Wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 1988 r., sygn. II SA 265/88

1. Przeniesienie urzędnika mianowanego do pracy w innym urzędzie na okres do sześciu miesięcy /art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ następuje w formie decyzji, a nie polecenia służbowego w rozumieniu art. 18 ust. 1 tej ustawy. Decyzja taka nie może być wykonana do czasu rozpatrzenia wniesionego odwołania, chyba że nadano jej klauzulę natychmiastowej wykonalności lub wydał ją naczelny organ administracji państwowej.

2. Odmowa wykonania nieostatecznej decyzji o czasowym przeniesieniu do innej pracy przez urzędnika, który wykorzystuje środki ochrony swoich uprawnień przewidziane w art. 38 powyższej ustawy, nie może być uznana za naruszenie obowiązków pracownika. Do czasu natomiast zakończenia decyzją ostateczną postępowania administracyjnego w sprawie czasowego przeniesienia nie jest dopuszczalne wydanie ostatecznej decyzji o zawieszeniu tego urzędnika w pełnieniu obowiązków służbowych z powołaniem się na art. 12 ust. 1 powyższej ustawy.