganizacja Urzędu tylko wtedy uzasadnia rozwiązanie - na tej podstawie - stosunku pracy z urzędnikiem gdy połączona jest ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia. Jeśli nie zmniejsza się stanu zatrudnienia a tylko mechanicznie łączy lub dzieli wydziały to brak jest podstaw prawnych

Postanowienie NSA z dnia 30 marca 1989 r., sygn. SA/Lu 757/88

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1989

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpatrzenia sprawy dotyczącej rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym powstałego w trybie powołania w przypadku gdy stosunek pracy nawiązany w drodze mianowania przekształcił się w stosunek pracy w trybie powołania. Nie mają też w takim przypadku zastosowania przepisy dotyczące nawiązania, zmiany i rozwiązania stosunku pracy z mianowanymi

Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 1988 r., sygn. II SA 265/88

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1988

1. Przeniesienie urzędnika mianowanego do pracy w innym urzędzie na okres do sześciu miesięcy /art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ następuje w formie decyzji, a nie polecenia służbowego w rozumieniu art. 18 ust. 1 tej ustawy. Decyzja taka nie może być wykonana do czasu rozpatrzenia wniesionego odwołania, chyba że nadano