Wyrok SN z dnia 16 maja 1997 r. sygn. I PKN 151/97
-
Uchwała SN z dnia 21 lutego 1997 r. sygn. III ZP 3/97
Przepis § 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 1995 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 43, poz. 223) zobowiązywał pracodawcę do utworzenia funduszu premiowego. Naruszenie tego obowiązku może uzasadniać odpowiedzialność odszkodowawczą pracodawcy na podstawie art. 471 KC w związku z art. 300 KP.
-
Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 1996 r., sygn. II SA 1377/96
Orzeczenie dyscyplinarne o wydaleniu z pracy jest zdarzeniem prawnym skutkującym ustanie stosunku pracy.
-
Wyrok NSA z dnia 14 listopada 1996 r., sygn. II SA 1423/96
Fakt wszczęcia i prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przeciwko pracownikowi państwowemu mianowanemu nie uchyla obowiązków pracodawcy wynikających z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ w zakresie podjęcia konkretnych, udokumentowanych prób przeniesienia takiego pracownika na inne stanowisko w tym samym urzędzie.
-
Wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 1996 r., sygn. II SA 969/96
Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym bez wypowiedzenia może nastąpić także w razie jego nieobecności w pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż rok.
-
Wyrok NSA z dnia 26 sierpnia 1996 r., sygn. II SA 1132/96
Wypowiedzenie stosunku pracy mianowanemu urzędnikowi państwowemu ze względu na reorganizację urzędu połączoną z niemożnością przeniesienia go na inne stanowisko nie jest uzasadnione, jeżeli z tego samego powodu podjęto wcześniej decyzję o przeniesieniu tegoż urzędnika na inne stanowisko, nie wprowadzając jej w życie.
-
Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 1996 r., sygn. II SA 773/96
Od czasu wejścia w życie ustawy z dnia 16 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania terenowych organów władzy i administracji państwowej /Dz.U. nr 19 poz. 132/ stanowisko wojewódzkiego konserwatora zabytków można powierzyć tylko w drodze powołania, brak jest natomiast podstawy prawnej do mianowania na nie.
-
Wyrok NSA z dnia 24 maja 1996 r., sygn. SA/Wr 2106/95
Istota reorganizacji, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ sprowadza się nie do jakichkolwiek zmian, w tym polegających na rozszerzeniu zakresu zadań wykonywanych przez daną komórkę, lecz do zmiany "struktury organizacji" /instytucji/, przez którą w nauce organizacji i zarządzania rozumie się tylko takie
-
Wyrok NSA z dnia 24 maja 1996 r., sygn. SA/Wr 2550/95
Negatywna ocena pracy mianowanego urzędnika państwowego nie może być podstawa przeniesienia go na inne stanowisko z powołaniem się na szczególne potrzeby urzędu, o których mowa w art. 10 ust. 1b ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
-
Uchwała SN z dnia 5 marca 1996 r. sygn. I PZP 1/96
Urzędnikowi państwowemu, dla którego praca w urzędzie była dodatkowym zatrudnieniem, do okresu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat, wliczało się okres wcześniejszego zatrudnienia podstawowego w urzędzie państwowym (§ 7 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1989 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych - Dz. U. Nr 8, poz. 50 ze zm.).
-
Wyrok NSA z dnia 5 stycznia 1996 r., sygn. II SA 2818/95
Przepis art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ zachował moc obowiązującą także po wejściu w życie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/.
-
Wyrok NSA z dnia 23 października 1995 r., sygn. II SA 2203/95
Szczególne potrzeby urzędu /art. 10 ust. 1b znowelizowanej ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ muszą powodować konieczność dokonania zmian personalnych na konkretnym stanowisku. Pracodawca zobowiązany jest więc wykazać, że z pewnych ważnych względów nie jest dalej możliwe bez uszczerbku dla jego interesów zatrudnianie pracownika na dotychczasowym
-
Wyrok NSA z dnia 4 września 1995 r., sygn. II SA 1803/95
Zlecenie mianowanemu urzędnikowi państwowemu wykonywania pracy nie mieszczącej się w dotychczasowym zakresie jego czynności, połączone z całkowitym zwolnieniem go od obowiązku wykonywania pracy zgodnie z dotychczasowym zakresem czynności, stanowi w istocie "zlecenie mu wykonywania innej pracy", o jakim mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U.
-
Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 1995 r., sygn. II SA 1894/95
1. Abstrahując od kwestii legalności zarządzenia nr 5/93 Prezesa Najwyższej Izby Kontroli z dnia 19 kwietnia 1993 r. w sprawie okresowych ocen kwalifikacyjnych pracowników Najwyższej Izby Kontroli, można je potraktować jako miernik rzetelności i obiektywizmu działań podejmowanych w tym zakresie i w konsekwencji jako miernik oceny zasadności rozwiązania z mianowanym pracownikiem Najwyższej Izby Kontroli
-
Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 1995 r., sygn. II SA 1857/95
Orzeczenie dyscyplinarne o wydaleniu z pracy jest zdarzeniem prawnym, powodującym ustanie stosunku pracy z mocy prawa /znowelizowany art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./. Zbędne jest więc jego "wykonanie" przez pracodawcę, w formie decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy. Jeśli więc stosunek pracy rozwiązuje się z mocy
-
Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 1995 r., sygn. II SA 988/95
Z zestawienia ust. 1 z ust. 2 artykułu 13 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/ wynika, iż "niemożność" przeniesienia urzędnika na inne stanowisko, w związku z reorganizacją urzędu, nie może być spowodowane brakiem
-
Wyrok NSA z dnia 23 maja 1995 r., sygn. II SA 687/95
Przez likwidację stanowiska pracy uzasadniającą przeniesienie mianowanego urzędnika państwowego na inne stanowisko służbowe, odpowiadające jego kwalifikacjom, należy rozumieć faktyczne zniesienie dotychczasowego miejsca pracy pracownika, tylko wówczas bowiem zachodzi niemożliwość dalszego zatrudnienia na dotychczasowym stanowisku, o której mowa w art. 10 ust. 1a ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie
-
Wyrok NSA z dnia 12 maja 1995 r., sygn. II SA 699/95
1. W sytuacji, gdy stosunek pracy z pracownikiem państwowym mianowanym ustał na podstawie ostatecznej decyzji o jego rozwiązaniu w drodze wypowiedzenia i wskutek upływu okresu wypowiedzenia, określonego w tej decyzji stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, uchylający tylko
-
Uchwała SN z dnia 4 kwietnia 1995 r. sygn. I PZP 11/95
Wynagrodzenie przyznane na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214 ze zm.) nie podlega zmniejszeniu o kwotę zasiłku dla bezrobotnych pobranego za okres, za który przyznano to wynagrodzenie.
-
Wyrok NSA z dnia 24 marca 1995 r., sygn. II SA 112/95
1. Wprawdzie z przepisów art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ wynika, iż inspektorów powołuje i odwołuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej, lecz to "powołanie i odwołanie" nie dotyczy stosunku pracy lecz powołania jako organu kontroli skarbowej. 2. Zgodnie z art. 42 ustawy o kontroli skarbowej do inspektorów w sprawach z zakresu stosunku
Akty prawne rekomendowane
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
